Χειμωνιάτικη αγκαλιά

 

Σαν μας έρθει ο χειμώνας, κάνει κρύο τσουχτερό.

Μες στο σπίτι μου θα κάτσω, αχ ζεστά που θα ντυθώ!

Ποδαράκια παγωμένα και χεράκια ξυλιασμένα

μα το τζάκι στο σαλόνι μια γλυκιά γωνιά για μένα.

Έξω από το παραθύρι οι νιφάδες του χιονιού

με τον άνεμο χορεύουν και γλυκά μου τραγουδούν.

Να και ένα σπουργιτάκι στέκεται και με κοιτά.

Το παράθυρο ανοίγω και το παίρνω αγκαλιά.

«Πού γυρίζεις, σπουργιτάκι;» το ρωτάω τρυφερά.

«Ψάχνω για να βρω σποράκια, να μου δώσουν τα παιδιά.»

«Πεινασμένο μου πουλάκι, ήσουν έξω στον χιονιά,

από ’δω και πέρα όμως θα ’χεις πάντα μια φωλιά!»

 

Μιχαέλα Σιδηρά

Πηγή: Ανθολόγιο, Πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές, εκδόσεις Αλάτι.

 

Ζωγραφιά: Ήλιαν (μαθήτρια δημοτικού)