Ένα ελάφι έψαχνε να
βρει μέρος για να χτίσει την καλύβα του. Το ίδιο έκανε και μια λεοπάρδαλη. Το
ελάφι βρήκε ένα μέρος που του άρεσε και το καθάρισε από τους θάμνους. Λίγο
αργότερα, μόλις είχε φύγει το ελάφι, η λεοπάρδαλη έφτασε στο ίδιο σημείο, της
άρεσε η τοποθεσία και άρχισε να σκουπίζει το μέρος.
Το επόμενο πρωί το
ελάφι πήγε πάλι εκεί και σκέφτηκε: «Φαίνεται ότι κάποιος θέλει να με βοηθήσει
να φτιάξω την καλύβα μου». Έμπηξε τους πασσάλους που θα στήριζαν το σπίτι.
Το απόγευμα πήγε και η
λεοπάρδαλη και σκέφτηκε: «Φαίνεται ότι κάποιος με βοηθά στο φτιάξιμο το πρωί
που κοιμάμαι». Και έπλεξε με κλαδιά τους τοίχους της καλύβας.
Το άλλο πρωί πήγε το
ελάφι και είδε ότι η δουλειά είχε προχωρήσει πολύ. Χώρισε την καλύβα σε δυο
δωμάτια γιατί σκέφτηκε ότι πρέπει να έχει ένα δωμάτιο και αυτός που το βοηθά
και πήγε και ξάπλωσε στο δωμάτιό του. Το απόγευμα ήρθε η λεοπάρδαλη, είδε το
σπίτι τελειωμένο, είδε και το ελάφι που ξεκουραζόταν στο ένα δωμάτιο.
— Α, ώστε εσύ είσαι που
με βοηθάς, είπε.
— Ναι, εγώ είμαι,
απάντησε το ελάφι.
— Τότε ας
συγκατοικήσουμε, πρότεινε η λεοπάρδαλη.
— Καλή ιδέα, συμφώνησε
το ελάφι.
Το άλλο πρωί η
λεοπάρδαλη του είπε:
— Σήμερα θα πάω εγώ για
κυνήγι, εσύ να καθαρίσεις το σπίτι, να σκουπίσεις, να φέρεις νερό από την πηγή.
Η λεοπάρδαλη έφυγε και
μετά από δυο-τρεις ώρες γύρισε σέρνοντας ένα τεράστιο ελάφι που είχε σκοτώσει.
— Έλα να φάμε,
συγκάτοικε, είπε στο ελάφι.
Εκείνο είχε
κατατρομάξει. «Τι θηρίο είναι αυτό! Μια μπουκιά θα με κάνει εμένα που είμαι ένα
μικροκαμωμένο ελαφάκι». Αρνήθηκε ευγενικά να φάει, έκανε ότι ήταν άρρωστο και
κλείστηκε στο δωμάτιο του, χωρίς να μπορέσει να κοιμηθεί όλη τη νύχτα από τον
φόβο του.
Την άλλη μέρα το ελάφι
βγήκε νωρίς από το σπίτι και πήγε στο δάσος. Σε κάποιο σημείο είδε κρυμμένη μια
πελώρια λεοπάρδαλη. Σε λίγο συναντάει έναν αγριοβούβαλο.
— Μια λεοπάρδαλη σου
έχει στήσει καρτέρι πίσω από εκείνους τους θάμνους.
— Σ’ ευχαριστώ, του
είπε ο βούβαλος. Πήγε από γύρω γύρω και πριν η λεοπάρδαλη τον πάρει είδηση, της
ρίχνει μια με τα κέρατά του και τη σκοτώνει.
Το ελάφι περίμενε μέχρι
να απομακρυνθεί το βουβάλι και αρχίζει να σέρνει με το ζόρι τη νεκρή λεοπάρδαλη
στην καλύβα του.
— Έφερα φαγητό,
συγκάτοικε, κόπιασε να φας κι εσύ λιγάκι.
Η λεοπάρδαλη
κατατρόμαξε: «Τι θηρίο είναι αυτό το ελάφι και δεν το δείχνει καθόλου. Αφού
σκότωσε μια τόσο μεγάλη λεοπάρδαλη, εμένα μια να μου δώσει, θα με διαλύσει».
Προφασίστηκε ότι δεν
πεινάει και κλείστηκε και αμπαρώθηκε στο δωμάτιο του.
Το ελάφι περίμενε να
νυχτώσει καλά για να το βάλει στα πόδια και να μην ξαναπατήσει σ’ αυτό το σπίτι.
Καθώς όμως γύρισε να κοιτάξει αν έχει αποκοιμηθεί η λεοπάρδαλη, τα κέρατά του
μπλέχτηκαν στα κλαδιά του τοίχου και καθώς προσπάθησε να απελευθερωθεί γκρέμισε
το μισό σπίτι.
— Ωχ, το θηρίο μού
επιτίθεται! έκανε η λεοπάρδαλη και έφυγε τρέχοντας μέσα στη νύχτα, προς την
αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που είχε πάρει το ελάφι, σίγουρη ότι φτηνά τη
γλίτωσε από τον συγκάτοικό της.
(Μάγια
Κεντρικής Αμερικής)
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Μαριάννα Κούλα.
H Μαριάννα Κούλα
γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στη Σάμο και σπουδάζει στο Τμήμα Επιχειρηματικού Σχεδιασμού και Πληροφοριακών
Συστημάτων των ΑΤΕΙ Πατρών. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε
εικαστικά εργαστήρια και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με ζωγραφική,
κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων, βενετσιάνικων μασκών και δημιουργιών με
φυσικά υλικά.
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;