Ένα λιοντάρι με πυρετό μαθαίνει να μην είναι κακό!

Μικρό και

νεραϊδοφερμένο,

παραμύθι αγαπημένο,

θα γυρίσει, θα γυρίσει,

μία πόρτα θα χτυπήσει.

Ίσως να ‘ναι η δική μας!

Σε μια καταπράσινη, εύφορη κοιλάδα, ζούσε κάποτε ένα τρομερό και

φοβερό λιοντάρι. Τίποτα δε φαινόταν να διαταράσσει την κυριαρχία του,

μέχρι εκείνη τη μικρή στιγμή στον χρόνο όπου ένα περιπλανώμενο κουνούπι,

μετέφερε το συναχάκι του. Ήταν η πρώτη φόρα που ο αγέρωχος βασιλιάς

εξαγριώθηκε. Τα ζώα ποτέ δεν τον είχαν δει τόσο θυμωμένο.

Πανικόβλητα κρύφτηκαν όπως-όπως στις φωλιές τους, ώστε ν’ αποφύγουν τα

ξεσπάσματα του θυμού του. Κουράστηκε να αγνοούν τις προσταγές του.

Έτσι, όσο είχε ακόμα δυνάμεις, εκτός εαυτού, πήρε τον δρόμο για το ιατρείο

των ζώων.

«Θέλω ένα φάρμακο ισχυρό,

δεν τον μπορώ τον πυρετό»

φωνάζει, ουρλιάζει, βράζει,

όλη τη γη τραντάζει.

Ο γιατρουδάκος ο φτωχός,

ένας μικρούλης αστακός,

από τον φόβο τον πολύ,

του δίνει λάθος συνταγή!

Κι αντί να πέσει ο πυρετός,

όλο και πιο πολύ φουντώνει,

κι όλη τη ζούγκλα

αναστατώνει.

«Σας θέλει ευθύς ο βασιλιάς!»

βρυχάται το λιοντάρι,

χωρίς πολύ καμάρι.

Όμως κανείς τους δε σαλεύει.

Η ζέβρα κάνει πως βελάζει.

Ο ελέφαντας ότι χορεύει.

Κι ο πίθηκος αναστενάζει.

Ο τίγρης δήθεν μαγειρεύει.

Η καμηλοπάρδαλη τον συμβουλεύει.

Το φίδι οργανώνει συναυλία.

Και τα εξωτικά πουλιά λένε

πως κάνουν απεργία!

 Μέσα στην αναταραχή, όλοι έδειχναν να νοιάζονται αποκλειστικά και μόνο

για τον εαυτό τους. Υπήρξε όμως και μία φωνή διαφορετική από τις άλλες. Το

καφετί σκαθάρι, στεναχωρημένο με το πάθημα του λιονταριού, έμοιαζε να

είναι το μοναδικό πλάσμα που ένιωθε συμπάθεια για το κατάκοπο ζώο.

Μάταια όμως. Δεν μπορούσε να πλησιάσει, να το ανακουφίσει με κάποιον

τρόπο. Η ζέστη που έβγαζε το σώμα του θα το έκαιγε. Αποφάσισε τότε,

χοροπηδώντας από φύλλο σε φύλλο, από κλαδί σε κλαδί, από δροσοσταλίδα

σε δροσοσταλίδα, να εντοπίσει τον γιατρό. Δυστυχώς, η προσπάθειά του δεν

είχε αποτέλεσμα, καθώς είχε αναχωρήσει για την Αγγλία, για να παντρευτεί

την αγαπημένη του αστακογιατρίνα!

Την ίδια ώρα ο βασιλιάς

φάρμακα μονοκοπανιάς,

πίνει και ξεροκαταπίνει,

μα ο πυρετός δεν τον αφήνει.

Οι διαταγές του δεν μετράνε.

Τα ζώα δεν τον αγαπάνε.

Ούτε καν τον φοβούνται πια,

αφού είναι άρρωστος βαριά…

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
 

http://www.saitapublications.gr/2013/12/ebook.68.html

ΓΙΩΤΑ ΚΟΤΣΑΥΤΗ, Ένα λιοντάρι με πυρετό μαθαίνει να μην είναι κακό, εκδόσεις Σαΐτα, εικονογράφηση: Έφη Σωτηρίου.

Περίληψη

Τι γίνεται όταν ένα μικροσκοπικό περιπλανώμενο κουνούπι μεταφέρει το συνάχι του στον –μέχρι εκείνη τη στιγμή- ακλόνητο βασιλιά των ζώων; Ένας απλός πυρετός θα οδηγήσει το αγέρωχο λιοντάρι σε μία από τις βασικές αρχές της ζωής: η αγάπη και ο σεβασμός είναι αδύνατο να συνυπάρξουν με το φόβο…

Με οδηγίες για 6+1 παραμυθοπαίχνιδα (βασισμένα στη Γραμματική της Φαντασίας του Τζάνι Ροντάρι)

Το συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Δεκέμβριο του 2013.

Κατεβάστέ το, ξεφυλλίστέ το, ακούστέ το εδώ:

http://www.saitapublications.gr/2013/12/ebook.68.html