Ένα κείμενο, μία εικόνα: Θαλασσινό αεράκι

Μπήκαμε στο εξεταστικό κέντρο. Κοιτάζω πίσω και βλέπω τη μάνα μου. Βουρκωμένη όπως πάντα. Σαν να πηγαίνω στον πόλεμο. Της γελώ από απόσταση. Το παίρνει χαμπάρι και κουνάει το χέρι.

Κάθισα στο θρανίο. Γράφω τα στοιχεία μου και περιμένω. Περιμένω όπως όλοι. Μόνος απέναντι στο γραπτό, αμίλητος και σοβαρός. Σκέφτομαι τα αδέλφια μου. Το πέρασαν πριν από εμένα. Έτσι θα ήταν. Μέσα σε σκέψεις και βουτηγμένοι στο άγχος. Όλη η προσπάθεια σε μια εξέταση. Όλα τα χρόνια σε μια στιγμή. «Τι άδικο…», είπα και τρόμαξα. «Είμαι πανέτοιμος», επανέλαβα δις. «Τίποτα δεν με πτοεί. Ό,τι και να βάλουν θα τους ξεσκίσω». Κάποιος σπάζει τη σιωπή:

-Πού είναι τα θέματα; ρωτάει ευγενικά.

Πιάνω το στυλό. Τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει.

-Δεν μας τα έχουν δώσει ακόμη, λέει η κυρία και γελάει επιτηρώντας μας. Ξεσφίγγομαι. Κοιτάζω έξω. Άνοιξη. Μια γάτα κυνηγάει μια άλλη. Έρωτας και αναζητώ τα μάτια της Μαίρης. Βουρκωμένα. «Τί;» της γνέφω, με συμπάθεια. Δαγκώνει τα χείλη της και κάτι μου λέει. Δεν ακούω, είναι μακριά. Κάποιος μπαίνει στην αίθουσα. Ετοιμάζομαι. Κρύος ιδρώτας με λούζει... Η ώρα της κρίσης…

-Άκυρο, σχολιάζει ο μπροστινός μου. Σκουπίζω τη στάλα λίγο πιο πάνω από το φρύδι. Γυρίζω πάλι και κοιτάζω με διάθεση τη Μαίρη. Έχει πιάσει το κεφάλι της και κοιτάζει το πάτωμα. Απέναντι κάποιος έχει γράψει στο τοίχο: Κάτω από τα βιβλία υπάρχει παραλία. Βάζω τα γέλια. Η κυρία με κοιτά με απορία. «Βλαμμένο θα ‘ναι», θα σκέφτεται. Σοβαρεύομαι ξανά και περιμένω. Αρχίζω να νιώθω πόνο στο στομάχι. Δεν μπορούσα να βάλω μπουκιά τις τελευταίες μέρες. Τίποτα δεν με ευχαριστούσε. Ήθελα μόνο να περάσει ο χρόνος. Μου ήρθε στο νου ο πατέρας. Δυο μήνες άνεργος. Για να πληρώσει το φροντιστήριο, συμφώνησε να το βάψει το καλοκαίρι. Θα τον βοηθήσω και εγώ. Αν έρθουν και τα αδέλφια μου τότε θα περάσουμε όμορφα. Τι φαί να έχουμε σήμερα; Πεινάω, γράφω πάνω στο θρανίο με τρόπο. Η κυρία το παίρνει χαμπάρι και με κακοκοιτάει. Σαλιώνω το δάχτυλο και σβήνω τη διάθεση. Είμαι έτοιμος.

-Μήπως έχετε πληροφόρηση, πότε μπορούν να έρθουν τα θέματα; ρωτώ με ευγένεια.

-Βιάζεσαι;, μου απαντά ειρωνικά η επιτηρήτρια.

Την κοιτώ με οργή. Αυτή γελά και μου γυρίζει τη πλάτη.

-Δυστυχώς υπάρχει μια μικρή καθυστέρηση, ανακοινώνει ο υπεύθυνος και φεύγει προτού ακούσει παράπονα.

Πόσο θα ήθελα να είμαι αλλού. Το αεράκι κουνά τις κουρτίνες και χάνεται μόνο στην αυλή. Ζηλεύω.

Ο κόσμος αρχίζει να νιώθει παράξενα. Κάποιοι σηκώνονται, άλλοι ζητούν τουαλέτα, κάποιοι διαμαρτύρονται έντονα. Η κυρία τα έχει παίξει. Τι φταίει και αυτή.

Κάνω υπομονή και σκέφτομαι. Σε λίγες ώρες όλα αυτά θα είναι παρελθόν. Και μετά, Πάτρα! Φοιτητής και ύστερα πτυχιούχος! Το μυαλό μου σκοτείνιασε. Τι μέλλον και αυτό… Και με τι βάσανα χτίζεται… Τι κόπους, πόσα χρήματα, τι άγχη... «Α!» φωνάζω στην πάρτη μου και γυρίζω σε όμορφα. Σπίτι στη μεγάλη πόλη, φραπεδάκια, παρέες και γέλια, ζωή ανέμελη.

