Ο πειρατής Τρελομάτης και ο παπαγάλος

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε ένας πειρατής που τον έλεγαν Τρελομάτη, γιατί είχε ένα ψεύτικο μάτι και οι κακοί πειρατές τον περνούσαν για τρελό. Ήταν ένας πολύ κάλος πειρατής που οποιοσδήποτε θα τον συμπαθούσε, εκτός από τους κακούς πειρατές.

Πάντα δίπλα του, όπου και να πήγαινε υπήρχε ένας πιστός και χρωματιστός του  φίλος, ένας παπαγάλος που τον έλεγαν Πατρικ και ήταν αχώριστοι φίλοι.  

Ο Τρελομάτης είχε και ένα πολύ μεγάλο ξύλινο πειρατικό καράβι με μεγάλα κατάρτια. Μια μέρα όπως ταξίδευε βρήκε μέσα στη θάλασσα μια βάρκα που μέσα υπήρχε ένας άνθρωπος που ζητούσε βοήθεια.

Ο Τρελομάτης τον πήρε μέσα στο καράβι και τον περιποιήθηκε. Του έδωσε φαγητό, νερό και τον άφησε να ξεκουραστεί. Όταν συνήλθε έδωσε στον Τρελομάτη ένα χάρτη θησαυρού και του είπε: «Επειδή με έσωσες θα σου δώσω αυτό το χαρτί που θα σε οδηγήσει σε ένα θησαυρό». Έτσι ο Τρελομάτης  ξεκίνησε μαζί με τον ναυαγό για να τον βρουν. Πέρασαν από πολλές  θάλασσες με άγριες καταιγίδες, που είχαν θεόρατα κύματα και μπροστά σε αυτά το καράβι του Τρελομάτη  ήταν πάρα πολύ μικρό.

Έκαναν αρκετές μέρες μέχρι να φτάσουν στο νησί που ήταν ο θησαυρός. Τελικά μετά από πολύ ταλαίπωρα κατάφεραν να φτάσουν στο νησί που έλεγε ο χάρτης.

 Όταν έφτασαν όμως είχε ήδη νυχτώσει. Γι’ αυτό άναψαν μια μικρή φωτιά και μετά από λίγο κοιμήθηκαν. Όταν ξύπνησαν είχε ήδη ξημερώσει.

Αφού είχαν ξεκουραστεί, ήταν έτοιμοι για να βρουν το θησαυρό. Αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο. Όπως περπατούσαν, βρήκαν μια λίμνη, όχι όμως μια συνηθισμένη λίμνη. Αυτή η λίμνη είχε μέσα στα γλυκά νερά της πιράνχας.

 Ο Τρελομάτης και ο ναυαγός δεν μπορούσαν να περάσουν. Θα μου πείτε τώρα, πώς θα μπορούσαν να είχαν περάσει από δίπλα, αλλά η λίμνη ήταν οριζόντια στο νησί και κατέληγε στη θάλασσα. Ο Τρελομάτης και ο ναυαγός λοιπόν, σκεφτόταν τι να κάνουν, μέχρι που κατέβηκε μια ιδέα στο μυαλό του Τρελομάτη! Επειδή γύρω τους υπήρχαν πολλά δέντρα ο Τρελομάτης σκέφτηκε να κόψει λίγα με τη βοήθεια του ναυαγού και να κατασκευάσουν μια γέφυρα. Μια ώρα αργότερα κατάφεραν να φτιάξουν τη γέφυρα όμως τα πιράνχας τους κοιτούσαν με ένα βλέμμα λες και ήταν έτοιμα να τους κάνουν επίθεση. Εγώ λέω πάλι καλά που δεν τους έφαγαν! Τελικά κατάφεραν με ασφάλεια (χωρίς να τους ορμήσει κανένα πιράνχας) να περάσουν από τη γέφυρα και συνέχισαν να περπατάνε για να βρουν το θησαυρό. Μετά από περπάτημα τριών χιλιόμετρων, βρήκαν μια καλύβα και αφού είχε αρχίσει να σουρουπώνει , μπήκαν μέσα.

Μέσα στη καλύβα βρήκαν ένα τραπέζι που είχε τρεις καρέκλες από την μια πλευρά και άλλη μια από την άλλη. Επίσης στη πλευρά που υπήρχαν οι τρεις καρέκλες, υπήρχαν και τρία πιάτα. Τα δύο πρώτα πιάτα είχαν μέσα χυλό, όμως το τελευταίο είχε σπόρια για παπαγάλο. Έτσι ο Τρελομάτης,ο ναυαγός και ο Πάτρικ, ο παπαγάλος κάθισαν για να φάνε. Μετά από λίγο μια μάγισσα άνοιξε την πόρτα και είδε τους τρεις φίλους να τρώνε, αλλά αντί για να νευριάσει, έγινε το αντίθετο! Χάρηκε πάρα πολύ! Η μάγισσα, τους έδωσε οδηγίες για να βρουν το θησαυρό. Ο Τρελομάτης και οι φίλοι του ευχαρίστησαν  τη μάγισσα και συνέχισαν  το ταξίδι. Όπως τους είχε πει η μάγισσα, συνάντησαν έναν μύλο, που μέσα σε αυτόν υπήρχαν δέκα νάνοι.

 Όταν μπήκε μέσα ο Τρελομάτης και ο ναυαγός, οι νάνοι άρχισαν να φωνάζουν να βγουν έξω και πως θα τους κάνουν ότι επιθυμία θέλουν αν τους έδιναν ένα βότανο που θα το έβρισκαν στην άκρη της Γης.

 Η μάγισσα όμως είχε δώσει στον Τρελομάτη αυτό το βότανο και αυτός το έδωσε στους νάνους. Οι νάνοι τον ρώτησαν τι ήθελε και ο Τρελομάτης είπε πώς θέλει τον θησαυρό τους. Τελικά μετά από πολύ σκέψη, οι νάνοι έδωσαν το θησαυρό στον Τρελομάτη. Όταν τον άνοιξε, ήταν γεμάτος με χρυσά νομίσματα και ο Τρελομάτης τα  έδωσε για καλό σκοπό και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

ΤΕΛΟΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΣΑΜΗΣ (μαθητής Γ’ Δημοτικού)

(Τα κείμενα δημοσιεύονται στην αρχική τους μορφή, όπως τα λάβαμε, χωρίς καμία παρέμβαση)