Κείμενο που επέλεξε η Ελένη Γκίκα

Έλληνες συγγραφείς επιλέγουν και μοιράζονται μαζί μας αγαπημένα τους αποσπάσματα από βιβλία παιδικής, εφηβικής ή νεανικής λογοτεχνίας

Ξεκινώντας να βρει εκείνο το-παιδί-με-το-βιολί-του, η Αρασέλη το έχει σκοπό να φτάσει ως την άκρη της γης.

Κι αυτό και έκανε. Σ’ ένα πηγάδι, συνάντησε τη μικρή Μαγιού με το κουρδιστό πουλί.

«Είναι ένα σπάνιο πουλί που βοηθά την ημέρα να γίνεται μεσημέρι και νύχτα», θα της πει η Μαγιού που γεννήθηκε μ’ εκείνο το παράξενο πουλί.

Κατεβαίνοντας το Μαγικό Βουνό η Αρασέλη συνάντησε το νερό και τον βράχο. Έναν αλλόκοτο βράχο που έχει γίνει νεράιδα, γοργόνα, περιστέρι και δράκος. Στην αρχή δεν μπορούσε η Αρασέλη να καταλάβει.

«Όλ’ αυτά», επιμένει ο βράχος, «όσο κι αν σου φαίνονται παράξενα, τα χρωστώ στο νερό».

Στις πεδιάδες η Αρασέλη συνάντησε κι άλλα παράδοξα, πεταλούδες που ήταν πρώτα τους κάμπιες, κοτόπουλα που ήταν πρώτα αυγά, μπαμπακανθούς που ήταν ξερόκλαδα μόνο και κάτω στη θάλασσα, μαργαριτάρια που έζησαν χρόνια σε ξεχασμένα κοχύλια, κοράλλια που περίμεναν υπομονετικά σε κάποιο βυθό τον δύτη τους.

Όσο και να ταξίδευε, όμως, η Αρασέλη δεν μπορούσε να καταλάβει. Όποιον και να ρωτούσε, το μόνο που άκουγε ήταν μια ιστορία που, όσο κι αν κάπως θύμιζε τη δική της, στη δική της απορία δεν έριχνε φως.

Παρηγοριά της σ’ αυτή την διαδρομή το βιολί της, που της είχε ήδη χαρίσει τη μελωδία της πεταλούδας και της Μαγιού, το βαλς του κουρδιστού πουλιού, την ταραντέλα του μπαμπακιού και το τανγκό του βράχου.

Στην Κοιλάδα των Μυστικών, θα συναντήσει τον Κανένα και τη Σκιά του.

Κι από τα μαδριγάλια του δικού της βιολιού η Αρασέλη θα καταλάβει ότι αυτό που ετοιμάζεται μόλις τώρα να ζήσει είναι κάτι ξεχωριστό — κι όταν τον ρωτά, «Πώς μπορεί να βαδίζει διαρκώς με συντροφιά του μια μεγάλη σκιά», ο Κανένας που είναι Κάποιος της απαντά:

«Αυτή η σκιά είμαι ο ίδιος και χάρη σ’ αυτή τη σκιά μου υπάρχω».

Και στο τέλος, «Η δική σου σκιά είναι το δικό σου βιολί», θα της πει το-παιδί-με-το-άλλο-βιολί. «Και μερικοί τυχεροί γεννιούνται μαζί του. Οι άλλοι ψάχνουν τη σκιά τους και το βιολί, μια ζωή. Και δεν ησυχάζει κανείς μέχρι να το συναντήσει».

Η επιστροφή της Αρασέλης είναι γιορτή. Όπως και όλη της η ζωή θα είναι γιορτή. Γιατί κάπου εκεί μακριά πια ξέρει ότι βρίσκεται και ένα άλλο παιδί με βιολί και ότι κανένας δεν θα πρέπει να ντρέπεται για το βιολί του, που είναι ο εαυτός του και η σκιά του.

Κι είναι σίγουρη ότι πολλές μελωδίες θα ζήσει στο μέλλον με το δικό της βιολί, μια μελωδία κι αυτή, η Αρασέλη, όπως θα γίνει γνωστή: το κορίτσι-με -το-βιολί-του.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι μουσικές της Αρασέλης»

(Ελένη Γκίκα, Οι μουσικές της Αρασέλης, εκδόσεις Καλέντης, εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου)

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο Αντί, στις Εικόνες, στο Έθνος και στο  Έθνος της Κυριακής από το 1983 έως σήμερα, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Κυκλοφορούν 33 βιβλία της. Δεκαπέντε μυθιστορήματα, έντεκα ποιητικές συλλογές, δυο συλλογές με διηγήματα, ένας τόμος με συνεντεύξεις και τέσσερα παραμύθια. Από τις εκδόσεις «Καλέντη» με τις οποίες συνεργάζεται κυκλοφορούν τα βιβλία: «Η γυναίκα της Βορινής Κουζίνας» [υποψήφιο για το βραβείο Αναγνωστών το 2012], «Το μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ», «Λίλιθ- από Γράμμα σε γράμμα», τα παραμύθια «Το μυστικό της μαγικής τσαγιέρας», «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει», «Οι μουσικές της Αρασέλης» και η ποιητική συλλογή «Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης». Τον Νοέμβριο θα κυκλοφορήσουν, επίσης, από τον Καλέντη, τα διηγήματά της «Ιδεολογικά ύποπτη». Άρθρα, συνεντεύξεις και κριτικές της έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά [Περίπλους, Διαβάζω, Νέα Ευθύνη, diastixo, diavasame, Literature κ.α.] Ανήκει στην εκδοτική ομάδα του διαδικτυακού περιοδικού Fractal.

Ιδέα-επιμέλεια στήλης: Γιώτα Κοτσαύτη 

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous