Μια
φορά κι έναν καιρό
σ’
ένα μέρος μακρινό
γεννήθηκε
από ένα μικροσκοπικό αυγό
ένα
πουλί κοκκινωπό.
‘Ήταν
μικρό και πολύ γλυκό… ο κοκκινολαίμης!
Ζούσε
με τον μπαμπά και τη μαμά του
Και
τα δυο αδέλφια του στη μικρή φωλιά του.
Καθώς μεγάλωνε και
μεγάλωνε, μάθαινε πολλά πράγματα, μα έπρεπε να μάθει και το πιο σημαντικό. Να
μάθει να πετά! Οι γονείς του, του έδειξαν πολλούς τρόπους, μα το μικρό πουλάκι
δεν έλεγε να μάθει. Πέρασε μια μέρα, πέρασαν δύο, τρεις, τίποτα… Σιγά σιγά τα
δύο αδέλφια του πέταξαν και αυτά και άρχισαν να τον κοροϊδεύουν.
Οι γονείς μπήκαν σε
σκέψεις. «Μα τι να κάνουμε»; συλλογίζονταν. «Εγώ τη δεύτερη κιόλας μέρα» είπε
γενναία ο μπαμπάς «έμαθα να πετώ και όχι μόνον αυτό, μπορούσα να πετάξω και
ανάποδα». «Εγώ πάλι» είπε με τη σειρά της η μαμά «την τρίτη μέρα είχα μάθει όλα
τα κόλπα των γονιών μου, μέχρι και το σβουριχτό πέταγμα»!
«Θυμάσαι εκείνη την
κυρία που σώσαμε από το δηλητηριώδες φίδι;» είπε ο μπαμπάς! «Είχε πει για να
μας ευχαριστήσει, ότι αν ποτέ χρειαστούμε βοήθεια, να πούμε μαζί ζούλουμπα, τούλουμα, τάρλιτι, ζάμπιντι! Χρειαζόμαστε
οπωσδήποτε τη βοήθειά της. Ας την καλέσουμε!»
«Ζούλουμπα,
τούλουμπα, τάρλιτι, ζάμπιτι!»
Και ωωωπ! Μέσα σε ροζ
και μπλε καπνούς, χρυσή και ασημένια χρυσόσκονη εμφανίστηκε μια άσχημη, γρια
γυναίκα που όμως είχε καλή και χρυσή καρδιά.
«Ωχχχ πιάστηκα! Πώς
βρέθηκα εδώ»; είπε τρομαγμένη!
«Μας θυμάσαι; Είμαστε
αυτοί που σε έσωσαν από το φίδι»! είπαν οι δύο ανήσυχοι γονείς.
«Και βέβαια σας
θυμάμαι. Είστε τα δύο καλά πουλάκια… κι εμένα τι με θέλετε και με καλέσατε;»
«Να, έχουμε έναν μικρό
γιο και δυσκολεύεται να πετάξει. Ό,τι και αν κάναμε δεν τον έχει βοηθήσει.»
«Αχ το καημένο! Μη
φοβάστε, με το μαγικό μου ραβδί θα τον κάνω απ’ τη χαρά του να πετάει και όχι
μόνο…»
«Αλήθεια μπορείς να το
κάνεις αυτό;»
«Αλήθεια, να δείτε
τώρα…Ζάπλιτι, τάρλιτι, κόσκινι, ζο κάνε να πετάξει το πουλάκι το μικρό!»
Αμέσως ο μικρός
κοκκινολαίμης πέταξε. Οι γονείς του και ο ίδιος χάρηκαν πολύ. Ευχαρίστησαν τη
μάγισσα για την καλή της πράξη και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
ΣΤΕΛΛΑ
ΜΑΡΑΒΕΛΑΚΗ
μαθήτρια
της Ε΄τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Σάμου
Το
κείμενο γράφτηκε για τις «Παραμυθοδρομίες», με αφορμή την καρτέλα της μάγισσας
και του κοκκινολαίμη.
Περισσότερα
εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;