Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Προσευχή για βροχή



Θε μου, στείλε μια βροχή,
μια βροχούλα σιγανή,
να ποτίσει τα χορτάρια,
τα σπαρτά και τα λιβάδια,
τα σιτάρια να ψηλώσουν,
τα σταφύλια να μελώσουν.
Κάθε στάχυ κι ένα αμπάρι,
κάθε κλήμα και πιθάρι,
τα κρασιά μας σαν νερό,
τα γεννήματα σωρό,
για να χαίρονται οι φτωχοί
από τη χρυσή βροχή.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Τη σημερινή εικόνα έκανε η Marielle Perikly Kokosidou.



Marielle Perikly Kokosidou was born in Thessaloniki, Greece. She has received a Bachelor of Arts Degree in Early Childhood Education and a Master degree in Educational Sciences and Information and Communications Technology. Marielle has seven years of experience in teaching Kindergarten and she is looking forward to the challenges that lie ahead. She has participated in a variety of colloquiums on Art Instruction, Early Literature, Multicultural Education, Special Education, New Technologies. From a young age, Marielle has been experimenting with different kinds of traditional and digital media, searching for a new perspective in art. In 2000, she received a Bachelor of Fine Arts in Fashion Design and a freelance career as a Graphic Designer and Illustrator began. Marielle is engaged in a continuing process of self-examination and her works are created out of a need for personal resolve. Marielle Perikly Kokosidou has been featured worldwide, in books, magazines, websites related to art. 

To contact Marielle, please e-mail at mail: mouritsa[@]gmail.com

Portfolio samples:







Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:




Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Η πρώτη μέρα στο σχολείο



Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, ήμουν ήδη ξύπνιος, καθισμένος στο κρεβάτι μου. Για δέκατη φορά βεβαιώθηκα πως δεν έλειπε τίποτα από την καινούργια μου τσάντα. Η κασετίνα, τα μολύβια, η σβήστρα, το πρόχειρο τετράδιο. Σηκώθηκα κρυφά. Πήγα γρήγορα και βρήκα το μικρό γούνινο αρκουδάκι μου, το έχωσα μέσα στην τσάντα και γύρισα στο κρεβάτι μου. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου για να δει η μαμά πόσο καλά είχα κοιμηθεί, εγώ, που στριφογύριζα σα σβούρα όλη τη νύχτα. Ο μπαμπάς άνοιξε την πόρτα.

— Το πρωινό είναι έτοιμο, Αργύρη! Εμπρός, όρθιος μεγάλε!

Έκανα ότι δεν άκουσα τίποτα. Η μαμά ήρθε να με φιλήσει. Την κοίταξα με μεγάλα έκπληκτα μάτια τάχα, σαν μπούφος. Αλλά ο μπούφος, εκείνο το πρωί δεν πεινούσε. Το στομάχι του έκανε περίεργους θορύβους κι έτσι το γάλα και η φέτα με το βούτυρο έμειναν πάνω στο τραπέζι. Η μαμά επέμενε:

— Μα είσαι μεγάλος πια, μικρούλη μου! Το σκέφτεσαι; σε μισή ώρα θα βρίσκεσαι στο μεγάλο σχολείο!

Μου είχαν κοπεί τα πόδια. Κρύωνα κιόλας. Αλλά οι μεγάλοι είναι θαρραλέοι. Κατάφερα να φορέσω τα καινούργια μου ρούχα. Όλα ήταν καινούργια, εκτός από το φόβο που είχε αρχίσει από τις διακοπές κιόλας. Στο δρόμο, αφού ήμουν πια μεγάλος, άφησα το χέρι της μαμάς. Δεν ήμουν εγώ σαν όλα αυτά τα πιτσιρίκια που περπατούσαν μπροστά μου. Μόλις όμως αντίκρισα το σχολείο, ξανάπιασα γρήγορα-γρήγορα το χέρι της μαμάς. Μου το έσφιξε δυνατά. Έπειτα μ’ αγκάλιασε και δεν ήθελε να μ’ αφήσει. Χρειάστηκε να βάλω όλη τη δύναμη για να της ξεφύγω. Ήμουν μεγάλος πια εγώ. Μπήκα στο μεγάλο σχολείο χωρίς να γυρίσω πίσω. Σκούπισα τα μάτια μου. Έκανα τάχα πως μπήκε σκόνη στο μάτι μου. Οι μεγάλοι δεν κλαίνε. Μήπως και στα μάτια της μαμάς είχε μπει σκόνη; Θάρρος. Το μεσημέρι όταν θα έρθει να με πάρει, θα ξέρω να διαβάζω. Σίγουρα. Και να γράφω και να λογαριάζω. Όλα θα τα ξέρω. Θα ακούω προσεκτικά τη δασκάλα, θα είμαι ευγενικός με τους συμμαθητές μου, δε θα λέω κακά λόγια, θα μπω ήσυχα-ήσυχα στη σειρά μου και δε θα λερώσω τα ωραία μου καινούργια ρούχα.

Η δασκάλα μας ήταν η κυρία Μεταξά. Ήθελε να τη φωνάζουμε Γεωργία και κυρίως όχι «δασκάλα». 

Ο Κυριάκος που καθόταν δίπλα μου, είπε:

— Δασκάλα, μπορώ...

Σταμάτησε. Η δασκάλα μας χαμογέλασε. Μετά είπαμε όλοι τα ονόματά μας. Φανή, Γιάννης, Ιουλία, Αναστασία... Η δασκάλα μας κυρία Γεωργία τα έγραψε στον πίνακα. Κοιταζόμασταν όλοι μεταξύ μας με κάτι χαζά χαμόγελα. Με τι θέλετε να αρχίσουμε; ρώτησε η κυρία μας.

Ο Κωστής σήκωσε το χέρι.

— Με την τουαλέτα κυρία.

ΚΛΟΝΤ ΓΚΟΥΝΜΑΝ (Βιβλίο Α’ Δημοτικού)

Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Τη σημερινή εικόνα έκανε η Ρούλα Τσεπνίδου.




Τσεπνίδου Ρούλα: Αρχιτέκτων Τοπίου-Ζωγράφος

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Κάτω Νευροκόπι Δράμας. Είμαι παντρεμένη, έχω ένα παιδί και διαμένω στη Δράμα.

Η ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική ξεκίνησε από μικρή ηλικία χωρίς να διαθέτω ιδιαίτερη γνώση του αντικειμένου. Η αγάπη μου γι’ αυτήν με ώθησε να εμβαθύνω και να θέλω να δημιουργήσω νέα έργα , με νέες τεχνικές, υλικά κ.α. μελετώντας διάφορους ζωγράφους.

Γενικότερα με εκφράζει η εποχή της αναγέννησης, (Γιαν βαν Άικ, Τιτσιάνο, Μικελάντζελο Μπουοναρότι, Ραφαέλο Σάντσο, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος [αγαπημένος μου ζωγράφος] ), βρίσκοντας μεγάλο ενδιαφέρον στην τεχνική των καλλιτεχνών του ιμπρεσιονισμού (Εντουάρ Μανέ, Κλόντ Μονέ, Πιέρ Ογκίστ Ρενουάρ) καθώς επίσης και των μετα-ιμπρεσιονιστών ( Βίνσεντ Βαν Γκόγκ, Πολ Γκογκέν, Γκούσταφ Κλίμτ).

Είμαι αριστούχος πτυχιούχος του ΤΕΙ Καβάλας του τμήματος Αρχιτεκτονικής Τοπίου, όπου και διδάχθηκα Ελεύθερο σχέδιο, Τεχνικό σχέδιο, Αρχιτεκτονικό, Χρωματολογία κ.α. σχετικά με τη ζωγραφική. Επίσης έχω παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής, για 2 χρόνια, σε εργαστήρι στη Δράμα.

Έχω πραγματοποιήσει την πρώτη προσωπική μου έκθεση ζωγραφικής στην αίθουσα ''Ελευθερία'' στη Δράμα τον Απρίλιο 2015.

Η σελίδα της Ρούλας στο facebook:

Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:







Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Άρχισαν τα μαθήματα



Άρχισαν τα μαθήματα, άνοιξαν τα σχολεία,
και όλοι ξεκινήσαμε με τσάντες και βιβλία.

Στο σχολείο μου «καλημέρα» λέω τώρα κι άλλη μέρα
στη ζωή μου ανατέλλει να’ ναι ζάχαρη και μέλι.

Οι δάσκαλοί μας καρτερούν με ανοιχτή αγκάλη
να μας γεμίσουν γράμματα και γνώσεις το κεφάλι.

Μια νέα αρχίζει εποχή και η ζωή θ’ αλλάξει,
σχολείο, σπίτι, διάβασμα και μάθημα στην τάξη.

