Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Το Πνεύμα του Ποταμού



Πριν από αμέτρητα χρόνια, πριν ακόμα και από τον Μεγάλο Κατακλυσμό, το ποτάμι Τσίκαμος είχε αναλάβει να παρέχει τροφή στους κατοίκους της φυλής Σκουάμις. Κάθε χρόνο λοιπόν, κατά το τέλος του καλοκαιριού, το ποτάμι έφερνε σολομούς στην περιοχή και οι κάτοικοι μπορούσαν να ρίχνουν τα δίχτυα τους και να ψαρεύουν όσα ψάρια χρειάζονταν, να τα μαζεύουν στα κέδρινα καλάθια τους και να τα παστώνουν για να έχουν τροφή όλο τον χρόνο. 

Ένα καλοκαίρι βγήκε ένας άντρας με την οικογένειά του για να ψαρέψει τα ψάρια της χρονιάς. Αυτή τη χρονιά το ποτάμι τούς είχε φέρει πολλά ψάρια. Ο άντρας ευχαρίστησε το Πνεύμα του Ποταμού και των Ψαριών για την τροφή που του πρόσφερε για να ζήσει την οικογένειά του και έριξε τα δίχτυα στο ποτάμι. Όταν τα ξανατράβηξε υπήρχαν αρκετά ψάρια για όλο τον χρόνο. Τα μάζεψε, τα έβαλε στα κέδρινα καλάθια του και ετοιμαζόταν να γυρίσει στο σπίτι του.

Αλλά έριξε άλλη μια ματιά στο ποτάμι και είδε ότι υπήρχαν πάρα πολλά ψάρια ακόμα. Τον έπιασε μια απότομη απληστία να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα, ακόμα κι αν δεν τα χρειαζόταν. Ξανάριξε τα δίχτυα και σε λίγο άδειασε τα ψάρια στην όχθη. Έριξε τα δίχτυα για τρίτη φορά και περίμενε.

Τα ξανατράβηξε χαρούμενος γιατί τα ένιωσε πολύ βαριά, αλλά σύντομα απογοητεύτηκε: αντί για ψάρια στα δίχτυα ήταν πιασμένα κλαδιά και πέτρες μόνο. Η απογοήτευσή του μετατράπηκε σε απελπισία όταν είδε ότι και τα ψάρια που μόλις είχε ρίξει  στην όχθη, αλλά και αυτά που είχε στα καλάθια για να τα μεταφέρει στο σπίτι του, είχαν όλα γίνει κλαδιά και πέτρες. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα δίχτυα του είχαν τόσο πολύ καταστραφεί που ήταν για πέταμα.

Σήκωσε το κεφάλι του προς το βουνό και είδε να τον πλησιάζει το Γούντι, το ιερό Πνεύμα του Ποταμού που προστάτευε την περιοχή.

— Παραβίασες τον όρκο σου και τη συμφωνία σου μαζί μου, με τη φύση και τα ζώα, με το να πάρεις περισσότερα από όσα χρειαζόσουν για σένα και την οικογένειά σου. Γι’ αυτό τιμωρήθηκες.

Ο ψαράς και η οικογένειά του πέρασαν δύσκολες μέρες και πείνασαν πολύ τον χειμώνα. Αλλά επέζησαν για να μπορούν να διηγούνται στους άλλους το πάθημά τους και να τους συνετίζουν.

(Σκουάμις Βόρειας Αμερικής)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.


Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Τη σημερινή εικόνα έκανε η Βασιλική Ν. Σκριβάνου.


Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων, είναι κάτοχος του Cambridge Proficiency in English και του Diploma di lingua italiana. Μητέρα τριών παιδιών, από το 2013 είναι φοιτήτρια της  Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εκτός από τα εικαστικά ασχολείται με την ποίηση, τη δημιουργική γραφή, το θέατρο, την παράδοση και τον επαναπροσδιορισμό της.

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: skri_va@yahoo.gr
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για πες μας, πώς σου φάνηκε;