«Τομ!»
Καμία απάντηση.
«Τομ!»
Καμία απάντηση.
«Τι να ‘γινε αυτό το
παιδί, αναρωτιέμαι. Ε! Τομ»
Τσιμουδιά.
Η ηλικιωμένη κυρία
κατέβασε τα γυαλιά της και κοίταξε πάνω από αυτά στο δωμάτιο. Μετά τα ανασήκωσε
και κοίταξε από κάτω. Σπάνια, ή μάλλον ποτέ, δεν κοίταζε μέσα από τα γυαλιά της
για να βρει κάτι τόσο μικρό όσο ένα παιδί. Ήταν το καλό της ζευγάρι, το φως των
ματιών της, και ο λόγος που τα φορούσε ήταν ότι της χάριζαν «στιλ», και όχι
γιατί της χρησίμευαν -αυτή έβλεπε και μέσα από τα καπάκια της θερμάστρας.
Φάνηκε μπερδεμένη για μια στιγμή και μετά είπε, όχι άγρια, αλλά αρκετά δυνατά,
ώστε να ακούσουν και τα έπιπλα:
«Έτσι και σε πιάσω στα
χέρια μου, θα σε…».
Άφησε τη φράση της
μισοτελειωμένη, γιατί είχε ήδη σκύψει, κι έχωνε κάτω από το κρεβάτι τη σκούπα,
ενώ η ανάσα της δεν της έφτανε να μιλάει και συγχρόνως να ψάχνει. Το μόνο που
κατάφερε να ξεθάψει ήταν η γάτα.
«Ποτέ δεν τις έβρεξα
αρκετά σε τούτο το παιδί!»
Πήγε και στάθηκε στην
ανοιχτή πόρτα, κοιτάζοντας ανάμεσα στις ντοματιές και στα χόρτα του
λαχανόκηπου. Πουθενά ο Τομ. Έτσι, λοιπόν, ύψωσε τη φωνή της τόσο ώστε να
ακούγεται σε απόσταση και φώναξε:
«Τομ, Τοοομ!».
Άκουσε πίσω της έναν
ανεπαίσθητο θόρυβο και γύρισε ακριβώς πάνω στην ώρα για να αρπάξει ένα μικρό
αγόρι από την άκρη του γιλέκου του και να του κόψει τη φόρα.
«Σ’ έπιασα! Πού να πάει
ο νους μου σε εκείνο το ντουλάπι. Τι έκανες εκεί μέσα;»
«Τίποτα».
«Τίποτα! Κι αυτά στα
χέρια σου και στο στόμα σου; Τι είναι;»
«Δεν ξέρω, θεία».
«Ξέρω όμως εγώ.
Μαρμελάδα, να τι είναι. Σαράντα φορές σ’ το έχω πει ότι, αν απλώσεις χέρι στη
μαρμελάδα, θα σε γδάρω ζωντανό. Δωσ’ μου εκείνη τη βέργα».
Η βέργα ανέμισε στον αέρα..
ο κίνδυνος πλησίαζε απειλητικά…
«Μανούλα μου! Κοίτα
πίσω, θεία!»
Η ηλικιωμένη γυναίκα
γύρισε απότομα, σηκώνοντας το φουστάνι της μπροστά στον κίνδυνο. Το αγόρι
αμέσως το ‘βαλε στα πόδια, σκαρφάλωσε στον ψηλό μαντρότοιχο και χάθηκε πίσω
του.
Η θεία Πόλι έμεινε
έκπληκτη για μια στιγμή και μετά ξέσπασε σε σιγανά γέλια.
«Αναθεματισμένο παιδί!
Να μην μπορώ ποτέ να το μάθω! Λες και λίγες φορές μου έχει κάνει τέτοιες
πλάκες, και ακόμα δεν μπορώ να τον μυριστώ! Απ’ όλους τους ανόητους οι γέροι
είναι οι μεγαλύτεροι. Δεν μπορείς να μάθεις νέα κόλπα σ’ ένα γέρικο σκυλί, όπως
λένε. Μα, που να πάρει η ευχή, ποτέ δεν κάνει τα ίδια κόλπα δυο φορές κι άντε
να ξέρει κανείς από πού θα του ‘ρθει!».
ΜΑΡΚ ΤΟΥΑΙΗΝ
…
Η Γιώτα Κοτσαύτη
επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή
αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Άννα Τούσια.
Ονομάζομαι Άννα Τούσια,
γεννήθηκα στη Λάρισα το 1974.
Τελείωσα το τμήμα Προσχολικής Αγωγής ΤΕΙ Ιωαννίνων το 1998.
Από το 1999 δουλεύω σε
Παιδικό Σταθμό. Αγαπημένες μου δραστηριότητες: το παραμύθι, το θεατρικό
παιχνίδι, η δημιουργία κειμένων και σκηνικών για τις γιορτές του Παιδικού,
κατασκευές και χειροτεχνίες. Στον ελεύθερο χρόνο μου παίζω σκάκι και
ζωγραφίζω .
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;