«Αυτό είναι
συναρπαστικό Φωκά μου, μπράβο!» μού έλεγαν όλοι.
Μα εγώ δεν έβλεπα
τίποτα το συναρπαστικό. Άκου εκεί να λείπω και τα Χριστούγεννα και την
Πρωτοχρονιά από τον πλανήτη μας για ένα ταξίδι στο διάστημα!
«Δεν θέλω να φύγω!»
έλεγα στην αρχή. Μάλιστα έπαιρνα και το ύφος που παίρνει ο μικρός μου αδελφός
όταν θέλει να του κάνουν όλα τα χατίρια, αλλά τίποτα, απολύτως τίποτα.
Ήθελαν να με στείλουν
στο διάστημα!
Στην αρχή, σκέφτηκα πως
οι γονείς μου δεν με θέλουν πια, γιατί τρώω σχεδόν όλα τα μελομακάρονα και μετά
απλώνω όσα έμειναν καλύτερα πάνω στην πιατέλα για να μην φαίνεται ότι έφαγα,
αλλά νομίζω πως η μαμά πάντα το καταλαβαίνει. Με κοίταξε περίεργα σήμερα το
πρωί. Λέτε να φταίει αυτό;
Ή μήπως δεν έφτιαξα
καλά παιχνίδια τα περασμένα Χριστούγεννα και έστειλε κάποιο παιδί επιστολή
παραπόνων στον Άγιο Βασίλη; Ξέρω τι είναι αυτή η επιστολή και σας διαβεβαιώνω
πως δεν λέει ωραία πράγματα. Την είχα δει μαζί με τον Νίκο στο
σουπερμάρκετ. Αλλά έβαλα αρκετή αγάπη
στα παιχνίδια και δεν ξέχασα κανέναν! Όχι, όχι, δεν θα φταίει αυτό.
Μήπως φταίει που
μεγάλωσα και δεν χωράω καλά στο έλκηθρο; Ε, να, μερικές φορές σπρώχνω λίγο τον
συμμαθητή μου τον Λυκούργο, αλλά δεν παραπονιέται. Ή πατάω τη Φωφώ στην
προσπάθειά μου να δω τα σύννεφα από κάτω μας, αλλά μετά με πατάει και εκείνη,
άρα είμαστε εντάξει.
Δεν μπορώ να βρω τον
λόγο που ενθουσιάζονται όλοι τόσο που φεύγω.
Δηλαδή, εσύ να κλαις
και να λες «όχι όχι δεν θα σε ξαναπατήσω, δεν θα ξαναφάω μελομακάρονα, θα
ελέγχω ξανά και ξανά τα παιχνίδια» και εκείνοι να σου λένε «θα είναι ωραία, θα
δεις τον Άρη, τον Κρόνο, τον Δία…». Δεν νομίζω πως καταλαβαίνουν.
Θα μού λείψει πολύ η
Καισαρεία, αλλά δεν στενοχωριέμαι μόνο για αυτό.
Ο Νίκος φέτος δεν θα
έχει δώρο.
Βλέπετε, κάθε χρόνο
ζητάει εμένα. Είμαι ο καλύτερός του φίλος. Κάθε, μα κάθε Πρωτοχρονιά, αφού
βοηθήσω όλα τα παιδιά του κόσμου, καταλήγω στο σπίτι του Νίκου και παίζουμε
μαζί.
Τώρα, πώς θα είμαι το
δώρο του, αφού θα βρεθώ στο περιβόητο «διάστημα»;
Σκεφτόμουν πιθανές
λύσεις στο πρόβλημά μου, μέχρι που βρήκα την καλύτερη: Μα φυσικά! Θα στείλω
γράμμα στον Νίκο! Σίγουρα εκείνος θα σκαρφιστεί έναν τρόπο για να το σκάσω από
το ταξίδι στο δια… ούτε να το πω δεν θέλω!
ΓΡΑΜΜΑ
ΦΩΚΑ
Αγαπητέ
Νίκο, αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα είναι όπως τα προηγούμενα.
Θέλουν
να με ξεφορτωθούν εδώ βλέπεις και με στέλνουν ταξίδι στο διάστημα!
Αλλά
εγώ νομίζω πως θέλουν να με αφήσουν εκεί για να μην τρώω άλλα μελομακάρονα.
Το
μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα όμως είναι πως δεν θα μπορέσω να είμαι και φέτος το
δώρο σου, δηλαδή να έρθω να παίξουμε μαζί.
