Κάποτε ένας ποντικός
που έμενε στην πόλη ξεκίνησε να κάνει επίσκεψη στον φίλο του τον ποντικό που
έμενε στην εξοχή. Ο ποντικός της πόλης ήταν πολύ κομψά ντυμένος με το μοναδικό
καρώ πουκάμισό του κι ένα μαντίλι δεμένο κόμπο στον λαιμό.
-Φτωχέ, καλέ μου φίλε,
του είπε ο κομψός ποντικός, πόσο σε λυπάμαι! Βάζω στοίχημα ότι σ’ όλη σου τη
ζωή δεν θα φόρεσες όμορφο ρούχο, ούτε και θα έφαγες ποτέ καλομαγειρεμένο
φαγητό. Έλα μαζί μου στην πόλη να σου δείξω όλα τα θαυμάσια πράγματα που δεν
ξέρεις και να δεις τι υπέροχος που είναι ο κόσμος!
Ο ποντικός των αγρών
στριφογύριζε το καπέλο στα χέρια του ντροπιασμένος. Αισθανόταν πολύ κακομοίρης
ύστερα από αυτά που του είπε ο φίλος του και αποφάσισε να πάει αμέσως την άλλη
μέρα να του κάνει επίσκεψη. Πραγματικά το σπίτι του φίλου του ήταν στρωμένο με
χαλιά και στολισμένο με θαυμάσια σκαλιστά έπιπλα. Ο φίλος του τον πήγε στον
μπουφέ και του είπε:
-Σερβιρίσου μόνος του.
Υπάρχει ψητό, τυρί, λαρδί, χοιρομέρι και όλα τα καλά του Θεού. Μονάχα πρόσεχε
τις ποντικοπαγίδες και τα δηλητηριασμένα φαγητά.
Ο ποντικός των αγρών
άρχισε να τρώει κάπως ανήσυχος, μα η αλήθεια είναι πως ποτέ μέχρι τότε δεν είχε
δοκιμάσει τόσο νόστιμα φαγητά. Ξαφνικά ο φίλος του πήδησε αλαφιασμένος κι
άρχισε να τρέχει.
-Δρόμο, του φώναξε.
Έρχεται ο γάτος!
Ο καημενούλης ο
ποντικός των αγρών έτρεξε να κρυφτεί κι εκείνος σε μια τρύπα.
Όταν πέρασε ο κίνδυνος,
συνέχισαν το φαγητό τους. Μα γρήγορα χρειάστηκε να ξαναδιακόψουν, γιατί στο
δωμάτιο μπήκε η μαγείρισσα κρατώντας μια σκούπα.
Τελικά μια
ποντικοπαγίδα βρέθηκε ξαφνικά μπροστά τους και τους έπιασε και τους δύο από την
ουρά.
Ο ποντικός των αγρών
έχασε την όρεξή του και δεν κατάφερε πια να τραγανίσει ούτε μπουκιά. Αντίθετα ο
ποντικός της πόλης σκούπισε τα μουστάκια του με το τραπεζομάντιλο και δεν
ταράχτηκε καθόλου.
-Έλα τώρα, πες μου την
αλήθεια, τον ρώτησε στο τέλος. Ξανάφαγες ποτέ σου έτσι ωραία σαν βασιλιάς;
-Όχι, φυσικά,
αποκρίθηκε ο ποντικός της εξοχής. Στο σπίτι μου τρώγω σπόρους, καρπούς και
ρίζες, τρώγω όμως ήσυχος. Ούτε παγίδες έχει εκεί, ούτε γάτους, ούτε
δηλητηριασμένα φαγητά, ούτε και αρματωμένες μαγείρισσες με σκούπες.
-Ναι, αλλά τα
χοιρομέρια και τα τυριά;
-Τι να τα κάνω; Προτιμώ
τους σπόρους μου! αποκρίθηκε ο ποντικός των αγρών. Σε παρακαλώ δείξε μου τον
δρόμο να φύγω!
Για να βγουν πέρασαν διαδρόμους, διαδρομάκια και τελικά ύστερα από ώρα βρέθηκαν έξω. Ο ποντικός των
αγρών έκοψε από τον φράχτη ένα ξυλάκι για να το έχει μπαστούνι για τον δρόμο.
-Αντίο, καλέ μου φίλε,
είπε αποχαιρετώντας τον φίλο του. Δεν ξέρεις πόσο σε λυπάμαι για τον τρόπο που
ζεις. Άμα ξανάρθεις να μου κάνεις επίσκεψη θα σου δώσω να φας ένα πιάτο
σπόρους. Αλλά θα τους φας με την ησυχία σου. Δεν έχω τίποτε άλλο να προσφέρω,
μα προτιμώ τη φτώχεια μου παρά τα πλούτη σου!
Προχώρησε λοιπόν στο
μονοπάτι χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει ούτε μια φορά πίσω του, ενώ ο ποντικός
της πολιτείας στάθηκε και τον κοιτούσε σκεπτικός, ακουμπισμένος στο κομψό
μπαστουνάκι του που ήταν καμωμένο από μπαμπού.
Μύθος
του Αισώπου
Ο
κόσμος των παραμυθιών (τόμος 3), Εκδοτικός Οργανισμός Χρυσός Τύπος Α.Ε.
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων
λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος
καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Φωτεινή
Μαρτίου.
Γεια σας, ονομάζομαι
Φωτεινή Μαρτίου. Είμαι 18, έχω μεγαλώσει στον Βόλο και είμαι φοιτήτρια στο ΤΕΙ Αθήνας,
στο πρώτο έτος, στο τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης.
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;