Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Η καλαμιά και ο άνεμος



Η καλαμιά αγαπούσε πολύ τον άνεμο. Εκείνος όλο έφευγε. Κάποτε γυρνάει κουρασμένος κι αδύναμος χαράματα. Αχ! η καλαμιά: «Πού ήσουν κι εγώ σε περίμενα; Θα ξεχάστηκες πάλι στα μαλλιά καμιά μικρής ή στην απλώστρα της με τα ασπρόρουχα ή θα φοβήθηκες τη βροχή και κρύφτηκες; Ε;»

Αχ! η καλαμιά: «Καλά να σε είχαν κρατήσει οι γέροι κι οι ερωτευμένοι για τον αναστεναγμό τους. Μα η μαγεύτρα η θάλασσα να σ’ έχει πάρει κι εγώ να περιμένω;»

Ο άνεμος δε μίλησε, πλησίασε, πλησίασε μόνο και σ’ ένα τρύπιο καλάμι της καλαμιά, φύσηξε μια μελωδία με παράπονο. Έτσι γεννήθηκε η φλογέρα!


ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

Λουδοβίκος των Ανωγείων, Ο έρωτας στην Κρήτη είναι μελαγχολικός, Εκδόσεις Ιανός

(Συμπεριλαμβάνεται στο cd «Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα», Lyra, 2001)

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Αθηνά Μιχοπούλου.



Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1971 στο Βόλο, όπου και κατοικεί.
Έχει δύο παιδιά, τη Φωτεινή και τον Φίλιππο.
Το 1992 πήρε το πτυχίο της νηπιαγωγού από την ιδιωτική σχολή Granits στην Αθήνα. Εργάστηκε στον Βρεφονηπιακό Σταθμό Βόλου για 4 χρόνια και, παράλληλα, φοίτησε στο δημόσιο Ι.Ε.Κ. Βόλου (τμήμα προσχολικής αγωγής).
Παρακολούθησε για έναν χρόνο μαθήματα στο τμήμα καλών τεχνών του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του Δήμου Βόλου.
Ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Το τελευταίο διάστημα ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση και με τη διδασκαλία της ζωγραφικής σε παιδιά.
Οι μεγάλες της αγάπες είναι τα παιδιά, τα  βιβλία, η μουσική, η θάλασσα, τα ζώα, οι ζεστές αγκαλιές, το φεγγάρι και ο Βόλος.
Πιστεύει πως η τέχνη, όταν προσεγγίζεται βιωματικά, αποκαλύπτει αλήθεια και μπορεί μ’ ένα μαγικό τρόπο να λυτρώνει και να αγγίζει.

Η σελίδα της Αθηνά στο facebook:
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:


Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Για ένα κομμάτι ρούχο



Κάποτε στην Ινδία ένας πλούσιος αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πλούτη του και να ασκητέψει. Μια και στη χώρα αυτή ο καιρός είναι πάντα ζεστός σκέφτηκε ότι το μόνο που θα χρειαζόταν χειμώνα-καλοκαίρι ήταν ένα κομμάτι ρούχο γύρω από τη μέση του.

Διάλεξε μια ερημική περιοχή και έφτιαξε την πιο απλή καλύβα για να τον προστατεύει από τον ήλιο και τη βροχή.

Τις πρώτες μέρες τις πέρασε ξέγνοιαστα. Μετά όμως άρχισε να ανησυχεί μήπως τα ποντίκια, που είχαν μαζευτεί από τα λίγα ψίχουλα που έπεφταν από το απλό δείπνο του, του έτρωγαν το πανί που φορούσε στη μέση του όταν αυτός κοιμόταν.

— Χρειάζομαι μια γάτα να κυνηγά τα ποντίκια, αποφάσισε. Πήγε στο κοντινό χωριό και πήρε ένα γατάκι.

Σε λίγες μέρες όμως είδε ότι το γατάκι όλο κι αδυνάτιζε. «Πώς δεν το είχα σκεφτεί!» συλλογίστηκε. «Το γατάκι χρειάζεται γάλα για να μεγαλώσει». Πήγε στο χωριό κι αγόρασε μια κατσίκα για να ταΐζει με το γάλα της το γατάκι του.

