Ένα κείμενο, μία εικόνα: Το σπίτι των Χριστουγέννων

Ο αέρας φυσούσε μανιασμένος ακόμα και μες στα σοκάκια της πόλης κάνοντας το περπάτημα της Νόρας περισσότερο δύσκολο. Το μάλλινο φόρεμά της ανέμιζε στην κατεύθυνσή του, το ίδιο και τα μακριά κατάμαυρα μαλλιά της κρύβοντας το πρόσωπό της το οποίο ήταν παγωμένο και σφιχτό από το κρύο που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες. Κάτασπρες ήταν οι νιφάδες του χιονιού που έπεφταν από το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων κάνοντας το τοπίο ακόμα πιο ταιριαστό με το γιορτινό κλίμα εκείνων των ημερών.

Παρόμοια ήταν και η εικόνα της αδελφής της Νόρας, που αυτήν την παραμονή της γέννησης του Χριστού οι δυο τους θα έκαναν τ’ όνειρό τους πραγματικότητα. Κρατούσαν τριγωνάκια στα χέρια και περιφέρονταν σ’ όλες τις γειτονιές ψέλνοντας τα κάλαντα. Δύο δίδυμα κορίτσια, λοιπόν, η Νόρα και η Αρετή, που δεν ξεπερνούσαν τα εφτά χρόνια ζωής, από το πρωί εκείνης της ημέρας έφυγαν από το δικό τους σπίτι όπου ζούσαν μαζί με τους γονείς τους, και ο τελικός προορισμός τους θα ήταν το ξακουστό σπίτι των Χριστουγέννων κάπου προς την άκρη της πόλης. Έτσι είχαν ονομάσει αυτό το σπίτι οι κάτοικοι πολλά χρόνια πριν, και από γενιά σε γενιά η ονομασία αυτή διατηρούνταν μέχρι την σημερινή εποχή. Αυτός ήταν και ο διακαής πόθος των δύο κοριτσιών: η επίσκεψη σ’ αυτό το σπίτι, για να δουν από κοντά όλα αυτά που άκουγαν να τους διηγούνται οι μεγαλύτεροι, αλλά ποτέ έως τότε δεν είχαν δει.

Ο μύθος έλεγε πως στο σπίτι αυτό ζούσε κάποτε μια πλούσια οικογένεια που είχε δύο κόρες και για όλους τους κατοίκους εκείνες ήταν κάτι σαν τις αρχόντισσες του τόπου ή καλύτερα σαν βασίλισσες, αφού, κατ’ αυτόν τον τρόπο, λατρεύονταν από όλους. Το σπίτι τους ήταν ένα πραγματικό παλάτι με πολλά δωμάτια, μεγάλες αίθουσες, και τα ζωγραφιστά ταβάνια ήταν άξια θαυμασμού. Τα βαριά σκαλιστά έπιπλα φερμένα από την Μασσαλία, οι δάδες που φώτιζαν όλους τους εσωτερικούς χώρους και τα διάσπαρτα γλυπτά κοσμούσαν από την μια άκρη ως την άλλη ολόκληρο το σπίτι. Ο εξωτερικός χώρος του αυτός ήταν καταπράσινος, γεμάτος με κάθε λογής λουλούδια και εξωτικά δέντρα. Πλήθος και τα χρώματα από τις μαργαρίτες τα γαρύφαλλα αλλά και τα αρωματικά τριαντάφυλλα που τ’ αρώματά τους ξεχείλιζαν όλες τις εποχές του έτους. Όσο για την αφθονία και τον πλούτο των καρπών ήταν για πολλά χρόνια σημείο αναφοράς για το σπίτι των Χριστουγέννων από τους κατοίκους της, και όχι μόνο απ’ αυτούς, αφού η φήμη του έφτασε να ξεπεράσει τα στενά σύνορα της πόλης.

Η κατασκευή του σπιτιού ήταν πέτρινη, επιβλητικό με την πρώτη ματιά και η κατασκευή του χρονολογούνταν κάπου στα βάθη των αιώνων.

