Το κοριτσάκι κοιμόταν βαθιά,
αγκαλιά με το αρκουδάκι του. Οι ξανθιές του μπούκλες απλώνονταν στο μαξιλάρι κι
έμοιαζε σαν ζωγραφιά. Το δωμάτιο ήταν τακτοποιημένο, ροζ και κοριτσίστικο.
Στο παράθυρο δύο ξωτικά χάζευαν
την μικρούλα με την περιέργεια παιδιού. Τα ξωτικά, γενικά, είναι ξανθά,
μικροκαμωμένα και άτακτα. Είναι αγαθά πλάσματα
της φύσης, του νερού και των δέντρων, αλλά τους αρέσει να κάνουν πλάκες
και να σκαρώνουν φάρσες στους ανθρώπους. Σας ανακατεύουν τα βιβλία, κρύβουν τα
παιχνίδια, κυρίως γιατί παίζουν με αυτά και μετά τα παρατάνε όπου βρουν. Συνήθως
βολτάρουν αόρατα, εκτός αν αποφασίσουν να σπάσουν πλάκα τρομάζοντας όποιον τους
μπει στο μάτι. Τους αρέσει πολύ η παρέα και το παιχνίδι, αλλά το τσιμέντο
έδιωξε τα δέντρα μακριά από τις πόλεις, κι έτσι δεν συναντάς πια συχνά τα ξωτικά, δυστυχώς.
Η Ειρήνη, το κοριτσάκι που
κοιμόταν, είχε την τύχη να μένει στην εξοχή και το σπίτι της να έχει ένα
τεράστιο κήπο, με λογής λουλούδια και φυτά, μία μικρή τεχνητή λιμνούλα με χρυσόψαρα και μία τεράστια βελανιδιά.
Ο Λόστριχ και η Γκάμπυ, τα δύο
ξωτικά, ζούσαν στην ρίζα της βελανιδιάς, κάναν βουτιές και κοψοχολιάζαν τα
χρυσόψαρα σε κάθε ευκαιρία. Συμπαθούσαν πολύ την Ειρήνη, που αγαπούσε πολύ να παίζει στον κήπο,
λάτρευε τα λουλούδια και πολλές φορές ξάπλωνε κάτω από την βελανιδιά και χάζευε
τα σύννεφα στον ουρανό με τις ώρες.
«Τι όμορφη που είναι!» αναστέναξε ο Λόστριχ, θαυμάζοντας την
κοιμισμένη Ειρήνη, κι εδωσε μια και μπήκε στο δωμάτιο. Η Γκάμπυ, τον ακολούθησε
πειθήνια, σίγουρη ότι ο αδελφός της κάποια πλάκα θα σκαρώσει.
Πλησίασαν το κοριτσάκι, η Γκάμπυ
τύλιξε μία μπούκλα της Ειρήνης στο δάχτυλο της, χωρίς να την πονέσει- κλασική
πλάκα των ξωτικών. Όταν ξυπνάτε το πρωί με μπερδεμένα μαλλιά, να ξέρετε ότι το
βράδυ είχατε μία επίσκεψη από ξωτικάκια. Ο Λόστριχ κοίταξε την αδερφή του
αυστηρά κι άφησε ένα τριαντάφυλλο στο
μαξιλάρι του κοριτσιού.
Το κοριτσάκι αναστέναξε,
στριφογύρισε στον ύπνο του και κλαψούρισε, καποιον εφιάλτη σίγουρα θα έβλεπε. Ο
Λόστριχ στάθηκε στο προσκέφαλό της και φύσηξε, φύσηξε δυνατά κι ένα αεράκι
ανοιξιάτικο γεμάτο άνθη νεραντζιάς πλημμύρισε το δωμάτιο. Το κοιμισμένο παιδί
ηρέμησε και τα χείλη του άνοιξαν σε ένα χαμόγελο, χωρίς να ξυπνήσει.
«Είναι τόσο όμορφη που όταν μεγαλώσει θα την παντρευτώ».