Αλλά η ευτυχία του δεν κράτησε πολύ. «Τι θα γίνει αν η κατσίκα μου φύγει; Και ποιος θα τη βόσκει και θα την ποτίζει;»

Ξαναπήγε στο χωριό και ζήτησε από ένα βοσκόπουλο να έρθει να του προσέχει την κατσίκα. 

— Και πού θα κοιμάμαι; ρώτησε το τσοπανόπουλο. Η καλύβα σου δεν χωρά ούτε εσένα.

Αναγκάστηκε να φτιάξει μια νέα καλύβα. Και να πάρει μια υπηρέτρια για να την καθαρίζει και για να μαγειρεύει για το βοσκόπουλο. Αλλά έπρεπε να χτίσει ένα σπίτι για να μένει η κοπέλα. Και για να μη νιώθει μοναξιά αναγκάστηκε να της φέρει και τις φίλες της. Έτσι έπρεπε να χτίσει ένα μικρό πανδοχείο. Ο πανδοχέας έφερε εκεί και την οικογένειά του… και, για να μην τα πολυλογούμε, σε μερικούς μήνες, γύρω από τη φτωχική καλύβα, είχε χτιστεί ένα μικρό χωριό, που σε λίγο έγινε κωμόπολη και σε μερικά χρόνια πολιτεία.

«Όσο πιο πολύ παλεύεις να γλιτώσεις από τις ανάγκες σου, τόσο περισσότερο τις αυξάνεις», σκέφτηκε ο πρώην ασκητής.

(Ινδία)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Αθηνά Πετούλη.


Η Αθηνά Πετούλη γεννήθηκε στην Κόρινθο, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής. Διαμένει μόνιμα στο νησί της Σάμου με τον σύζυγο και τα τρία παιδιά τους. Ασχολείται με τη ζωγραφική (ελαιογραφίες, ακουαρέλες, ακρυλικά, έργα για παιδικά δωμάτια), την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και την εκμάθηση ζωγραφικής σε παιδιά. Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής κι έχει εικονογραφήσει παραμύθια για παιδιά:
 «Καλημέρα ήλιε» της Ευφροσύνης Σπυροπούλου, Andy’s Publishers,
«Ο Κόα και το μεγάλο του δώρο» της Αθηνάς Βουδούρη,
«Μπουκέτα Ανθισμένα» Χαϊκού και άλλα τρίστιχα για παιδιά (έπαινος 2014 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά) της Γιώτας Κοτσαύτη (υπό έκδοση),
«Η ευχή της Αστεράτης» της Ζωής Παπαδάκη, εκδόσεις Φυλάτος,
«Η μάγισσα Μουρ Μουρ και το πλατύ παπούτσι» της Μαρίας Ιορδανίδου, εκδόσεις Φυλάτος.
«Το μονοπάτι του ήλιου» του Αριστείδη Κάντα, εκδόσεις Ιδέες 

Η σελίδα της Αθηνάς στο facebook:

Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:



Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Ο Ήλιος, το Φεγγάρι κι ο Κουκουρίκος




Εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια, ζούσαν στον ουρανό τρία αδέρφια: ο Ήλιος, το Φεγγάρι και ο Κουκουρίκος. 

Μια μέρα ο Ήλιος πήγε να δουλέψει και το Φεγγάρι και ο Κουκουρίκος έμειναν στο σπίτι. Προς το βραδάκι το Φεγγάρι πρόσταξε τον Κουκουρίκο να μαζέψει το κοπάδι απ’ τον κάμπο. Μα ο Κουκουρίκος που ήταν κουρασμένος από μια ολάκερη μέρα δουλειάς, δεν δέχτηκε να πάει. Τότε το Φεγγάρι που θόλωσε απ’ τον θυμό του, τον πέταξε κάτω από τον ουρανό και τον βρόντηξε στη γη.

Όταν το βράδυ ο ήλιος γύρισε στο σπίτι και δεν είδε τον Κουκουρίκο, ρώτησε το Φεγγάρι για να μάθει τι έγινε. Από δω το είχε, από κει το είχε, το Φεγγάρι ομολόγησε την αλήθεια. Ο Ήλιος στεναχωρήθηκε πολύ και είπε:

-Φεγγάρι μου, αφού δεν μπορείς να ζήσεις αγαπημένο με κανέναν, μήτε κι εγώ θα μείνω πια μαζί σου. Από σήμερα η νύχτα θα ‘ναι δική σου και η μέρα δική μου. ο αδελφός μας ο Κουκουρίκος, που τον έδιωξες, ποτέ πια δεν θα σ’ αγαπήσει. Εμένα, όμως, ποτέ δεν θα με ξεχάσει. Όταν θα βγαίνω εγώ, θα βγαίνει κι αυτός και θα δείχνει τη χαρά του. Μα όταν θα βγαίνεις εσύ, θ’ αποτραβιέται και θα πηγαίνει για ύπνο.

Κι από τότε αυτό γίνεται πάντα. Μόλις βγαίνει ο Ήλιος, το πρωί ο Κουκουρίκος είναι χαρούμενος που τον βλέπει και του φωνάζει:

-Κουκουρίκου! Κουκουρίκου!

Που στη γλώσσα των πετεινών πάει να πει:

«Εδώ είμαι κι εγώ! Εδώ είμαι κι εγώ!».

Γι’ αυτό ο κόκορας κράζει κι ακούγεται όλη τη μέρα του Θεού, ενώ, σαν βασιλεύει ο Ήλιος και βγαίνει το Φεγγάρι, ο Κουκουρίκος τρέχει στο σπίτι και κρύβεται για να μη βλέπει τον άλλο αδελφό του, που δεν τον αγαπάει πια.

(Μαλαισία)

Παγκόσμια Ανθολογία Παραμυθιού (400 παραμύθια από 100 χώρες), εκδόσεις Ανθολογία, τόμος 1.

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Μαρία Καλαϊτζίδου.



Γεννήθηκα στις 2 Ιανουαρίου 1980 στη Θεσσαλονίκη. Μένω στον Παντελεήμονα του Κιλκίς με τον σύζυγο και τα δυο μας παιδιά.

Σπούδασα γραφιστική στο ΙΕΚ Κιλκίς, στο τμήμα ΓΡΑΦΙΣΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ
ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 1999-2001.

Έχω παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας στα τμήματα του δήμου Ελευθερίου-Κορδελιού.
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:


Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Αταίριαστο ζευγάρι




Ένα ελάφι έψαχνε να βρει μέρος για να χτίσει την καλύβα του. Το ίδιο έκανε και μια λεοπάρδαλη. Το ελάφι βρήκε ένα μέρος που του άρεσε και το καθάρισε από τους θάμνους. Λίγο αργότερα, μόλις είχε φύγει το ελάφι, η λεοπάρδαλη έφτασε στο ίδιο σημείο, της άρεσε η τοποθεσία και άρχισε να σκουπίζει το μέρος.

Το επόμενο πρωί το ελάφι πήγε πάλι εκεί και σκέφτηκε: «Φαίνεται ότι κάποιος θέλει να με βοηθήσει να φτιάξω την καλύβα μου». Έμπηξε τους πασσάλους που θα στήριζαν το σπίτι.

Το απόγευμα πήγε και η λεοπάρδαλη και σκέφτηκε: «Φαίνεται ότι κάποιος με βοηθά στο φτιάξιμο το πρωί που κοιμάμαι». Και έπλεξε με κλαδιά τους τοίχους της καλύβας.

Το άλλο πρωί πήγε το ελάφι και είδε ότι η δουλειά είχε προχωρήσει πολύ. Χώρισε την καλύβα σε δυο δωμάτια γιατί σκέφτηκε ότι πρέπει να έχει ένα δωμάτιο και αυτός που το βοηθά και πήγε και ξάπλωσε στο δωμάτιό του. Το απόγευμα ήρθε η λεοπάρδαλη, είδε το σπίτι τελειωμένο, είδε και το ελάφι που ξεκουραζόταν στο ένα δωμάτιο.

