Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας βασιλιάς κι είχε δώδεκα γιους. Τα παιδιά μεγάλωσαν, έγιναν παλικάρια
και τότε ο πατέρας τούς είπε:
-Πηγαίνετε μακριά στον
κόσμο και βρείτε ο καθένας μια γυναίκα. Προσέξτε όμως ώστε να μπορεί σε μια
μέρα να γνέθει, να υφαίνει και να ράβει ένα πουκάμισο, αλλιώς δεν τη δέχομαι
για νύφη μου.
Αυτοί καβάλησαν τα
άλογα και ξεκίνησαν.
Μόλις πήγαν ένα
διάστημα όμως, είπαν οι έντεκα στον μικρότερο:
-Εσύ, Γιαννάκη να μην
έρθεις μαζί μας. Δεν είσαι ικανός για τίποτε. Τι να σε κάνουμε;
Ο Γιαννάκης λυπημένος
κατέβηκε από το άλογό του, έκατσε στο χόρτο και τον πήραν τα κλάματα.
Κάποια στιγμή όμως εκεί
που καθόταν είδε μια φούντα από χόρτο να κουνιέται κι αμέσως να ξεπροβάλλει ένα
τόσο δα μικρούτσικο κοριτσάκι σαν μια μικρή κούκλα. Το μικροσκοπικό κοριτσάκι
τώρα προχωρεί προς το μέρος του και τον ρωτάει:
-Μικρέ Γιαννάκη, δεν
έρχεσαι να κάμεις μια επίσκεψη στην «Κούκλα του Χορταριού»;
-Πολύ ευχαρίστως, λέει
ο Γιαννάκης.
Σε λίγο φτάνουν στο
παλάτι της Κούκλας, που δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα μεγάλο κουτί. Εκείνη
κάθεται σε μια τόση δα καρέκλα και τον ρωτάει:
-Από πού έρχεσαι; Πού
πηγαίνεις;
Ο Γιαννάκης τότε της
διηγείται για τον πατέρα του το βασιλιά, για τα αδέρφια του, το άλογό του, την
αρματωσιά του και για τη γυναίκα που πρέπει να βρει.
-Αυτή που θα πάρω,
λέει, πρέπει να μπορεί σε μια μέρα να γνέσει, να υφάνει και να ράψει ένα
πουκάμισο, αλλιώς ο πατέρας μου δεν τη θέλει για νύφη. Αν εσύ μπορείς να τα
κάμεις αυτά και θέλεις να γίνεις γυναίκα μου, τότε να μην ψάξω παραπέρα.
-Με όλη μου την καρδιά.
Και μπορώ να τα κάμω αυτά και θέλω να γίνω γυναίκα σου, είπε εκείνη.
Και χωρίς να χάσει
καιρό άρχισε αμέσως το γνέσιμο, την ύφανση και ως το βράδυ είχε κιόλας ραμμένο
το πουκαμισάκι. Μικρό σαν μια δαχτυλήθρα.
Ενθουσιασμένος καβαλάει
τότε το άλογο, φέρνει το πουκαμισάκι στον πατέρα του και του διηγείται την
ιστορία. Ντρέπεται όμως που το πουκάμισο είναι τόσο μικρό.
Μα ο πατέρας του λέει:
-Δεν πειράζει.
Παντρέψου το μικρό κοριτσάκι, αφού είναι τόσο προκομμένο.
Χαρούμενος ξαναγυρίζει
στην Κούκλα του Χορταριού και θέλει να την πάρει επάνω στο άλογό του για να
πάνε στο παλάτι του πατέρα του.
-Εγώ θα ταξιδέψω επάνω
σ’ ένα ασημένιο κουτάλι που θα το σέρνουν δυο ψάρια, λέει η κούκλα.
Ο Γιαννάκης δεν ξέρει
τι είναι τα ψάρια, μα στο τέλος βλέπει πως δεν είναι παρά δυο άσπρα ποντίκια.
Και σε λίγο παίρνουν δρόμο. Ο Γιαννάκης καβάλα στο άλογό του και εκείνη στο
ασημένιο κουτάλι που το ‘σερναν τα δυο ψάρια. Ο Γιαννάκης πήγαινε τώρα δίπλα
στο μικρό αμάξι σιγά-σιγά και πρόσεχε μην το πατήσει το άλογό του.
Περπατώντας έφτασαν σ’
ένα ποτάμι. Εκεί το άλογό του τρόμαξε ξαφνικά. Πήδηξε από την άλλη μεριά,
αναποδογύρισε το κουτάλι και η Κούλα του Χορταριού έπεσε στο νερό και χάθηκε.
Ο Γιαννάκης στέκει τώρα
δίπλα στο ποτάμι απελπισμένος και δεν ξέρει τι να κάμει. Σε λίγη ώρα όμως
προβαίνει απ’ το νερό ένα κολυμβητής και βγάζει την αρραβωνιαστικιά του και την
αφήνει στη γη. Κι αυτή δεν είναι πια η μικρή κούκλα αλλά μια πανέμορφη κοπέλα
ψηλή όσο αυτός.
Την ίδια στιγμή τα δυο
«ψάρια» γίνονται δυο υπέροχα άλογα και το κουτάλι ένα ασημένιο αμάξι.
Χαρούμενος όσο δεν γίνεται ο Γιαννάκης ανεβαίνει με την όμορφη κοπέλα στο αμάξι
και τρέχει γρήγορα στο παλάτι.
Τ’ αδέρφια του είχαν
πια κι εκείνα φτάσει στο παλάτι το καθένα με την αρραβωνιαστικιά του. Οι
κοπέλες εκείνες όμως ήσαν όλες άσχημες και κακές. Δεν είχαν καλούς τρόπους και
όλη την ώρα μάλωναν μεταξύ τους και χτυπιούνταν.
Μόλις μπήκε ο Γιαννάκης
με την Κούκλα του Χορταριού και τους είδαν, έγιναν όλοι κίτρινοι από το φθόνο
και το θυμό τους.
Ο βασιλιάς όμως τους
έδιωξε όλους τους άλλους και κράτησε κοντά του τον Γιαννάκη με την Κούκλα του
Χορταριού, που έζησαν πολλά χρόνια ευτυχισμένοι. Ίσως μάλιστα να ζουν ακόμα και
σήμερα με τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Η
Βελουδένια και άλλα 17 παραμύθια, εκδόσεις Παπαδημητρίου.
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Τη σημερινή εικόνα
έκανε η Ράνια Ορφανάκου.
Η Ράνια Ορφανάκου
γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1985. Τα παιδικά και τα εφηβικά της χρόνια τα πέρασε
στην Καρδίτσα όπου και αποφοίτησε από το Μουσικό Γυμνάσιο και Μουσικό Λύκειο.
Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου
Θεσσαλίας και από το 2006 μέχρι σήμερα εργάζεται ως δασκάλα. Έχει εργαστεί ως
εκπαιδευτικός σε σχολεία στον Κορυδαλλό, στη Νίκαια, στην Ύδρα, στη Λάρισα,
στην Καρδίτσα και στον Έβρο.
Η ίδια πιστεύει ότι τα
παιδιά διαθέτουν ζωηρή φαντασία που τους επιτρέπει να ταξιδεύουν σε κόσμους
μαγικούς - σε κόσμους όπου ζουν νεράιδες, δράκοι, πρίγκιπες, μάγισσες κ.ά.
- μεγαλώνοντας όμως, αναγκάζονται να
περιορίσουν τη φαντασία τους και στο τέλος να την εξαλείψουν ακολουθώντας τις
επιταγές της σοβαροφανούς κοινωνίας μας. Ωστόσο, αν καταφέρουμε να κρατήσουμε
ζωντανό ένα τμήμα της φαντασίας που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά, θα μας
ανοιχτούν πόρτες σε κόσμους ονειρικούς…
Το 2015 κυκλοφόρησε από
τις εκδόσεις οσελότος το βιβλίο της: «Ο πρίγκιπας του φεγγαριού και άλλα
παραμύθια» με εικονογράφηση δική της, αφιερωμένο στην κόρη της Ασπασία και στα
παιδιά που έχουν φαντασία!
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;