Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Το λιοντάρι που έπινε όλο το γάλα του




Στα αρχαία χρόνια, κάπου στο Μεξικό, ζούσε ένα κάτασπρο πανέμορφο λιοντάρι που τον ονόμαζαν Διονυσάκη. Ήταν γιγάντιο και είχε ένα μεγάλο σπαθί καρφωμένο στη ράχη του. Δεν πονούσε καθόλου γιατί έπινε όλο το γάλα του και είχε γίνει πολύ δυνατό και γερό. Αλλά και το σπαθί ήταν άκακο γιατί ήταν από ηπειρώτικη φέτα. Όμως ο Διονυσάκης ήταν πολύ στεναχωρημένος, γιατί είχε έναν καημό: Είχε δοκιμάσει όλα τα γάλατα του κόσμου εκτός από ένα που ανάβλυζε στη σπηλιά του Χούλη του Βατραχούλη, ο οποίος απαγόρευε σε όλα τα λιοντάρια του κόσμου να μπαίνουν στη σπηλιά του, γιατί εκεί γεννήθηκε ο γιός του που αργότερα πήγε στον ουρανό γιατί μια μέρα ξέχασε να πιει το γάλα του. «Μα σε παρακαλώ, Χούλη Βατραχούλη, άσε με να δοκιμάσω το γάλα που κρύβεις στη σπηλιά σου και σου υπόσχομαι ότι θα κατεβάσω τον γιο σου από τον ουρανό» τον παρακάλεσε ο Διονυσάκης. Ο Χούλης συμφώνησε και τον άφησε να περάσει.

Μα όταν προχώρησε μέσα, τι να δει, ο Διονυσάκης; Μια πολύ όμορφη και αρχοντική λέαινα, που την λέγανε Αφροξυλάνθη! Δεν ήταν άσπρη σαν τον Διονυσάκη, αλλά ήταν και αυτή γιγάντια. Με το που την είδε ο Διονυσάκης κουφάθηκε! (κυριολεκτικά). Η λέαινα όμως εξαφανίστηκε και ο Διονυσάκης συνήλθε από τον έρωτα του και άρχισε να ψάχνει για την πηγή του γάλακτος που δεν είχε δοκιμάσει ποτέ. Δεν άργησε να τη βρει. Ήπιε όλο (μα όλο!) το γάλα της πηγής και έγινε ακόμα πιο γιγάντιος. Αλλά επειδή έπρεπε να κρατήσει την υπόσχεση του στον Χούλη, βγήκε από την σπηλιά και με την δύναμη του φωτός του Ήλιο, σηκώθηκε όρθιος και το σπαθί του από φέτα, έλαμψε, γέμισε λαδο-ρίγανη και ο καλός Διονυσάκης ανέβηκε στους ουρανούς για να φέρει τον γιο του Χούλη, πίσω στη Γη.

Στους ουρανούς τον υποδέχθηκε ο Ουράνιους, ο βασιλιάς των ουρανών.

-Τι ζητάς καλό μου λιοντάρι στους ουρανούς;

-Θα ήθελα να μου φέρετε, τον γιο του Χούλη του Βατραχούλη για να τον πάω πίσω στην Γη, δίπλα στον πατέρα του.

-Αυτό δεν γίνεται. Ο γιος του Χούλη έπρεπε να πάει στους ουρανούς γιατί δεν έπινε όλο το γάλα του για να μεγαλώσει σωστά… Και το χειρότερο είναι πως εσύ ήπιες όλο το γάλα της γης και δεν μπορούμε να ταΐσουμε ούτε τα μωρά!

-Καλά, τότε γυρνάω πίσω. Χάρηκα που σε είδα, Ουράνιους.


Θα αναρωτιέστε πως ο Διονυσάκης μπορούσε να ακούσει ενώ έχασε την ακοή του. Μα φυσικά γιατί τον Ουράνιους τον ακούγανε όλοι ακόμα και οι κουφοί. Γύρισε λοιπόν ο Διονυσάκης κάτω στη Γη και γεμάτος απογοήτευση ο Χούλης, ρωτούσε το άσπρο λιοντάρι τι απέγινε ο γιος του. Μα απάντηση δεν πήρε. Μιας και ο Χούλης θύμωνε εύκολα, κλείστηκε στη σπηλιά του και δεν ξαναβγήκε ποτέ. 

Τότε η όμορφη Αφροξυλάνθη εμφανίστηκε ξανά μπροστά στον Διονυσάκη. Σηκωθήκανε όρθιοι και οι δύο και χαιρετηθήκανε με χειραψία. Μετά τραβήξανε τα φερμουάρ τους από τις στολές  τους προς τα κάτω και βγήκαν από μέσα ένας άντρας και μια γυναίκα ξεχωριστά. Ο άντρας άνοιξε την παλάμη του μπροστά στη γυναίκα και εκείνη του έδωσε τα χρήματα που είχαν συμφωνήσει. Επιτέλους ο κακός Χούλης πήρε το μάθημα του. Αν δεν έπαιζαν θέατρο δεν θα είχαν γλιτώσει από δαύτον. Ο άντρας πήρε τα λεφτά και έφυγε για να μην ξαναγυρίσει ποτέ. Και τέλος η γυναίκα γύρισε με πλάνο εμάς και μας αφιέρωσε το ηθικό δίδαγμα αυτού του παραμυθιού: «Στου κουφού τη φέτα, όσα θέλεις φέρ ‘τα!»…

ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ (κείμενο-εικόνα)

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

«Γεννήθηκα στον Πειραιά στις 13 Ιουλίου του 1992. Ο κόσμος με δέχτηκε απλόχερα… Τον δέχτηκα κι εγώ… έτσι ήρθα πραγματικά στον κόσμο. Αγάπησα τη χρυσή κοπέλα που λέγεται Τέχνη και λάτρεψα το πνεύμα της που λέγεται Συγγραφή. Ένα απλό μολύβι μπορεί να μεταμορφώσει ολόκληρο τον κόσμο. Ίσως όχι ριζικά, μιας και οι καταστάσεις αλλάζουν, αλλά οι μπουκιές του πνεύματος παραμένουν. Οι κολώνες της πανέμορφης χρυσής κοπέλας στέκονται πάντα δίπλα της να την προστατεύουν, αλλά και ταυτόχρονα να με ενθαρρύνουν πως όχι, η Τέχνη δε θα μείνει άστεγη! Όχι ακόμα. Όσο για τον στυλοβάτη του ναού της κοπέλας, θα δεχτεί τα ταπεινά μου βήματα, που πλησιάζουν με δέος το χρυσό αυτό θαύμα.

Θα καταφέρω, όμως, να ξεπεράσω τα δύσκολα εμπόδια που μου ανέθεσε ο πατέρας της κοπέλας ή θα μπλεχτώ στα πολύπλοκα πλοκάμια που έχει για γένια; Ένα είναι σίγουρο: Ότι ακόμα και να αποτύχω, θα έχω πετύχει!»

Ο Νίκος Πολυχρονόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών στην όμορφη και πολύχρωμη Φλώρινα.

Πέρα από τη ζωγραφική, ασχολείται με εικονογραφήσεις βιβλίων.

           2013 εικονογράφησε το βιβλίο του Δημόκριτου Τσουκάπα «Του ουρανού τα παραμύθια», Εκδόσεις Ζήτη.

           2014 εικονογράφησε το βιβλίο της Γεωργίας Σταυριανέα «Στίλης Τριφύλης- Ταξίδι στον πλανήτη Φις-Τι-Κιού», Εκδόσεις Φυλάτος.

           2014 εικονογράφησε το βιβλίο του Γιώργου Πολύδωρου «Ο καλύτερός μου φίλος», Εκδόσεις Φυλάτος.

           2015 έγραψε και εικονογράφησε το βιβλίο «Σταματίτιδα», Εκδόσεις Φυλάτος.

           2015 πήρε μέρος στην Έκθεση Ζωγραφικής «Περί έρωτος διασταυρώσεις» ζωγραφίζοντας την Αγάπη και τον Έρωτα.

           2015 εικονογράφησε το Ημερολόγιο-Ανεκδοτολόγιο του Γιάννη Σερβετά «Ένα παιδί ακόμα μετράει τ’ άστρα», Εκδόσεις Ιανός.

           2016 Έγραψε το βιβλίο «Κόσμο Κινγκ» και εικονογράφησε το εξώφυλλό του, Εκδόσεις Easywriter.gr.

           2016 Έγραψε το βιβλίο «Λουίζα» και εικονογράφησε το εξώφυλλό του Εκδόσεις Easywriter.gr.

           2016 Έγραψε το βιβλίο «Το χρυσό Μενίρ: Ο Ναός της Πολυξένης» και εικονογράφησε το εξώφυλλό του, Εκδόσεις Easywriter.gr.

           2016 Εικονογράφησε το εξώφυλλο και το εγχειρίδιο από το μουσικό CD «Δυόμιση χρόνια αργότερα» του συγκροτήματος «Κακώς Πρέπει».

           2016 Πήρε μέρος στην καλοκαιρινή Έκθεση Ζωγραφικής «Πινελιές στο φως του Αιγαίου» που πραγματοποιήθηκε στην Σαντορίνη και στην Πάρο. 

           2016 Εικονογράφησε το βιβλίο του Θεοφάνη Θεοφάνους: «Όσα φέρνει η ώρα στης ποίησης τη χώρα», Εκδόσεις Άνεμος.

           2017 Εικονογράφησε το βιβλίο του Γιάννη Μύρτση: «Η πέτρα της τύχης», Εκδόσεις Φυλάτος.

Μόνιμος συνεργάτης της λογοτεχνικής στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» της Γιώτας Κοτσαύτη και του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Book Tour.

Το 2014 ολοκλήρωσε με επιτυχία τη Διευρυμένη Πρακτική Άσκηση στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας.

E-mail επικοινωνίας: nikolaos-p@hotmail.com
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για πες μας, πώς σου φάνηκε;