— Α, ώστε εσύ είσαι που με βοηθάς, είπε.

— Ναι, εγώ είμαι, απάντησε το ελάφι.

— Τότε ας συγκατοικήσουμε, πρότεινε η λεοπάρδαλη.

— Καλή ιδέα, συμφώνησε το ελάφι.

Το άλλο πρωί η λεοπάρδαλη του είπε:

— Σήμερα θα πάω εγώ για κυνήγι, εσύ να καθαρίσεις το σπίτι, να σκουπίσεις, να φέρεις νερό από την πηγή.

Η λεοπάρδαλη έφυγε και μετά από δυο-τρεις ώρες γύρισε σέρνοντας ένα τεράστιο ελάφι που είχε σκοτώσει.

— Έλα να φάμε, συγκάτοικε, είπε στο ελάφι.

Εκείνο είχε κατατρομάξει. «Τι θηρίο είναι αυτό! Μια μπουκιά θα με κάνει εμένα που είμαι ένα μικροκαμωμένο ελαφάκι». Αρνήθηκε ευγενικά να φάει, έκανε ότι ήταν άρρωστο και κλείστηκε στο δωμάτιο του, χωρίς να μπορέσει να κοιμηθεί όλη τη νύχτα από τον φόβο του.

Την άλλη μέρα το ελάφι βγήκε νωρίς από το σπίτι και πήγε στο δάσος. Σε κάποιο σημείο είδε κρυμμένη μια πελώρια λεοπάρδαλη. Σε λίγο συναντάει έναν αγριοβούβαλο. 

— Μια λεοπάρδαλη σου έχει στήσει καρτέρι πίσω από εκείνους τους θάμνους.

— Σ’ ευχαριστώ, του είπε ο βούβαλος. Πήγε από γύρω γύρω και πριν η λεοπάρδαλη τον πάρει είδηση, της ρίχνει μια με τα κέρατά του και τη σκοτώνει.

Το ελάφι περίμενε μέχρι να απομακρυνθεί το βουβάλι και αρχίζει να σέρνει με το ζόρι τη νεκρή λεοπάρδαλη στην καλύβα του.

— Έφερα φαγητό, συγκάτοικε, κόπιασε να φας κι εσύ λιγάκι.

Η λεοπάρδαλη κατατρόμαξε: «Τι θηρίο είναι αυτό το ελάφι και δεν το δείχνει καθόλου. Αφού σκότωσε μια τόσο μεγάλη λεοπάρδαλη, εμένα μια να μου δώσει, θα με διαλύσει».

Προφασίστηκε ότι δεν πεινάει και κλείστηκε και αμπαρώθηκε στο δωμάτιο του.

Το ελάφι περίμενε να νυχτώσει καλά για να το βάλει στα πόδια και να μην ξαναπατήσει σ’ αυτό το σπίτι. Καθώς όμως γύρισε να κοιτάξει αν έχει αποκοιμηθεί η λεοπάρδαλη, τα κέρατά του μπλέχτηκαν στα κλαδιά του τοίχου και καθώς προσπάθησε να απελευθερωθεί γκρέμισε το μισό σπίτι.

— Ωχ, το θηρίο μού επιτίθεται! έκανε η λεοπάρδαλη και έφυγε τρέχοντας μέσα στη νύχτα, προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που είχε πάρει το ελάφι, σίγουρη ότι φτηνά τη γλίτωσε από τον συγκάτοικό της.

(Μάγια Κεντρικής Αμερικής)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.


Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Μαριάννα Κούλα.



H Μαριάννα Κούλα γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στη Σάμο και σπουδάζει στο Τμήμα  Επιχειρηματικού Σχεδιασμού και Πληροφοριακών Συστημάτων των ΑΤΕΙ Πατρών. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε εικαστικά εργαστήρια και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με ζωγραφική, κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων, βενετσιάνικων μασκών και δημιουργιών με φυσικά υλικά.
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook: