Ζήτω το φθινόπωρο!

Η Παυλίνα αγαπάει πολύ το καλοκαίρι. Τον ήλιο, τη θάλασσα, τα παγωτά. Και τώρα που το καλοκαιράκι μάς αποχαιρέτισε, είναι αμίλητη, σκυθρωπή.

Από τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου ο ουρανός συννέφιασε. Άρχισαν τα πρωτοβρόχια. Η θερμοκρασία έπεσε κι ο ήλιος κρύφτηκε στη μεγάλη αγκαλιά του ουρανού, πίσω από τα γκρίζα σύννεφα. 

Ο μπαμπάς την παρακολουθεί να κοιτάζει αφηρημένα έξω από το παράθυρο της κουζίνας. Είναι πάλι μουτρωμένη, δεν έχει διάθεση για τίποτα.

-Παυλίνα, Αγάπη, λέει ψιθυριστά, βάλτε παπούτσια κι ετοιμάστε τα σακίδιά σας!

-Τρελάθηκες, μπαμπά; Έξω βρέχει. Η μαμά θα φωνάζει αν βγούμε.

Εκείνος χαμογελάει, της κάνει με τα μάτια το «ειδικό σήμα σκανδαλιάς» και δείχνει τρεις πολύχρωμες ομπρέλες.

Ετοιμάζονται βιαστικά, μα αθόρυβα. Πηγαίνουν ως την πόρτα στις μύτες των ποδιών τους.

Τι σκοτεινός που είναι ο ουρανός!

Ψυχή δεν φαίνεται στον δρόμο…

Ο μπαμπάς στριφογυρνάει την ομπρέλα του και κάνει αστείες χορευτικές φιγούρες.

Τα κορίτσια ξεκαρδίζονται στα γέλια! Σε λίγο τον μιμούνται και κείνα.

Οι ψιχάλες της βροχής πέφτουν ρυθμικά -σαν να παίζουν μουσική- και συνοδεύουν τον χορό τους.

-Κοιτάξτε τι όμορφα που είναι τα φύλλα!

Και, πράγματι, παρατηρούν τα δέντρα γύρω τους, σαν να τα βλέπουν για πρώτη φορά. Καφέ, κίτρινες, πορτοκαλί αποχρώσεις.

-Να μαζέψουμε μερικά;

Λίγο πριν γεμίσουν τις τσάντες τους, βλέπουν τη μαμά να έρχεται προς το μέρος τους. Φοράει ένα καρό καπέλο και φαίνεται θυμωμένη.

-Τι νομίζετε ότι κάνετε μέσα σ’ αυτή τη βροχή;

Οι σταγόνες πέφτουν τώρα πιο δυνατά. Η ρυθμική μουσική τους γίνεται όλο και πιο έντονη.

Ο μπαμπάς τής αρπάζει το χέρι, τη βάζει κάτω από την ομπρέλα και την παρασύρει στον χορό του.

Το καπέλο της είναι έτοιμο να πέσει. Η Παυλίνα προλαβαίνει και το αρπάζει την τελευταία στιγμή. Δίνει την ομπρέλα στη μαμά και φοράει εκείνη το μεγάλο καρό καπέλο. Βάζει το ροζ σακίδιο στην πλάτη και κοιτάζει χαμογελώντας τους γονείς και την αδερφή της να χορεύουν στον ρυθμό της βροχής… 

Έχουν γίνει όλοι μούσκεμα, αλλά γελάνε, γελάνε ευχαριστημένοι.

Η Αγάπη βγάζει όλα τα φύλλα που είχε μαζέψει και τα πετάει ψηλά.

-Ζήτω το φθινόπωρο! φωνάζει.

-Ζήτω! λένε όλοι με μια φωνή και τρέχουν προς το σπίτι. 

Η μαμά έχει κάνει μηλόπιτα και ζεστή σοκολάτα.

ΓΙΩΤΑ ΚΟΤΣΑΥΤΗ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Την εικόνα έκανε η Βιβή Μαρκάτου.

.

Η Βιβή Μαρκάτου είναι βραβευμένη θεατρική συγγραφέας με πολλές πανελλήνιες διακρίσεις στον χώρο της ζωγραφικής και των Κόμιξ και βραβευμένη ραδιοφωνική παραγωγός υπό την Αιγίδα της Ουνέσκο για ένα πολιτιστικό αφιέρωμα που είχε κάνει το 2009. Έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικές παρουσιάσεις βιβλίων και έχει σκηνοθετήσει 5 παραστάσεις για το Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Τον Ελεύθερο χρόνο της ,της αρέσει να ζωγραφίζει να ακούει μουσική και να πηγαίνει βόλτα με τους φίλους της.

Εργάζεται ως δημοσιογράφος στον πολιτιστικό τομέα με εξίσου διακριτή παρουσία και με σημαντικές συνεντεύξεις στον Γαλαξία fm 92,1 ενώ είναι η πρώτη ραδιοφωνική παραγωγός στην Ελλάδα που παρουσίασε σε εκπομπή τα “anime”, που πλέον έχουν ένα τεράστιο αριθμό ακολούθων ανά την χώρα.

Επικοινωνήστε με τη Βιβή στο e-mail: vmarkatos@yahoo.gr

Το ιστολόγιο της Βιβής θα το βρείτε εδώ: 

http://e-pinelies.blogspot.gr/2015/10/blog-post_4.html