Υπάρχει Αϊ-Βασίλης; Ο Ρ-20 λέει ναι!

Χαίρετε! Είμαι η Δώρα και αυτό που θα σας πω είναι πέρα ως πέρα αληθινό! 

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Το χιόνι έπεφτε απαλά και έντυνε στα λευκά το όμορφο χωριουδάκι των Δαφίων . Τίποτα δεν έδειχνε ότι μπορούσε να χαλάσει την ηρεμία αυτής της όμορφης χειμωνιάτικης βραδιάς… Ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός κρότος έξω στον κήπο. Κάτι σαν να έπεσε από τον ουρανό. Η περιέργεια μου νίκησε και βγήκα έξω όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Τότε αντίκρισα ένα πράσινο φωσφοριζέ  ανθρωπάκι να βγαίνει από ένα μεταλλικό κουτί που έβγαζε σπίθες.    

            - Που πας ανθρωπάκι με τέτοιο καιρό; 

- Γεια σου μικρό δεινοσαυράκι!

- Επ!  Στοπ!  Παρεξήγηση! Είμαι ανθρωπάκι, για την ακρίβεια κοριτσάκι και με λένε Δώρα.

- Γεια, είμαι ο Ρ-20,ταξιδεύω από τον πλανήτη  «Τρέχα Γύρευε» και η  αποστολή μου είναι να εξερευνήσω εσάς τους δεινόσαυρους.

                 

- Είσαι πολύ παράξενος φίλε και  βρίσκεσαι μόλις 200 εκατομμύρια Πρωτοχρονιές μακριά… και αλήθεια πόσες πυγολαμπίδες τρως την ημέρα;

            - Εγώ είμαι ο  παράξενος; Που να δεις εκείνον τον κοντόχοντρο μουσάτο τύπο με το κόκκινο παλτό και την αλλόκοτη παρέα του. Μέρα νύχτα είναι κλεισμένοι σ’ ένα θεόρατο κάστρο και παραλαμβάνουν γράμματα και όλο και κάτι φτιάχνουν . Έχεις δει το «Τσάρλι και το εργοστάσιο της σοκολάτας»;  Όμως αυτό που περισσότερο μας τρομάζει εμάς τους πράσινους είναι η αγέρωχη πολεμική του κραυγή ,η απαίσια Χο- Χο-Χο! Που να την άκουγες δεινοσαυράκι !         

                                                        

- Τι λες βρε χαζούλη, αυτός είναι ο Αϊ -Βασίλης που κάθε χρόνο φέρνει δώρα στα παιδιά. Αχ και να μπορούσα να τον δω έστω και για λίγο!

- Η επιθυμία σου διαταγή δεινοσαυράκι… Ο Ρ-20 βγάζει μια πράσινη σμαραγδένια  καραμέλα και τη δίνει στη Δώρα , η οποία την καταπίνει μονομιάς.

Και τότε ως δια μαγείας το κεφάλι της Δώρας πρασινίζει. Τα μάτια της διαστέλλονται. O ουρανός σκοτεινιάζει και αρχίζει να διακρίνεται ο Ρούντολφ το ελαφάκι να σέρνει το πολύχρωμο έλκηθρο του Αϊ-Βασίλη. Και πιο εκεί ο Άγιος να μπαινοβγαίνει ασταμάτητα στις καμινάδες και να μοιράζει τα δώρα. Γρήγορα, πολύ γρήγορα. Τη μια στιγμή εδώ, τη μια στιγμή εκεί… Και τότε τα βλέμματα συναντιούνται και ο Άγιος της κλείνει το μάτι. Και η ευτυχία κατακλύζει τη Δώρα.

- Σ’ ευχαριστώ! Σ’ ευχαριστώ ! Σ’ ευχαριστώ ! μικρό μου πράσινο ανθρωπάκι. 

    

-Δεν σου είπα πως είναι τελείως αλλόκοτος; (Είναι τελείως χαζό αυτό το δεινοσαυράκι!)

-Έλα! Έλα!  πάμε μέσα στο σπίτι!

Στο σπίτι επικρατεί εορταστικός πανικός. Η μια γιαγιά χορεύει τσιφτετέλι, η άλλη ποντιακά. Ο ένας παππούς ροχαλίζει και ο άλλος μετράει τα λεφτά που κέρδισε από την τράπουλα, ενώ η μαμά γκρινιάζει στον μπαμπά γιατί προσπαθεί να της αποδείξει ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Τι χαζομάρα Θεέ μου!

- Αυτοί είναι οι γονείς σου…οι μεγάλοι δεινόσαυροι;

Η Δώρα και ο Ρ-20 πηγαίνουν στο δωμάτιό της.

-          Αυτό είναι για σένα του λέει και του δίνει ένα πανέμορφο φαινομενικά άδειο κουτί. Ο Ρ-20 προσωρινά απογοητεύεται γιατί με την σούπερ όραση του βλέπει ότι δεν έχει τίποτα μέσα. Η Δώρα τον προτρέπει να το ανοίξει και καθώς το κάνει βρίσκει μια φωτογραφία της με την φράση «θα σε θυμάμαι και θα σ’ αγαπώ για πάντα».

Ο Ρ-20 τότε καταλαβαίνει ότι το δώρο που του χαρίζεται είναι η ίδια η πράξη της Δώρας που του προσφέρει την αιώνια αγάπη και φιλία της και για να το κατανοήσει κάποιος αυτό χρειάζεται ευαίσθητη καρδιά και όχι σούπερ όραση.

Την ώρα εκείνη μια κόκκινη φλόγα εμφανίζεται στο σώμα του μικρού εξωγήινου στο μέρος όπου βρίσκεται η ανθρώπινη καρδιά. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και προαναγγέλλουν τον ερχομό του νέου έτους. Πυροτεχνήματα φωτίζουν τον νυχτερινό ουρανό. Αγκαλιές και φιλιά , χρόνια πολλά και καλή χρονιά ακούγονται από παντού κι ένα διαμαντένιο δάκρυ κυλά στο προσωπάκι του Ρ-20 και για πρώτη φορά στη ζωή του νιώθει χαρά και λύπη μαζί.

Χρόνια σας πολλά!

Υ.Σ. Έχουν προοδεύσει πολύ αυτοί οι δεινόσαυροι!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΗΣ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε η Λεμονιά Λιούνη.

Γεννήθηκε στην Έδεσσα εν έτη… τέλος πάντων μικρή είναι ακόμη… Τελείωσε διοίκηση επιχειρήσεων και για τιμωρία εργάζεται εδώ και χρόνια σε μια μεγάλη αλυσίδα -απ’ αυτές με τους μεγάλους κρίκους- ηλεκτρικών.

Της αρέσει η ζωγραφική γιατί αισθάνεται ότι έτσι δίνει χρώμα στον κόσμο της μια και αδυνατεί να κάνει πολλά πράγματα για τον υπόλοιπο, παρότι προσπαθεί.

Ονειροπόλα στα όρια της φαντασιοπληξίας, με νου ταξιδιάρικο, πιστεύει ότι τα παιδιά είναι το μέλλον του πλανήτη  και γι’ αυτό αποφάσισε να κάνει έστω και κάτι ελάχιστο γι’ αυτά. Περισσότερο απ’ όλα απεχθάνεται τους Δήθεν, την πνευματική μιζέρια και τις… μπάμιες! 

Επικοινωνήστε μαζί της στο: ilios_blue123@yahoo.gr

…

Το κείμενο έγραψε ο Ιωάννης Κασσής.

Αδιόριστος εκπαιδευτικός - νηπιαγωγός λείψανο της κατάργησης της επετηρίδας και νυν βιβλιοπώλης. Έχει προικιστεί με τη συσσώρευση εμπειριών και ασκήσεων -μόνο σωματικών- από δεκατέσσερα διαφορετικά πρωτογενή επαγγέλματα γιατί έπρεπε να επιβιώσει. Παντρεμένος με συνάδελφο νηπιαγωγό, έχει μια κόρη που δηλώνει καλλιτεχνική φύση.

Μισεί πολύ την αδικία, περισσότερο το ψέμα, υπερβολικά την υποκρισία και βγαίνει απ’ τα ρούχα του με τις απόλυτες και άκριτες θέσεις.

Πιστεύει ότι είναι δυνατή η επίτευξη ενός καλύτερου και πιο ανθρώπινου κόσμου.

Έχει γράψει δύο βιβλία:

(2016) Μια ιστορία σκέτο παραμύθι ...κι ένα σόφισμα όλο ποίηση

(2008) Το τέλος των Μπουσμπούσηδων, Σταθμός

Επικοινωνήστε μαζί του στο: ioanniskassis@yahoo.gr

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks