Το χρυσό κλαδί

Στην καρδιά της Γερμανίας υπάρχει ένα βουνό που το λένε Κιφάουζερ. Αυτό το βουνό είναι γνωστό σ’ όλη τη χώρα γιατί εκεί ψηλά ζούσε κάποτε ο βασιλιάς Φρειδερίκος ο Κοκκινογένης με όλη του την οικογένεια. Καθόταν πάντα μπροστά σ’ ένα τραπέζι, με το κεφάλι του ακουμπισμένο στο ένα του χέρι. Σηκωνόταν μόνο για να δώσει διαταγές στους υπηρέτες και στους στρατιώτες του. Με το πέρασμα του χρόνου η άκρη της γενειάδας του φαινόταν σαν να είχε τρυπώσει σε μια χαραματιά του τραπεζιού.

Γύρω από το Κιφάουζερ, στα καταπράσινα λιβάδια, ζούσαν πολλοί βοσκοί και ένας από αυτούς, που τ’ όνομά του ήταν Χανς, είχε στο μυαλό του την ιστορία του Κοκκινογένη, που τον θαύμαζε πάντα. Είχε ακούσει ακόμη ο Χανς ότι ήταν πολύ σκληρός, αλλά αγαπούσε πάρα πολύ τη μουσική.

Μια μέρα ο Χανς πήγε σ’ ένα γάμο, που τον ακολούθησε μια όμορφη γαμήλια γιορτή. Στη γιορτή αυτή ήταν προσκαλεσμένη μια ωραία ορχήστρα. Μετά τα γάμο ο βοσκός πρότεινε στους οργανοπαίχτες να πάνε στο Κιφάουζερ και να παίξουν μια μελωδική μουσική για το Φρειδερίκο τον Κοκκινογένη, που δε ζούσε πια.

Οι οργανοπαίχτες δέχτηκαν την πρόταση του Χανς, πήγαν στο Κιφάουζερ και άρχισαν να παίζουν μια παλιά μελωδία.

Ξαφνικά, όταν ήρθαν τα μεσάνυχτα, άνοιξε το βουνό και βγήκε μια πανέμορφη πριγκίπισσα, ντυμένη εκπληκτικά και στολισμένη με σπάνια φανταχτερά στολίδια! Ήταν η κόρη του βασιλιά Φρειδερίκου που κρατούσε τρία μικρά πράσινα κλαδιά και είπε στους οργανοπαίχτες:

-Ο πατέρας μου χάρηκε πολύ για τη μελωδική αυτή μουσική, γι’ αυτό σας δωρίζει από ένα κλαδί που θα μείνει πάντα πράσινο.

Όταν τελείωσε τα λόγια της, το βουνό ενώθηκε και η όμορφη πριγκίπισσα εξαφανίστηκε.

Ο Χανς, χαρούμενος και συγκινημένος για το δώρο του Κοκκινογένη, το έκρυψε στον κόρφο του. Οι οργανοπαίχτες όμως πέταξαν με περιφρόνηση τα πράσινα κλαδιά απογοητευμένοι και έφυγαν εκνευρισμένοι από το Κιφάουζερ.

Ο βοσκός γύρισε στο μαντρί του και έβγαλε το κλαδί από τον κόρφο του για να το βλέπει συνεχώς. Το κλαδί όμως είχε γίνει χρυσό και αντί για φύλλα είχε χρυσά νομίσματα. Ο Χανς, έκπληκτος, άπλωσε το χέρι του και πήρε ένα νόμισμα. Τότε στη θέση του βγήκε ένα άλλο, κι έτσι τα νομίσματα δε σώνονταν ποτέ. Από τότε ο φτωχός βοσκός Χανς έγινε πλούσιος.

Μόλις το έμαθαν οι οργανοπαίχτες έτρεξαν να βρουν και τα δικά τους κλαδιά εκεί όπου τα είχαν πετάξει. Αλλά, δυστυχώς, τα βρήκαν τελείως ξερά. Έμαθαν τότε ότι δεν πρέπει να περιφρονούμε ποτέ ένα δώρο, όσο μικρό κι αν μας φαίνεται.

ΘΑΛΕΙΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗ-ΜΠΑΟΥ, ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΠΕΖΟΝΕ-ΠΡΙΝΤΣΙΟΥ (Δεκαπέντε κλωστές δεμένες, εκδόσεις Πατάκη)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Άρτεμις Συτιλίδου.

Η Άρτεμις Συτιλίδου είναι νηπιαγωγός και κατάγεται από την Καστοριά, όπου εργάστηκε για δύο χρόνια στη δημιουργική απασχόληση παιδιών. Ο τομέας της Ειδικής Αγωγής, στον οποίο ειδικεύτηκε, κέρδισε τα ενδιαφέροντα της και τον υπηρετεί αυτό το διάστημα. Παράλληλα ολοκληρώνει τις σπουδές της για τον δεύτερο μεταπτυχιακό της τίτλο, που αφορά την Εκπαιδευτική Ηγεσία καθώς, επίσης, παρακολουθεί μαθήματα Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, το κολάζ και τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών.

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks