Έλληνες
συγγραφείς επιλέγουν και μοιράζονται μαζί μας αγαπημένα τους αποσπάσματα από
βιβλία παιδικής, εφηβικής ή νεανικής λογοτεχνίας
Αργά το απόγευμα οι
ηλιαχτίδες έπεφταν λοξές στη χορταριασμένη αυλή του σπιτιού της Φράνση Νόλαν
και ζέσταιναν το σαραβαλιασμένο ξύλινο φράχτη, Η Φράνση παρακολουθούσε το
ηλιοβασίλεμα νιώθοντας το ίδιο γλυκό συναίσθημα, όπως όταν αναπολούσε το ποίημα
που απάγγελναν στο σχολείο.
Στο πανάρχαιο δάσος,
θαμπά του σούρουπου το αμυδρό φως, πεύκα και έλατα ελαφροθροΐζουν, με μακριές
γενειάδες από βρύα και πράσινες χλαμύδες, αιωνόβιους Δρυίδες θαρρείς θυμίζουν.
Το μοναδικό δέντρο στην αυλή της Φράνση δεν
ήταν ούτε πεύκο, ούτε έλατο. Είχε μυτερά φύλλα ξεπεταγμένα πάνω σε πράσινες
βέργες, που ξεκινούσαν ακτινωτά από κάθε κλωνάρι και σχημάτιζαν ένα δέντρο που
έμοιαζε σαν ένα πλήθος ανοικτές πράσινες ομπρέλες. Μερικοί άνθρωποι το ’λεγαν
Δέντρο του Ουρανού. Όπου κι αν έπεφτε ο σπόρος του, φύτρωνε ένα δέντρο που
αγωνιζόταν να φτάσει στον ουρανό. Φύτρωνε μέσα σε μαντρωμένες αυλές, μέσα από
σωρούς παρατημένα σκουπίδια. Κι ήταν το μοναδικό δέντρο που φύτρωνε ακόμα και
στο τσιμέντο. Μεγάλωνε και θέριευε, αλλά μόνο στις φτωχογειτονιές. Έβγαινες
περίπατο Κυριακή απόγευμα κι έφτανες σε μια όμορφη και πολύ περιποιημένη
γειτονιά. Διάκρινες λοιπόν ένα τέτοιο δεντράκι μέσα από τη σιδερένια
καγκελόπορτα κάποιας αυλής και καταλάβαινες πως αυτό το μέρος του Μπρούκλιν
πολύ σύντομα θα γινόταν εργατικός συνοικισμός. Το δέντρο το ήξερε. Ερχόταν εκεί
πρώτο. Ύστερα, φτωχοί μετανάστες καταστάλαζαν κι αυτοί στην περιοχή και τα
παλιά, ήσυχα, καφετιά πέτρινα σπίτια χωρίζονταν σε διαμερίσματα, πουπουλένια
στρώματα αερίζονταν κρεμασμένα από το παράθυρο και το Δέντρο του Ουρανού
μεγάλωνε. Γιατί τέτοιο δέντρο ήτα. Αγαπούσε τους φτωχούς ανθρώπους.
Τέτοιο δέντρο ήταν και
το δέντρο στην αυλή της Φράνση. Τα κλαδιά του σχημάτιζαν ομπρέλες, απλωμένες
ολόγυρα και χαμηλότερα απ’ το μπαλκονάκι του τρίτου πατώματος που έβγαζε στη
σκάλα κινδύνου. Μια εντεκάχρονη παιδούλα καθισμένη σ’ εκείνο το μπαλκονάκι θα
μπορούσε να φαντάζεται ότι ζούσε πάνω σ’ ένα δέντρο. Αυτό ακριβώς φανταζόταν η
Φράνση τα καλοκαιριάτικα σαββατόβραδα.
Αχ, τι υπέροχη μέρα
ήταν το Σάββατο στο Μπρούκλιν!
Απόσπασμα
από το βιβλίο «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν»
(Μπέτυ
Σμιθ, Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, εκδόσεις Αποσπερίτης, μετάφραση Λένα Μιλιλή)
Η Μαρία Δασκαλάκη
γεννήθηκε το 1982 στο Ηράκλειο, Κρήτης όπου και κατοικεί. Είναι απόφοιτη του
τμήματος Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας του Ιόνιου Πανεπιστήμιου στην
Κέρκυρα κι έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική της Γλώσσας και της
Λογοτεχνίας. Σήμερα συντονίζει λογοτεχνικές ομάδες και Εργαστήρια Δημιουργικής
Γραφής για παιδιά, καμιά φορά και για γονείς. Θα τη βρείτε σε σχολεία,
βιβλιοπωλεία, εργαστήρια ή όπου αλλού υπάρχουν παιδιά.
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ:
«Μικρές Παρασκευές»,
ποιητική συλλογή, εκδ. Επύλλιον, Αθήνα, 2015
«Μυστική Αποστολή: τα
μυστικά του πέτρινου γεφυριού», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα, 2016
«Μυστική Αποστολή: το
ξεχασμένο μήνυμα της Καλυδώνας», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα, 2015
«Μυστική Αποστολή:
περιπέτεια στο Μεγάλο Κάστρο», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα, 2014
«Μυστική Αποστολή: στα
ίχνη του κρυμμένου θησαυρού», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα, 2013
«Μυστική Αποστολή:
εξερεύνηση στη στοιχειωμένη σπηλιά», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα, 2012
«Μυστική Αποστολή: το
μυστήριο του καμένου δάσους», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα, 2010
Διασκευές:
«Ο Μάγκας», (από 3
ετών, εικονογραφημένο) της Πηνελόπης Δέλτα, εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, 2016
«Ο Τρελαντώνης», (από 3
ετών, εικονογραφημένο) της Πηνελόπης Δέλτα, εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, 2016
«Το κοριτσάκι με τα
σπίρτα», Χ.Κ.Άντερσεν, εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, 2016
Ιδέα-επιμέλεια στήλης:
Γιώτα Κοτσαύτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;