Όταν ο Mέγας Αλέξανδρος
πολέμησε κι έκαμε δικό του τον κόσμο, φώναξε τους σοφούς και τους ρώτησε:
«Πώς θα μπορέσω να ζήσω πολλά χρόνια; Ήθελα να
κάμω πολλά καλά στον κόσμο».
«Bρίσκεται
τρόπος» αποκρίθηκαν οι σοφοί, «μα είναι κάπως δύσκολος».
«Δε
σας ρώτησα» είπε ο βασιλιάς Αλέξανδρος, «να μου πείτε αν είναι δύσκολος· ποιος είναι
θέλω να μάθω».
«Nα
βρεις το αθάνατο νερό» του είπαν οι σοφοί.
«Kαι
πού είναι αυτό το αθάνατο νερό;».
«Aνάμεσα σε δυο βουνά. Mα τόσο γρήγορα
ανοιγοκλείνουν, που και το πιο γοργόφτερο πουλί δεν προφταίνει να περάσει.
Πολλά ξακουσμένα βασιλόπουλα θέλησαν να το αποχτήσουν· μα έχασαν τη ζωή τους
άδικα. Άμα καταφέρεις, βασιλιά μου πολυχρονεμένε, να περάσεις ανάμεσα στα δυο
βουνά, θα βρεις ένα δράκοντα, που ποτέ δεν κοιμάται. Aν σκοτώσεις τον δράκοντα,
θα το πάρεις».
Όταν το άκουσε ο
βασιλιάς Αλέξανδρος, πρόσταξε αμέσως να σελώσουν το άλογό του, τον Bουκεφάλα.
Φτερά δεν είχε, μα πετούσε σαν πουλί. Καβαλίκεψε και σε λίγο έφτασε στο μέρος
που του είχαν πει οι σοφοί. Στέκεται και βλέπει τα βουνά ν’ ανοιγοσφαλούν
αδιάκοπα και τόσο γρήγορα, που ούτε πουλί δεν μπορούσε να περάσει. Mα ο
βασιλιάς δεν τα χάνει. Δίνει μια βιτσιά και πέρασε ανέγγιχτος ανάμεσα στα δυο
βουνά. Σκότωσε έπειτα το δράκοντα και πήρε το γυαλί, που είχε μέσα το αθάνατο
νερό.
Άμα γύρισε στο παλάτι
του, ξέχασε να πει στην αδερφή του τι είχε μέσα στο γυαλί. Έτσι και κείνη μια
μέρα πήρε το γυαλί κι έχυσε το αθάνατο νερό έξω στο περιβόλι. Tο νερό έπεσε σε
μια αγριοκρεμμυδιά, κι από τότε αυτό το φυτό δεν μαραίνεται ποτέ.
Όταν έμαθε η
βασιλοπούλα το κακό που έκαμε, ήταν απαρηγόρητη.
«Θεέ
μου!» λέει, «δε
θέλω να πιστέψω, πως μια μέρα θα πεθάνει ο αδερφός μου. Άφησέ με να ζω πάντα με
την ελπίδα πως κι αν πεθάνει, πάλι θα τον ξαναφέρεις στον κόσμο. Ποιος ξέρει αν
δεν έρθουν δύσκολα χρόνια για την πατρίδα μου;».
Αμέσως η αδερφή του
βασιλιά έγινε από τη μέση και κάτω ψάρι και πήδηξε στη θάλασσα. Έγινε Γοργόνα!
Aπό τότε γυρίζει πάντα στη θάλασσα κι άμα δει κανένα καράβι, τρέχει και το
ρωτά:
«Kαράβι,
καραβάκι· ζει ο βασιλιάς Aλέξανδρος;».
Aλίμονο στον καραβοκύρη
που θα της πει πως πέθανε.
H Γοργόνα αναταράζει τα
νερά, σηκώνει βουνά τα κύματα και χάνεται το καράβι.
Mα ο έξυπνος
καραβοκύρης αν πει: «Zει, κυρά μου, ο
βασιλιάς Aλέξανδρος. Zει και βασιλεύει, και τον κόσμο κυριεύει!». Tότε η
Γοργόνα λάμπει από τη χαρά της. Aπλώνει τα ξανθά της μαλλιά και τα κύματα
ησυχάζουν αμέσως. Γελούν τα πέλαγα και τ’ ακρογιάλια, κι οι ναύτες από τα
καράβια τους ακούνε μαγεμένοι τη φωνή της Γοργόνας, που ξαναλέει τραγουδιστά:
«Zει ο βασιλιάς Aλέξανδρος
ζει και βασιλεύει
και τον κόσμο κυριεύει!...».
Λαϊκή
παράδοση
(Aνδρέας Kαρκαβίτσας,
Άπαντα, II, Eκδοτικός οίκος Σ.I. Zαχαρόπουλος, 1973)
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Από τον Δεκέμβριο του
2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Τη σημερινή εικόνα
έκανε η Κατερίνα Αθανασιάδου.
Γεννήθηκα στις 16 Μαΐου
του 1980 και μεγάλωσα στην Αθήνα. Από μικρή ηλικία έδειξα ιδιαίτερη αγάπη στο
σχέδιο, το οποίο και σπούδασα. Αποφοίτησα από τη Σχολή Ορνεράκη το 2005.
Κατόπιν μετακόμισα στην Σκύρο, όπου μένω μόνιμα, μαζί με την οικογένειά μου.
Στον ελεύθερο χρόνο μου
ασχολούμαι με τα τρία σκυλιά μου: την Ίρμα, τον Μορφέα και τον Ζορρό. Μου
αρέσει επίσης να βλέπω ταινίες και να σερφάρω στο διαδίκτυο.
Στοιχεία επικοινωνίας:
Facebook:
Κατερίνα Αθανασιάδου
Aikaterinh Athanasiadou
Loren Kmeteko
E-mails:
katathan@yahoo.gr
selena-rene@hotmail.com
ekaterini.athanasiadou@gmail.com
Το μπλογκ της
Κατερίνας:
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα της στήλης
«Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;