«Μμμ, μη λες βλακείες, ξεμυαλισμένε, αυτό δεν γίνεται, το ξέρεις!»,
είπε αυστηρά η Γκάμπυ, κι άρπαξε ένα βιβλίο με παραμύθια κι άρχισε να το
ξεφυλλίζει. Ύστερα, αθόρυβα, άρχισε να τραβάει το αρκουδάκι από τα χέρια της
Ειρήνης, τελικά της το πήρε χωρίς φυσικά να την ξυπνήσει.
Ο Λόστριχ, κοίταζε σαν μαγεμένος
το κοριτσάκι, με αγάπη, όση αγάπη μπορεί
να νιώσει ένα ξωτικό. Τα ξωτικά αγαπάνε πολύ διαφορετικά από τους ανθρώπους,
όμως το ίδιο βαθιά!
«Μου
λείπει πολύ… όλη μέρα είναι στο σχολείο, και τώρα με τα μαθήματα δεν
προλαβαίνει να κατεβαίνει στον κήπο κάθε μέρα. Πού θα πάει αυτή η δουλειά; Κι
αύριο φεύγει για διακοπές στην γιαγιά της . Θα λείψει δύο βδομάδες»,
αναστέναξε.
«Πρέπει να έχω κάτι δικό της για να την νιώθω κοντά μου».
«Πάρε το αρκούδι» , συμβούλεψε η Γκάμπυ.
«Ωωω, δεν καταλαβαίνεις, θα αναστατωθεί όλο το σπίτι άμα βουτήξω το
αρκούδι, άσε που θα πλαντάξει στο κλάμα».
«Χμμμ…Ξέρω τι θα κάνω», άστραψε ένα φως στα μάτια του μικρού
ξωτικού και χραπ, τράβηξε ένα κουμπάκι ροζ από το νυχτικό της Ειρήνης. Το κοίταζε
χαρούμενος και το χάιδευε, το μύριζε, το φιλούσε…
«Γκάμπυ, δες έχει και την μυρωδιά της ακόμα», είπε ο Λόστριχ
τρυφερά κι άρχισε να χορεύει και να στροβιλίζεται μέσα στο δωμάτιο μες την
τρελή χαρά με το νέο του απόκτημα. Η Γκάμπυ κοίταξε κοροιδευτικά τον αδερφό της,
παράτησε τα βιβλία και το αρκουδάκι στο πάτωμα κι άρχισε να χορεύει μαζί του
στον αέρα.
***
Έκτοτε, η Ειρήνη άρχισε να χάνει
κουμπιά, κουμπιά από το παλτό, κουμπιά από το φόρεμα, κουμπιά από τις πυζάμες,
τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ. Ηταν ένα μυστήριο. Ποτέ δεν κατάλαβε τίποτα, ούτε
βέβαια την αγάπη του ξωτικού για κείνη. Δεν σκέφτηκε ποτέ να κοιτάξει στην
κουφάλα της βελανιδιάς! Συνέχισε να ξαπλώνει και να ονειρεύεται κάτω από την
βελανιδιά, πολύ κοντά στα κλεμμένα της κουμπιά, κάτω από το βλέμμα του αιώνια
ερωτευμένου ξωτικού. Μόλις σηκωνόταν, όλο και κάποιο κουμπί πάλι θα της έλειπε,
εντελώς απίθανα.
Αν περάσετε λοιπόν από καμία
βελανιδιά, μην παραλείψετε να ψάξετε καλά στην κουφάλα του δέντρου ή στις
ρίζες, μπορεί να βρείτε τους μικρούς θησαυρούς των ξωτικών, κι αν είστε τυχεροί
μπορεί και να σας συμπαθήσουν τα ξωτικά, και να σας τους χαρίσουν.
ΕΥΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ (ανέκδοτο κείμενο)
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Από τον Δεκέμβριο του 2014
φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.
Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος
καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις εικόνες, τις
προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Τη σημερινή εικόνα έκανε η Μαρία Κοτσαύτη.
Γεννήθηκα στις 3 Μαρτίου 1975
στην Αθήνα. Σπούδασα στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Αθηνών Κοινωνική Ανθρωπολογία και μετεκπαιδεύτηκα στην Πολιτιστική Διαχείριση
και επιμέλεια Καλλιτεχνικών Φεστιβάλ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Μεγάλη μου αγάπη παραμένει η
ενασχόληση μου με τη Ζωγραφική όπου από πολύ μικρή ηλικία έδειξα, ως
αυτοδίδακτο ταλέντο, τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Έχω παρακολουθήσει
μαθήματα Καλών Τεχνών στις Αίθουσες Τέχνης Μπουζιάνη σε πολιτιστικά κέντρα και
σε Κολλέγιο Καλών Τεχνών.
Καθ’ όλη την σπουδαστική μου
πορεία, έλαβα συμμετοχή σε διαγωνισμούς ζωγραφικής (εξώφυλλα, αφίσες, πίνακες,
εικονογραφήσεις κ.ά.) μέσα από τους οποίους και βραβεύτηκα τόσο από ξένους όσο
και από γνωστούς Έλληνες ζωγράφους κορυφαίους στο είδος τους, όπως ο Δ.
Μυταράς. Έργα μου έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ τέχνης με μεγάλη επιτυχία και
έχουν φιλοξενηθεί μακέτες μου για τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία σε φορείς
τέχνης και πολιτισμού στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες. Έχω συμμετάσχει σε
εθελοντικές οργανώσεις και δράσεις όπως «οι Ζωγράφοι σε δράση για τα παιδιά»,
και στόχος μου είναι να εκδώσω τα δικά μου εικονογραφημένα γραφήματα.
Εκθέτοντας ατομικά έργα μου στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια μετεκπαιδευτικού προγράμματος και σεμιναρίου από
Ιταλούς επιμελητές εκθέσεων και κριτικούς τέχνης, εισέπραξα τις πρώτες μου
θετικές κριτικές στην ζωγραφική. Συμμετέχω μέχρι σήμερα σε διάφορες ομαδικές
εκθέσεις ζωγραφικής σε συνεργασία με αίθουσες τέχνης και χώρους εκθεσιακούς,
και στόχος μου είναι μέσα από τις δραστηριότητες στην ζωγραφική και την
δημιουργική γραφή, να συμβάλλω και εγώ στην αγωγή των παιδιών μικρών και
μεγάλων.
Η ζωγραφική και η δημιουργική
φαντασία, αποτελούν για εμένα κινητήριες δυνάμεις. Αυτό το διάστημα ασχολούμαι
με τη ζωγραφική και πειραματίζομαι με διάφορα υλικά και τεχνικές, αποτυπώνοντας
σε κάθε επιφάνεια τις δημιουργίες μου. Παράλληλα ετοιμάζω ζωγραφικά έργα για
μια επικείμενη έκθεση όπου θα συνοδεύονται με δικά μου γραφήματα.
Το Ένα Κείμενο μια Εικόνα για
εμένα είναι μια σπίθα για ακόμη πιο πολλές δημιουργίες. Ευχαριστώ ιδιαίτερα την
ταλαντούχα Γιώτα Κοτσαύτη για τη δυνατότητα που μου δίνει να συνεργαστώ ως
εικονογράφος, στη ζωγραφική αποτύπωση των κειμένων που επιλέγει σε μια εικόνα…
…
Το κείμενο έγραψε η Εύα Χαραλαμποπούλου.
Είμαι δικηγόρος. Γεννήθηκα και ζω
στην Αθήνα. Αγαπώ τον αθλητισμό, το διάβασμα και τις γάτες. Το 2012 κέρδισα το
3ο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού που διοργάνωσε η ΠΕΛ.
...
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο,
μία εικόνα» στο facebook:
