Το μικρό χεράκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό χεράκι. Ήταν μόνο του... Ένιωθε λυπημένο και θυμωμένο πολλές φορές. Επειδή δεν ήξερε τι του έφταιγε, έκανε συχνά ζημιές και αταξίες. Μουντζούρωνε ζωγραφιές, μουντζούρωνε ακόμα και τους τοίχους... Χτυπούσε άλλα χεράκια, έσπαγε παιχνίδια...

Ώσπου, κάποια στιγμή ήρθε ένα μεγάλο χέρι και χάιδεψε το μικρό χεράκι και το αγκάλιασε. Το μικρό χεράκι ένιωσε μια γλυκιά ζεστασιά. Του άρεσε πολύ. Ένιωσε καλά. Αισθάνθηκε ασφάλεια και αγάπη. Κατάλαβε τι του έλειπε τόσον καιρό. Όλα αυτά που ζητούσε, τα βρήκε στο μεγάλο χέρι που το κράτησε σφιχτά.

Το μεγάλο χέρι του είπε τότε «Σε αγαπώ, μικρό μου!». Το μικρό χεράκι απάντησε «Κι εγώ σε αγαπώ... μαμά!» και από τότε έζησαν τα χεράκια καλά κι εμείς καλύτερα...

Ο Γιώργος και η μαμά του

(κείμενο και φωτογραφία)