Κείμενο που επέλεξε η Ελένη Δικαίου

Έλληνες συγγραφείς επιλέγουν και μοιράζονται μαζί μας αγαπημένα τους αποσπάσματα από βιβλία παιδικής, εφηβικής ή νεανικής λογοτεχνίας

 

…Οι σταγόνες της βροχής χτυπάνε σαν μικρά καρφάκια το πρόσωπό μου και την κουκούλα του μπουφάν. Μια δυνατή ριπή ανέμου την παίρνει απ’ το κεφάλι μου, τώρα η βροχή μουσκεύει τα μαλλιά μου.  Κοιτάζω τη θάλασσα κάτω στα πόδια μου  κι έχω την αίσθηση πως αυτό έκανα σ’ όλη μου τη ζωή. Να κοιτάζω από ψηλά μια θάλασσα που άλλαζε διαθέσεις, άλλοτε γκρίζα και φουρτουνιασμένη, άλλοτε να ‘χει   το λαμπερό γαλάζιο του ουρανού.  Βασιλιάς στο «βασίλειό» μου πάντοτε.  Απίστευτο, ποτέ δεν ήμουν προνομιούχος τελικά, σκορπισμένα παντού  τα «βασίλεια» , τι βλακεία να επιμένεις να κρατήσεις  αντίγραφα και μάλιστα με δανεικά λεφτά. Γειά σου ρε  Έλλη «φιλολογίνα» που έγινα και ποιητής. 

Χαμογελάω στην βροχή. Δεν χορεύω, το μονοπάτι παραείναι στενό πάνω απ’ τον γκρεμό. Δύσκολο μονοπάτι, όμως συντομεύει τον δρόμο ως την Παναγιά την Ταξιδεύτρα. Το μεγάλο κυπαρίσσι πλάι στο εκκλησάκι αγγίζει κάθε τόσο την στέγη του καθώς το φυσάει ο άνεμος.  

Ένα πλοίο ξεχωρίζει από μακριά, φαίνεται μια σταλιά σαν παιχνιδάκι που χοροπηδάει πάνω στα κύματα, όμως επιμένει να συνεχίζει τον δρόμο του. Το δρομολόγιο της άγονης γραμμής. Στην ώρα του. Με αυτό το πλοίο θα ‘ρθει  η Γιασεμή. Με αυτό το πλοίο ίσως φύγω κι εγώ κάποια μέρα, μα για να γυρίσω ξανά, όπως ο Άγγελος, όπως η Κατερίνα που πρωτοδιορίστηκε εδώ μα σκοπεύει να μείνει για πάντα. Το πλοίο της άγονης γραμμής θα μας ενώνει  με τον κόσμο ολόγυρα και θα μας βοηθάει να φυλάξουμε ζηλότυπα εδώ στο νησί τον δικό μας κόσμο. Γιατί αυτό έχουμε σκοπό όλοι μας. Υπάρχει ένα βασίλειο εδώ, κι όποιος θέλει μπορεί να το μοιραστεί μαζί μας. Το μόνο που απαγορεύεται είναι να βγάλει «αντίγραφα», έτσι όπως απαγορεύονται οι φωτογραφήσεις στα μουσεία.  Όμως θα υπάρχει πάντα μια πρόσκληση ανοιχτή για όλους, με μια μονάχα δικλείδα ασφαλιστική. Θα αποκλείει τους «δήθεν».  Όσοι την αποδεχτούν καλώς να ορίσουν. 

Ξέρω πως  η οικογένειά  μου δεν θα ‘ναι απ’ αυτούς, είναι πολύ «δήθεν» για να μπορέσουν να μας ξεγελάσουν. Κρίμα. Όμως θα είναι οι δικοί μου, η οικογένειά μου πάντοτε. Και πάντα θα εύχομαι να γίνει κάτι την τελευταία στιγμή και  να το πατήσουν επιτέλους εκείνο το καταραμένο το φρένο πριν την ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή. Πάντα θα ελπίζω πως ίσως υπάρχει ακόμη καιρός να φυλάξουν με αξιοπρέπεια ό, τι απόμεινε απ’ τον τρόπο ζωής τον οποίο επέλεξαν για να ζουν,  γιατί εκείνοι μονάχα μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να είναι ευτυχισμένοι.

 Όσο για μένα θα τους αγαπώ μα θα έχω κάθε δικαίωμα να διαφωνώ με τις επιλογές τους, οι οποίες όμως δεν με αφορούν πια. Όχι απ’ την στιγμή που το «βασίλειο» πάνω στην θάλασσα το ‘χω κερδίσει κοπιάζοντας για το δικό μου «θέλω»…

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Ο άνεμος στα μαλλιά της»

(Ελένη Δικαίου, Ο άνεμος στα μαλλιά της, εκδόσεις Πατάκη)

Η Ελένη Δικαίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νέα Ιωνία Βόλου . Με την λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται από τα μαθητικά της χρόνια. Έχει γράψει μυθιστορήματα τα οποία έχουν βραβευτεί στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, βιβλία για μικρότερα παιδιά,  καθώς και την διπλή σειρά βιβλίων (για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά) με θέματα από την Ελληνική Μυθολογία. Το 2004 τιμήθηκε με το  Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για το βιβλίο της σειράς με τίτλο: «Το μεγάλο ταξίδι του Οδυσσέα»

Εκτός από την συγγραφή βιβλίων επισκέπτεται σχολεία και βιβλιοθήκες, συμμετέχει σε Διεθνή Συνέδρια που αφορούν το παιδί και το παιδικό βιβλίο καθώς και σε προγράμματα προώθησης της φιλαναγνωσίας στους μεγάλους και στα παιδιά. Η Ελένη Δικαίου έχει προταθεί για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν 2016.

Περισσότερα στην ιστοσελίδα:  

http://elenidikaiou.gr/

Ιδέα-επιμέλεια στήλης: Γιώτα Κοτσαύτη 

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous