2019

2019

Ευχές για μια

Νέα χρονιά γεμάτη

Αγάπη

Καλοσύνη

Ελπίδα

Ιδέες

Μαγεία

Ενσυναίσθηση

Νεραϊδόσκονη

Ομορφιά

Μια νέα χρονιά

Ισότητας

Ανθρωπιάς

Ευαισθησίας

Ικανοποίησης

Κατανόησης

Ολοκλήρωσης

Νέων ευκαιριών

Αλληλεγγύης

 

Ο καινούργιος χρόνος

Μάντεψε, μάντη μου καλέ,

εσύ που τα μελλούμενα διαβάζεις:

Πώς θα ‘ναι άραγε η νέα χρονιά;

Καλή, κακή ή έτσι κι έτσι;

Βρίσκω γραμμένο στα βιβλία μου

πως τέσσερις θα ‘χει εποχές.

Δώδεκα οι μήνες, στη θέση τους όλοι,

Χριστούγεννα, Κυριακή ή σχόλη

και πάντοτε μετά την Τρίτη

η μέρα θα ‘ναι μια Τετάρτη.

Για την ώρα άλλα δε βλέπω

στο ριζικό της νέας χρονιάς.

Όπως συμβαίνει πάντα, έτσι κι αυτόν τον χρόνο

η χρονιά εξαρτάται απ’ τον άνθρωπο και μόνο.

Τζάνι Ροντάρι,

Χαρούμενα μαγικά Χριστούγεννα, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ένα φωτάκι ανοιχτό

Λίγο πριν σβήσει ο χρόνος, 

ας αφήσουμε ένα φωτάκι ανοιχτό

για κάποιον που χάθηκε μέσα στο δάσος,

για όσους έχασαν μια πατρίδα

κι αναζητούν άλλο τόπο να ριζώσουν.

Μαρία Παπαγιάννη

Πηγή: 

https://www.facebook.com/ibbygreece/

Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει!

Το 1897 ένα κορίτσι που το έλεγαν Βιρτζίνια έγραψε ένα γράμμα στον έκδοτη της εφημερίδας της Νέας Υόρκης «Ο Ήλιος». Στις 21 Σεπτεμβρίου το γράμμα της δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα μαζί με την απάντηση του εκδότη Φράνσις Φάρσελους Τσερτς.

Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;

Αγαπητέ εκδότη,

Είμαι οχτώ χρονών. Κάποιοι φίλοι μου λένε ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Ο μπαμπάς μου λέει: «Αν το δεις στην εφημερίδα Ο Ήλιος, τότε υπάρχει». Σας παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια. Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;

Βιρτζίνια Ο’ Χάνλον

Βιρτζίνια, 

Οι μικροί σου φίλοι κάνουν λάθος, καθώς πιστεύουν μονάχα ό,τι βλέπουν. Θεωρούν ότι τίποτα δεν υπάρχει αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν με το μυαλό τους. Όμως, σε τούτο το τεράστιο σύμπαν ο άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ένα έντομο, όσον αφορά την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται όλη τη γνώση και την αλήθεια που υπάρχει στον απέραντο κόσμο γύρω του.

Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει. Υπάρχει με την ίδια βεβαιότητα που υπάρχουν η αγάπη, η αφοσίωση, η γενναιοδωρία και καθετί που χαρίζει στη ζωή μας ομορφιά και ευτυχία. Αλίμονο! Πόσο μουντός θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχε ο Άγιος Βασίλης! Θα ήταν τόσο μουντός όσο αν δεν υπήρχαν και οι Βιρτζίνιες. Δε θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, ούτε η ποίηση ούτε ο ρομαντισμός, που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη.

Μπορεί να καταφέρεις να πείσεις τον πατέρα σου να προσλάβει ανθρώπους να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες την Παραμονή των Χριστουγέννων, για να πιάσουν τον Άγιο Βασίλη. Αλλά, ακόμα και αν δε δουν τον Άγιο Βασίλη να κατεβαίνει τις καμινάδες, τι θα αποδείκνυε αυτό; Κανείς δε βλέπει τον Άγιο Βασίλη, αλλά αυτό δεν αποτελεί ένδειξη ότι δεν υπάρχει. Τα πιο αληθινά πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε τα παιδιά ούτε οι μεγάλοι μπορούν να δουν. Είδες ποτέ νεράιδες να χορεύουν στα λιβάδια; Φυσικά και όχι, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν. Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα εκείνα τα θαύματα του κόσμου που είναι αόρατα.

Μπορεί να χωρίσεις τα μέρη μιας παιδικής κουδουνίστρας και να δεις τι είναι εκείνο που προκαλεί τον ήχο, αλλά υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει τον αόρατο κόσμο, το οποίο ούτε ο πιο δυνατός άνθρωπος δε θα μπορούσε να τραβήξει. Μονάχα η πίστη, η φαντασία, η ποίηση, η αγάπη, ο ρομαντισμός μπορούν να τραβήξουν το πέπλο τούτο, ώστε να δεις και να αντιληφθείς τη μαγική ομορφιά και το μεγαλείο που βρίσκονται από κάτω. Άραγε είναι όλα πραγματικά; Α, Βιρτζίνια, στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει τίποτα αληθινό και μόνιμο.

Δόξα τω Θεώ! Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει! Ζει και θα ζει για πάντα φέρνοντας τη χαρά στις καρδιές των μικρών παιδιών!

Αγαπημένες Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες,

εκδόσεις Μίνωας, μετάφραση Αναστασία Σακελλαρίου.

Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία (απόσπασμα)

Ο Σκρουτζ ζύγωσε στο παράθυρο, όλος απόγνωση, όλος περιέργεια, και κοίταξε έξω. Κι είδε τον αέρα γεμάτο στοιχειά, που τριγυρνούσαν αδιάκοπα με βιάση, βογκώντας κι αναστενάζοντας σε κάθε τους βήμα. Όλα τους φορούσαν αλυσίδες, σαν το φάντασμα του Μάρλεϊ. Κάποια (ίσως να ‘τανε μέλη συμβουλίων ή κυβερνήσεων) ήταν δεμένα μεταξύ τους, ανήμπορα να χωρίσουν. Κανένα δεν ήταν ελεύθερο. Πολλά τα γνώρισε ο Σκρουτζ. Τα ήξερε από τότε που ζούσαν. Ένα γέρικο φάντασμα, με άσπρη ρεντιγκότα, ο Σκρουτζ το ‘ξερε καλά. Το είδε τώρα φορτωμένο μ’ ένα θεόρατο σιδερένιο χρηματοκιβώτιο, δεμένο στον αστράγαλό του, να κλαίει σπαραχτικά. Να κλαίει που δεν μπορούσε να βοηθήσει μια δύστυχη γυναίκα μ’ ένα μωρό στην αγκαλιά της, καθισμένη σ’ ένα κατώφλι. 

Υπέφεραν. Κι ήταν φανερό πως το μαρτύριο ήταν το ίδιο για όλα: βασανίζονταν, επειδή προσπαθούσαν ν’ ανακατευτούν στη ζωή των ζωντανών ανθρώπων και να προσφέρουν βοήθεια. Μόνο που τώρα πια ήταν αργά. Είχαν χάσει αυτή τη δύναμη, αυτή την ευκαιρία, για πάντα…

ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΙΚΕΝΣ,

Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, εκδόσεις Αίσωπος,

μετάφραση Μαρία Αγγελίδου.