«Να θυμάσαι μέχρι τα όρια της περιφέρειας», μου είχε εξαγγείλει η μάνα. «Λεφτά δεν υπάρχουν για αλλού». Πρέπει να δηλώσω λοιπόν με βάση τις χιλιομετρικές αποστάσεις και όχι αυτό που ζητά η καρδιά μου. Κοιτάω τα κάγκελα του παραθύρου. Θέλω να το σκάσω.

Επιτέλους ακούγεται κίνηση.

-Ησυχία τα θέματα.

Τα έχω δικά μου. Γκολ από τα αποδυτήρια. «Ήρεμα τώρα και γράφε», παροτρύνω τον εαυτό μου. Μα αυτός δεν πειθαρχεί. Σηκώνεται παίρνει την κόλλα και βαδίζει προς την σαστισμένη καθηγήτρια.

-Τι κάνεις παιδί μου; Δεν θα προσπαθήσεις;

-Όχι, απαντάω κοφτά

-Γιατί;;; επιμένει αυτή.

-Δεν βρίσκω τον λόγο. Ο ένας αδελφός μου σπούδασε γεωπόνος και ο άλλος βιολόγος. Και οι δύο δουλεύουν σε σούπερ μάρκετ. Εγώ θα κάνω καριέρα χωρίς πτυχίο!!! της λέω και χάνομαι στην αυλή, κυνηγώντας το θαλασσινό αεράκι.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΓΡΙΠΛΗΣ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη εικόνα έκανε η Όλγα Μάντζου.

Η Όλγα έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2007).

Εργάζεται ως αρχιτέκτονας από το 2005 μέχρι και σήμερα.

Με την τέχνη ασχολείται από τα σχολικά της χρόνια, καθώς είχε παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Το στυλ ζωγραφικής της προκαλεί μια αίσθηση νοσταλγίας και διαχρονικής ομορφιάς. Ζει στην όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης. Ζωγραφίζει σε ένα μικρό στούντιο στο σπίτι όπου ζει με τον σύζυγό της.

Η σελίδας της Όλγας στο facebook:

https://www.facebook.com/DesignStudio33

…

Το κείμενο έγραψε ο Δημήτρης Μαγριπλής.

Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες (Δημόσια Διοίκηση ), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Κοινωνική Θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θέμα της διδακτορικής διατριβής του είναι: "Πολιτική και Θρησκεία στην κοινωνία του Βυζαντίου – Μια απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης του κινήματος των Ζηλωτών (1342 – 1349 μ.Χ.)". Τόσο σε επίπεδο μονογραφίας (Σχέσεις και Λειτουργία των Θεσμών. Η διαπλοκή της πολιτικής και της θρησκείας στην κοινωνία του Βυζαντίου. Μια ιστορικο – κοινωνιολογική καταγραφή, Α. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2003 / β’ έκδοση 2006 ), όσο και σε επίπεδο δημοσιεύσεων σε πλήθος επιστημονικών περιοδικών (Βυζαντινός Δόμος, Νέα Εστία, Πλάτων, Τετράδια ψυχιατρικής, Θρησκειολογία, Σύναξη, Κοινωνική Εργασία – Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών, Επιστημονική Επετηρίδα Εφαρμοσμένης Έρευνας, Επιθεώρηση Οικονομικών Επιστημών, Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, Παρνασσός, Journal of Modern Education Review, Literary Encyclopedia. κ.ά.) και συλλογικών τόμων (ως αρθογράφος, ως επιμελητής και ως υπεύθυνος επιστημονικής σειράς ), ασχολήθηκε κυρίως με όψεις του Πολιτιστικού φαινομένου από την Βυζαντινή περίοδο έως σήμερα.

Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του επεκτείνονται και στο αντικείμενο της Κοινωνιολογίας του Θανάτου, της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας, όπως επίσης και της Κοινωνιολογίας της Υγείας με πλούσια διοικητική εμπειρία, σε μονάδες της περιφέρειας Πελοποννήσου.

Εκτός από τις επιστημονικές μελέτες έχει ασχοληθεί με τη λογοτεχνία (διήγημα - ποίηση). Τελευταίο του βιβλίο είναι οι "ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΕΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ" απο τις εκδόσεις ΝΕΟΣ ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ - ΕΥΘΥΝΗ / Αθήνα 2012. Από το 1999 διδάσκει Κοινωνιολογία σε σχολές της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ως επιστημονικός συνεργάτης ), και από το 2006 εργάζεται ως διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Τα κύρια εισοδήματά του όμως, προέρχονται από την ενασχόλησή του με την γη...

http://nanodihghma.blogspot.gr/