Ένα πευκάκι ζούσε στο
δάσος. Ήτανε στολισμένο μ’ όμορφες πράσινες βελόνες. Ο άνεμος έπαιζε μουσική
μαζί του όλη μέρα κι ο ήλιος τις έκανε να λάμπουν.
Αλλά το μικρό δέντρο
ήτανε δυστυχισμένο. Δεν ήθελε να ‘χει βελόνες. Ήθελε φύλλα.
-Οι βελόνες είναι πάντα
πράσινες, έλεγε. Τις βαρέθηκα πια. Θα ήθελα να είχα χρυσά φύλλα. Θα ήμουνα τότε
το πιο σπάνιο δέντρο μέσα στο δάσος.
Μια νεράιδα άκουσε το
δέντρο. Το άγγιξε λοιπόν με το χέρι της και το άλλο πρωί το πεύκο είχε λαμπερά
φύλλα. Όταν φυσούσε ο άνεμος λάμπανε στον ήλιο και ηχούσανε σαν καμπάνες.
-Δεν είναι όμορφα τα
φύλλα μου; είπε το πευκάκι.
Ένας κλέφτης όμως πέρασε από κείνο το μέρος κι
άκουσε τα χρυσά φύλλα που ηχούσαν.
-Χα! Χα! Είπε. Τι
θησαυρός! Πρέπει να γεμίσω μ’ αυτά τα φύλλα το ταγάρι μου.
Τα μάζεψε λοιπόν όλα
και το δεντράκι απόμεινε γυμνό.
-Δε μου κάνουν τα χρυσά
φύλλα! είπε το πευκάκι. Αρέσουνε πολύ στους ανθρώπους και έτσι θα είμαι πάντα
γυμνό. Καλύτερα θα ήταν αν είχα γυάλινα φύλλα. Θα ήταν ωραία και κανένας δεν θα
μου τα έκλεβε.
Άγγιξε η νεράιδα πάλι
το δέντρο και το πρωί ήτανε στολισμένο με γυάλινα φύλλα.
Μα σε λίγο στο δάσος
άρχισε να φυσά δυνατός άνεμος. Όλα τα λαμπερά γυάλινα φύλλα σπάσανε. Και τη
νύχτα το δεντράκι απόμεινε πάλι γυμνό.
-Δεν πρέπει να ζητώ να
είμαι τόσο όμορφο, είπε το δέντρο. Θέλω να έχω πράσινα φύλλα. Ούτε οι κλέφτες
τα παίρνουνε, ούτε ο άνεμος τα τσακίζει. Ναι, θα ήθελα να είχα φύλλα όπως και
τα άλλα δέντρα. Μπορεί καμιά μέρα να γίνουνε και χρυσοκόκκινα. Και τι όμορφο
που θα είμαι τότε!
Τη νύχτα η νεράιδα έδωσε
στο πευκάκι δροσερά πράσινα φύλλα. Το άλλο πρωί το δεντράκι φορούσε την πράσινη
φορεσιά.
-Στο τέλος-τέλος, είπε
το πευκάκι, αυτά τα φύλλα είναι πολύ νόστιμα. Τι ευχάριστα που τα χαϊδεύει ο
ήλιος! Μ’ αρέσει έτσι που τα κουνάει ο άνεμος! Ω! τώρα είμαι πολύ
ευχαριστημένο. Σ’ ευχαριστώ, καλή μου νεράιδα! Για ένα δεντράκι δεν υπάρχουνε
καλύτερα φύλλα από τα πράσινα.
Σε λιγάκι πέρασε μια
πεινασμένη κατσίκα.
-Αχά! Είπε. Να περίφημο
φαί. Τι δροσερά, πράσινα φύλλα και τι χαμηλό δεντράκι. Δεν θα δυσκολευτώ
καθόλου να το φτάσω!
Κι άρχισε να τρώει, να
τρώει ώσπου το δέντρο γυμνώθηκε ολότελα.
-Αχ! Θεέ μου! είπε το
πευκάκι. Τι βάσανο να έχει κανείς πράσινα φύλλα! Μπορεί να είναι καλά για τα
μεγάλα δέντρα. Θα ήθελα ωστόσο να είχα πάλι τις βελόνες μου. Οι άνθρωποι δεν τις
παίρνουνε. Ο άνεμος δεν τις τσακίζει. Ούτε οι κατσίκες τις τρώνε. Είναι το
καλύτερο για ένα πευκάκι σαν εμένα…
Το άλλο πρωί το πευκάκι
είχε πάλι τις βελονίτσες του. Τι χαρούμενο που ήτανε τώρα που τις ξαναπόκτησε!
Τις άπλωνε να λάμπουν στον ήλιο κι άφησε τον άνεμο να παίζει μαζί τους μουσική.
-Είναι οι καλύτερες,
είπε το πευκάκι. Και ποτέ πια δεν ήτανε δυστυχισμένο.
30
διαλεχτά παραμύθια, εκδοτικός οίκος Αστήρ.
…
Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε ο Σπύρος Ζαχαρόπουλος.
Γεννήθηκα το 1968 στην
Αθήνα και είμαι γιος του ζωγράφου Στέλιου Ζαχαρόπουλου, που υπήρξε και ο
δάσκαλός μου.
Έχω εικονογραφήσει
ημερολόγια, αφίσες, κάρτες, εξώφυλλα βιβλίων, παιδικά παραμύθια, σκηνικά
θεάτρου κι επίσης έχω ασχοληθεί με το πορτραίτο.
Έχω κάνει δύο ατομικές
εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο Παλαιού Φαλήρου και κατά καιρούς γράφω και
διηγήματα, ένα απ’ τα οποία έχει εκδοθεί απ’ τις εκδόσεις YΠΕΡΟΡΙΟΣ.
Κατά καιρούς έχω ασχοληθεί
με το κόμικ κι έχω εικονογραφήσει δυο μεγάλα
άλμπουμ με θέμα την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Εκτός από εξώφυλλα βιβλίων έχω ζωγραφίσει
κι εξώφυλλα δίσκων βινυλίου. Επίσης έχω στην κατοχή μου μεγάλη συλλογή πινάκων
προς πώληση.
Αναλαμβάνω τοιχογραφίες
αλλάζοντας τον χώρο σας.
Αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν,
όπως λένε και οι Κινέζοι αξίζουν όσο χίλιες λέξεις.
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;