Εκτός
αν…
…εσύ
τι λες να κάνουμε για να μην πάω σε αυτό το άγνωστο μέρος;
Με
απόγνωση,
Φωκάς
το ξωτικό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΝΙΚΟΥ
Αγαπητέ
μου Φωκά, θα πας στο διάστημα; Μα αυτό είναι υπέροχο! Ξέρεις πόσα χρόνια
καθόμουν και κοίταζα τον ουρανό από το παράθυρό μου και ήθελα να μπορέσω να
χαθώ εκεί, εξερευνώντας, παίζοντας, μαθαίνοντας;
Δεν
νομίζω πως σε στέλνουν εκεί για τα μελομακάρονα (αν και πράγματι είσαι ο
μεγαλύτερος λιχούδης που ξέρω). Αντιθέτως, πιστεύω πως θέλουν να δεις κάτι
διαφορετικό από την Καισαρεία.
Αν
σε αφήσουν εκεί, στείλε μου ένα γράμμα να έρθω να σε πάρω!
Με
ενθουσιασμό, Νίκος.»
ΦΩΚΑΣ
Η
ιδέα σου ήταν τέλεια, ακόμα και αν άλλο εννοούσες από αυτό που κατάλαβα.
Να
έρθεις να με κλέψεις. Να με κρύψεις και να μη με βρουν ξανά. Έτσι, και θα
παίζουμε μαζί όλη μέρα και δεν θα πάω στο διάστημα ολομόναχος!
Με
ανυπομονησία, Φωκάς το ξωτικό.
ΝΙΚΟΣ
Ουφ,
ό,τι και να σου πω δεν πρόκειται να σού αλλάξω γνώμη, ε;
Και
πώς θα σε βρω, αφού δεν ξέρω τον δρόμο για την Καισαρεία;
Με
αγωνία, Νίκος.
ΦΩΚΑΣ
Α,
εύκολο είναι. Στο πρώτο σύννεφο στρίβεις αριστερά, μετά δεξιά και μόλις δεις
μια πινακίδα που γράφει “Άγιος Βασίλης” σφυρίζεις τρεις φορές. Τότε θα έρθω, με
τις βαλίτσες στο χέρι. Σύμφωνοι;
Φωκάς
το ξωτικό.
Έτσι και έγινε. Και
τώρα, να ‘μαι στο σπίτι του Νίκου. Για καλό και για κακό κρύφτηκα κάτω από το
κρεβάτι – και πήρα και λίγα μελομακάρονα που είχε φτιάξει η μαμά του για να μην
πεθάνω της πείνας!
Ο Νίκος με παρακαλάει
να βγω έξω να παίξουμε, η μαμά του με δελεάζει με νοστιμότατα κουλουράκια, αλλά
όχι. Δεν θα βγω. Από το να με αφήσουν μόνο μου σε αυτό το δια… Καλύτερα κάτω
από το κρεβάτι του Νίκου. Τουλάχιστον εδώ ξέρω κάποιον.
Ένα βράδυ άκουσα τον
Νίκο να παραμιλάει. Ξεπρόβαλλα από το κρεβάτι και είδα πως κοίταζε έξω από το
ανοιχτό παράθυρο.
«Ουάου! Κοίτα!» μού
είπε.
«Το βλέπεις αυτό; Αυτό,
είναι το διάστημα! Είναι τόσο απέραντο, που θα έχεις άπειρες ιστορίες να λες
στα μικρά σου ξωτικά στο μέλλον! Θα τους λες που χάθηκες, που ξαναβρήκες τον
δρόμο σου, που συνάντησες αστέρια και φεγγάρια…»
Βούρκωσα. «Έλα και εσύ
μαζί μου τότε..» του είπα. «Να λέμε και οι δύο στα ζωηρά μας παιδιά τις
περιπέτειές μας από το δια… στημα.»
«Μα, Φωκά, δεν μπορώ.
Ξέχασες; Εγώ πρέπει να υποδεχθώ τον Αϊ-Βασίλη.»
«Θα του μιλήσω.»
«Και οι γονείς μου; Δεν
γίνεται σου λέω. Μα εσύ, πήγαινε, αφού είναι να πας. Και μόλις γυρίσεις θα
έχεις να μού πεις άπειρες ιστορίες..»
Κάπως έτσι βρέθηκα σε
αυτό εδώ το έλκηθρο- διαστημόπλοιο, μικροσκοπικό και κατακκόκινο, λες και με
έχουν κλείσει μέσα σε μια πελώρια ντομάτα, να κοιτάζω την Καισαρεία
βουρκωμένος, που δεν θα καταφέρω να είμαι εδώ αυτά τα Χριστούγεννα..
«Δεν μοιάζει με
ντομάτα, με κεράσι μοιάζει!» είπε ο Νίκος από την διπλανή θέση.
«Μα, πώς βρέθηκες εδώ;»
«Μού είπαν πως
ευχήθηκες να είμαι εγώ το δώρο σου φέτος! Ο Αϊ- Βασίλης με έφερε!»
«Τελικά, για όλα
υπάρχει λύση… αρκεί να κάνεις το όνειρό σου ευχή, και ο Αϊ-Βασίλης θα σε
ακούσει.»
«Να σου πω ένα μυστικό;
Εγώ ευχήθηκα να μπορέσω να έρθω μαζί σου με κάποιον τρόπο. Και την επόμενη
μέρα, η μαμά μου μού έδωσε ένα στολισμένο δεντράκι για μένα και ένα κουτί με
μελομακάρονα για σένα. Λες να της μίλησε ο Αϊ-Βασίλης;»
«Σίγουρα! Τελικά, ακόμα
και στο διάστημα, είμαστε ο ένας το δώρο Χριστουγέννων του άλλου.»
«..γιατί είμαστε
πραγματικοί φίλοι, και οι πραγματικοί φίλοι, ακόμα και αν δεν είναι πάντοτε
μαζί σου, σίγουρα εύχονται να μπορούσαν να ήταν.»
Ακούς, Άγιε Βασίλη;
ΣΤΑΜΑΤΙΑ
ΚΑΛΛΙΒΩΚΑ (ανέκδοτο κείμενο)
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Αθηνά Πετούλη.
Η Αθηνά Πετούλη
γεννήθηκε στην Κόρινθο, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε
μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής. Διαμένει μόνιμα στο νησί της Σάμου με τον
σύζυγο και τα τρία παιδιά τους. Ασχολείται με τη ζωγραφική (ελαιογραφίες,
ακουαρέλες, ακρυλικά, έργα για παιδικά δωμάτια), την εικονογράφηση παιδικών
βιβλίων και την εκμάθηση ζωγραφικής σε παιδιά. Έχει λάβει μέρος σε πολλές
εκθέσεις ζωγραφικής κι έχει εικονογραφήσει παραμύθια για παιδιά:
«Καλημέρα ήλιε» της Ευφροσύνης Σπυροπούλου,
Andy’s Publishers,
«Ο Κόα και το μεγάλο
του δώρο» της Αθηνάς Βουδούρη,
«Μπουκέτα Ανθισμένα»
Χαϊκού και άλλα τρίστιχα για παιδιά (έπαινος 2014 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική
Συντροφιά) της Γιώτας Κοτσαύτη (υπό έκδοση),
«Η ευχή της Αστεράτης»
της Ζωής Παπαδάκη, εκδόσεις Φυλάτος,
«Η μάγισσα Μουρ Μουρ
και το πλατύ παπούτσι» της Μαρίας Ιορδανίδου, εκδόσεις Φυλάτος.
«Το μονοπάτι του ήλιου»
του Αριστείδη Κάντα, εκδόσεις Ιδέες (υπό έκδοση)
Η σελίδα της Αθηνάς στο
facebook:
…
Το κείμενο έγραψε η Σταματία Καλλιβωκά.
Με λένε Σταματία
Καλλιβωκά.
Σπουδάζω στο Τμήμα
Επιστημών Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία Πάτρας και η πρακτική
στο Νηπιαγωγείο είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί.
Προτιμώ να περνώ το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μου με τα παιδιά γιατί δεν τσιγκουνεύονται
αγκαλιές και μου διδάσκουν πολύτιμα μαθήματα, όπως το ότι ένα ουράνιο τόξο μετά
τη βροχή, αδιαμφισβήτητα, είναι το πιο σημαντικό γεγονός της ημέρας!
Θεωρώ πως τα παραμύθια
είναι ένας τρόπος να εκφραζόμαστε, να
επικοινωνούμε και να γινόμαστε ξανά παιδιά.
Γραφώ για να μεταδώσω
αισιοδοξία και προβληματισμό.
Τα σημαντικότερα στη
ζωή είναι η υγεία και, φυσικά, τα ουράνια τόξα!
Το μπλοκ της Σταματίας
θα βρείτε εδώ:
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα της στήλης
«Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;