…Στην άκρη του χωριού,
στη μέση του μεγάλου περβολιού τριγυρισμένου από ψηλά καβάκια, έγινε ο πύργος
των Βηλαράδων. Τον έχτισε όταν ήταν να φέρει τη γυναίκα του, που πήγε και την
παντρεύτηκε στον τόπο του, στην Αθήνα -μια κόρη από φαναριώτικη φαμίλια, γεμάτη
ευγένεια και αρχοντιά, τη Θίσβη Βηλαρά. Όταν πρωτοήρθε η Θίσβη Βηλαρά υπόφερε,
φαίνεται, πολύ ίσαμε που να συνηθίσει στην ερημιά. Οι ζευγάδες την ακούγανε
ώρες να παίζει κείνο το παράξενο όργανο με τ’ άσπρα κόκαλα, απ’ όπου έβγαινε
αλλόκοτη μουσική. Δεν καταλαβαίνανε οι άνθρωποι της Ανατολής τίποτα απ’ αυτούς
τους ήχους, όμως μυστικά το αισθάνονταν: είχαν πάθος και νοσταλγία. Τ’ απομεσήμερα,
στις καλοκαιρινές μέρες, τη βλέπανε ώρες καθισμένη στη μεγάλη βεράντα, να
κοιτάζει τη θάλασσα και τις γαλήνιες γραμμές της Λέσβου απέναντι.
«Σα να της μιλά της
θάλασσας» λέγανε. «Τι να της λέει;».
Άλλες φορές καθόταν
εκεί να διαβάζει, σκυμμένη ατέλειωτες ώρες στο βιβλίο της.
«Τι μαθαίνει, άραγες,
μες στο βιβλίο;» ‘λέγαν οι χωριάτες. «Έχουν λοιπόν τόσα πολλά να πούνε τα
χαρτιά σ’ έναν άνθρωπο;»
ΗΛΙΑΣ
ΒΕΝΕΖΗΣ, Απόσπασμα από την Αιολική Γη.
…
Η Γιώτα Κοτσαύτη
επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή
αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Πόπη Χατζηιωαννίδου.
Ονομάζομαι Πόπη
Χατζηιωαννίδου και γεννήθηκα το 1982 στη Θεσσαλονίκη. Μικρή, ζωγράφιζα πάντα
και παντού, κυρίως ανθρώπους, σπανιότερα τοπία. Τώρα πια, ψάχνω πάντα ευκαιρία
να πιάσω τα χρώματα και να κλέψω λίγη παιδική ηλικία ακόμη...
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;