Δ. ΜΟΥΣΤΑΚΑ

Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Τη σημερινή εικόνα έκανε η Ελπίδα Σπυριδοπούλου.




Ονομάζομαι  Ελπίδα Σπυριδοπούλου.  Γεννήθηκα το 1974 στην Αθήνα.  Όλα ξεκίνησαν σε μία μέρα καλοκαιρινής πλήξης, όταν ξαφνικά είπα ότι θέλω να ζωγραφίσω χωρίς να έχω ασχοληθεί ποτέ πριν με το αντικείμενο.  Από τότε ψάχνω τη ζωγραφική ή μάλλον τη δημιουργία μέσα από διάφορες μορφές. Αρχικά ξεκίνησα με ελεύθερο σχέδιο. Το 2008 παρακολούθησα ένα μονοετές ταχύρυθμο τμήμα σκίτσου και γελοιογραφίας στη σχολή Ορνεράκη και το 2009 ξεκίνησα μαθήματα interior design στη σχολή ZER FAM. Από το 2012 ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την κεραμική παντρεύοντας σε αυτή την πανάρχαια τέχνη όλα τα παραπάνω. Πάντα θυμάμαι ότι όλα ξεκινούν από ένα άσπρο χαρτί και ένα μαύρο μολύβι. Αν έχεις αυτά και κάνεις την αρχή, τότε όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί!

Αγαπημένη μου έκφραση, αυτή του Πάμπλο Πικάσο: Έπρεπε να γεράσω για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί.

Σκοπός μου είναι μια μέρα να εικονογραφήσω ένα δικό μου παιδικό παραμύθι.

Ζω στην Αθήνα, είμαι παντρεμένη και εργάζομαι σαν ιδιωτικός υπάλληλος.
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.



Η σελίδα «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:






Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Εδώ νηπιαγωγείο!



Με το άλφα και το βήτα,
κούκου, άκου, κούκου, κοίτα,
με το ένα και το δύο
πάω στο νηπιαγωγείο!

Ήρθα, να με! Όλα κι όλα,
να τα μάθω θέλω όλα,
παιχνιδάκια, τραγουδάκια,
αριθμούς και γραμματάκια.

Κούκου-κούκου, άκου, άκου!
Κούκου-κούκου, κοίτα, κοίτα!
Κούκου-κούκου, άκου, άκου!
Κούκου-κούκου, κοίτα, κοίτα!

Ζωγραφιές και παραμύθια
και το άλφα απ’ την αλήθεια
και το πι απ’ την παρέα
και το ωμέγα απ’ τα ωραία!

Κούκου-κούκου, άκου, άκου!
Κούκου-κούκου, κοίτα, κοίτα!
Κούκου-κούκου, άκου, άκου!
Κούκου-κούκου, κοίτα, κοίτα!

Πάω να κάνω φιλαράκια,
αγοράκια, κοριτσάκια,
για να κάνουμε ομάδα
και να πάει μπροστά η Ελλάδα!

ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ (Χάχανα και Λάχανα)
Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Τη σημερινή εικόνα έκανε η Αθηνά-Μαρία Μιχοπούλου.




Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1971 στο Βόλο, όπου και κατοικεί με τον σύζυγο και τα δύο τους παιδιά, τη Φωτεινή και τον Φίλιππο.

Το 1992 πήρε το πτυχίο της νηπιαγωγού από την ιδιωτική σχολή Granits στην Αθήνα. Εργάστηκε στον Βρεφονηπιακό Σταθμό Βόλου για 4 χρόνια και, παράλληλα, φοίτησε στο δημόσιο Ι.Ε.Κ. Βόλου (τμήμα προσχολικής αγωγής).

Παρακολούθησε για έναν χρόνο μαθήματα στο τμήμα καλών τεχνών του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του Δήμου Βόλου.

Ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της και σχεδόν πάντα σε ερασιτεχνικό επίπεδο.

Οι μεγάλες της αγάπες είναι τα παιδιά, τα  βιβλία, η μουσική, η θάλασσα, τα ζώα, οι ζεστές αγκαλιές, το φεγγάρι και ο Βόλος.

Πιστεύει πως η τέχνη, όταν προσεγγίζεται βιωματικά, αποκαλύπτει αλήθεια και μπορεί μ’ ένα μαγικό τρόπο να λυτρώνει και να αγγίζει.
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook: