Η ιστορία ενός λουλουδιού-Η τουλίπα

 

Ζούσε και βασίλευε κάποτε στην Αρμενία, πριν πολλά πολλά χρόνια, ο Αράξης, ένας βασιλιάς αγαπητός και σεβαστός απ’ τους απλούς πολίτες της χώρας. Ο ίδιος είχε μια δεμένη οικογένεια και με καμάρι έβλεπε τον λαό του να μοχθεί και να δουλεύει προς όφελος όλων. Στα χρόνια του η Αρμενία άκμασε σε πολιτισμό και ευημερία. Δεν ήταν υπέρμαχος της βίας, αλλά ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί τα σύνορα αν προέκυπτε ανάγκη. Κάποια στιγμή οι Πέρσες φάνηκαν να απειλούν τη χώρα. Ζήτησε χρησμό για τον επερχόμενο πόλεμο. Ο Μάντης, τότε, τον συμβούλευσε να θυσιάσει τις δυο παρθένες κόρες του στους θεούς, αν ήθελε να έχει την εύνοιά τους. Ο Αράξης κεραυνοβολήθηκε! Δεν πίστευε ποτέ ότι θα περνούσε μια τέτοια δοκιμασία. Μετά από πολλά μερόνυχτα περισυλλογής αποφάσισε να θυσιάσει τις κόρες του, την Τουλίπα και τη Φοστεριάνα. Τα άμοιρα κορίτσια δεν έκλαψαν. Δέχτηκαν την απόφαση του πατέρα τους και τον ακολούθησαν αμίλητα στην εκτέλεσή της. Η μάνα τους, όμως, η Λίλυ, δεν άντεξε την τραγωδία κι αφού ξερίζωσε τα μαλλιά της, έφυγε τρέχοντας στο δάσος που περιέβαλλε την πόλη. Ο μύθος λέει ότι οι Πέρσες τη φυλάκισαν και τη σκότωσαν κατά την πολιορκία που ακολούθησε. Ο ίδιος ο Αράξης, αμέσως μετά τη θυσία των θυγατέρων του, ανέβηκε σ’ ένα ύψωμα κι έπεσε στα νερά του ποταμού που πήρε το όνομά του. Στις όχθες του φύτρωσαν κάτι πανέμορφα λουλούδια, που οι κάτοικοι ονόμασαν τουλίπες προς τιμήν της μεγάλης του κόρης. Έτσι σήμερα υπάρχουν ποικιλίες τουλίπας με τ’ όνομα Φοστεριάνα και Λίλυ, όπως της αδελφής και της μαμάς της κοπέλας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο πατέρας δεν χωρίστηκε ποτέ από τις κόρες του -κυλούσε πάντα δίπλα τους...

Σοφία Ευθαλίδου

Το κείμενο προέκυψε στα πλαίσια του εργαστηρίου «Διαβάζω, γράφω, μοιράζομαι, αλληλεπιδρώ» των εκδόσεων Αλάτι.