Η τοπική παράδοση έκανε λόγο πως οι πρώτοι ιδιοκτήτες αυτού του σπιτιού είχαν καταφέρει να σώσουν ολόκληρη την πόλη από τους πειρατές που ανήμερα των Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς είχαν εισβάλει με σκοπό να την κατακτήσουν. Αφού λεηλάτησαν άλλους τόπους, και γειτονικούς ως προς αυτήν, έφτασαν εκεί δείχνοντας τις άγριες και αιμοβόρες διαθέσεις τους. Η εξυπνάδα όμως των ιδιοκτητών αυτού του σπιτιού έσωσε από ένα προφανέστατο ολοκαύτωμα την πόλη της Νόρας και της Αρετής πολλά-πολλά χρόνια πριν γεννηθούν εκείνες.

Έτσι λοιπόν προσκάλεσαν τους δύο αρχηγούς των πειρατών στο σπίτι τους προσφέροντάς τους όλα τα πλούτη που είχαν στην δική τους κατοχή, όπως ασήμι και χρυσό, με αντάλλαγμα την ειρηνική αποχώρηση των πειρατών από την πόλη. Εκείνοι συμφώνησαν και οι οικοδεσπότες τους πρότειναν να γιορτάσουν αυτή την συμφωνία μαζί μ’ όλους τους πειρατές κάνοντάς τους το δείπνο το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Το κρασί έρεε άφθονο, ομοίως και κάθε λογής λιχουδιά που ήταν στρωμένη πάνω στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Το πανούργο σχέδιο των ιδιοκτητών του σπιτιού άμεσα μπήκε σε εφαρμογή και τα πλοία των πειρατών καταστράφηκαν. Όσο δε για τους ίδιους, εύκολα παραδόθηκαν στο μεθύσι με αποτέλεσμα όλοι να αιχμαλωτιστούν από τους κατοίκους που κι αυτοί είχαν ενεργό ρόλο στο έξυπνο αυτό σχέδιο. Από εκείνα τα Χριστούγεννα, το σπίτι πήρε την ονομασία αυτή και ο οικοδεσπότης λατρεύτηκε από τους συντοπίτες του σαν βασιλιάς, όπως άλλωστε και ολόκληρη η οικογένειά του -μια μικρή τιμή που κατάφεραν κι έσωσαν την πόλη. Από γενιά σε γενιά ο άτυπος αυτός τίτλος πέρασε σ’ όλους τους απογόνους τους και όσοι έζησαν μες στο σπίτι αυτό αλλά και στην πόλη ήταν οι βασιλιάδες της. Με την πάροδο όμως των χρόνων το σπίτι έμεινε ακατοίκητο κι έρημο αφού δεν υπήρξε πια άλλος απόγονος εκείνης της οικογένειας.

Απ’ αυτήν την ημέρα και μετέπειτα, λένε πως την παραμονή και ανήμερα των Χριστουγέννων, κάθε χρόνο, όλα ξαναζωντανεύουν στο σπίτι αυτό και ζουν τους ρυθμούς της γιορτινής ατμόσφαιρας της πόλης. Αρκεί αυτοί που θα επισκεφθούν πρώτοι το σπίτι την παραμονή ή ανήμερα των Χριστουγέννων να είναι παιδιά.

Με αργά και φοβισμένα βήματα πλησίασαν στην βαριά καγκελόπορτα του σπιτιού η Νόρα και η Αρετή, και σπρώχνοντας την για ν’ ανοίξει ξεπρόβαλλαν μπροστά τους τ’ ανθισμένα λουλούδια, τα μυρωδάτα τριαντάφυλλα, ενώ από κάπου ακουγόταν μια χαρμόσυνη Χριστουγεννιάτικη μουσική. Ολοζώντανοι άγγελοι με κάτασπρα ολόσωμα φορέματα έψελναν για την γέννηση του θείου βρέφους και καμπανάκια σήμαναν για τον ερχομό του. Η Νόρα και η Αρετή δεν πίστευαν στ’ αυτιά ούτε στα μάτια τους γι’ αυτό που άκουγαν και έβλεπαν. Προχώρησαν στο εσωτερικό του σπιτιού και μια μεγάλη φάτνη είχε στηθεί στην είσοδό του, που την ώρα αυτή οι τρεις μάγοι μόλις που έκαναν την εμφάνισή τους δίπλα στο θείο βρέφος. Τα ρούχα και των τριών γυαλιστερά κάτι που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στη Νόρα, και τα δώρα που κρατούσαν στα χέρια τους τ’ ακούμπησαν δίπλα στον Χριστό. Το άρωμα του λιβανιού, της σμύρνας και η λάμψη του χρυσού που ακτινοβολούσε, περιέλουσε όλο το εσωτερικό του σπιτιού και οι πρωτόγνωρες θεϊκές μυρωδιές μπήκαν μες στα παιδικά ρουθούνια της Νόρας και της Αρετής.

Τα δυο κορίτσια θαύμαζαν μαγεμένα από τις όμορφες εικόνες που έβλεπαν και παραμέρισαν δίπλα από την κυρία είσοδο τους σπιτιού κάνοντας χώρο στους αμνούς, που με την ανάσα τους θα ζέσταιναν το νεογέννητο.

Πλησίασαν όσο περισσότερο μπορούσαν την φάτνη υπακούοντας δίχως δεύτερη σκέψη στο κάλεσμα των τριών μάγων. Ήταν πια μια ανάσα από την Παναγία και μητέρα του Χριστού που θα μπορούσαν ακόμα και ν’ αγγίξουν το βρέφος με τα μικρά δάχτυλά τους. Οι τρεις μάγοι άρχισαν να τους διηγούνται πόσο δρόμο έκαναν από ποια μέρη πέρασαν ώσπου να φτάσουν εκεί ακολουθώντας το πιο φωτεινό αστέρι που τους οδήγησε μέχρι την δική τους πόλη και ως το σπίτι των Χριστουγέννων.

Ο ένας από τους τρεις μάγους, ο Βαλτάσαρ, αγκάλιασε τα δυο κορίτσια λέγοντάς τους πως κάθε χρόνο από τις παραμονές της θείας γέννησης του Χριστού ξεκινούν αυτό το μακρινό ταξίδι για κάποιο σπίτι των Χριστουγέννων. Φέτος ήταν η σειρά της πόλης της Νόρας και της Αρετής και για το δικό τους σπίτι. Αυτό των Χριστουγέννων.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΟΥΤΣΟΣ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας παιδικών βιβλίων Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση αυτά.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Μαριλένα Παππά.

Η Μαριλένα Παππά γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1988. Μεγάλωσε στην Αθήνα, γράφει και ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της! Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Δημοσιογραφία και ΜΜΕ στην Ακαδημία Σπουδών Επικοινωνίας. Έχει εκδώσει πέντε βιβλία ( Ο πλανήτης που χαμογελά, Φεγγαροκουταλιές, Ο κύκλος των χαμένων εποχών, Ερωτικές καταλήξεις, Ερωτικές επιστολές στον κύριο Π.Β.), ενώ έχει στήσει πολυάριθμες παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα με τη θεατρική της ομάδα. Η εικονογράφηση του πρώτου της βιβλίου έγινε από την ίδια. Κείμενά της έχουν αναρτηθεί σε πολλά blogs και sites.

Περισσότερα για εκείνη θα βρείτε στο προσωπικό της blog «Σκέφτομαι και γράφω» http://marilena99.blogspot.gr!

Στοιχεία επικοινωνίας:

marilenapappa99@hotmail.gr

...

Το κείμενο έγραψε ο Κώστας Βελούτσος.

Ο Κώστας Ν. Βελούτσος γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1966 στο Πλωμάρι της Λέσβου. Είναι έγγαμος, πατέρας δυο παιδιών και στο επάγγελμα πυροσβέστης. Έργα του είναι το Σεργιάνι στη ζωή (2011), Τελευταία φορά (2013), Ζωή από τον θάνατο (2014) και Κόκκινα Φεγγάρια. Άρθρα και διηγήματά του δημοσιεύονται κατά διαστήματα σε ηλεκτρονικές εφημερίδες.

Η σελίδα του Κώστα στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%A4%CE%91-%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%9C%CE%9F%CE%A5/337879933052585?fref=ts

...

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…