Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

Παιχνίδι γραφής (ποίημα για παιδιά)

 


Σπαθαράκη Κατερίνα

Μπορώ να είμαι ευτυχισμένη με απλά πράγματα.

Με την άνοιξη που πάντα έρχεται,

με τα λουλούδια που ανθίζουν,

με τις μυρωδιές που πανηγυρίζουν.

 

Μπορώ να είμαι ευτυχισμένη με απλά πράγματα.

Με τον ήλιο που χαϊδεύει το πρόσωπό μου,

με τα άλογα που καλπάζουν,

με τα παιδιά που ερωτοτροπούν κάτω από τα δέντρα.

 

Μπορώ να είμαι ευτυχισμένη με απλά πράγματα,

με το νερό στο ποτάμι

που κυλάει

προσπερνώντας τις πέτρες.

 

Είμαι ευτυχισμένη με απλά πράγματα,

γιατί πάντα, ακόμα και μετά τον πιο βαρύ χειμώνα,

έρχεται η άνοιξη.

 

Σταθοπούλου Ιωάννα

Άνοιξη πάλι

Άνοιξη πάλι μύρισε

Αρωματοπωλείο χύμα αρωμάτων η φύση

Πασαρέλα κάνουν τα δέντρα

Με άνθινες εσάρπες σε παστέλ αποχρώσεις φορεμένες στους γειρτούς τους ώμους

Στα κλαδιά πολύχρωμα σκουλαρίκια κρεμαστά σε σχήματα άγουρων καρπών

Βήματα παιδιών με βλέμματα σπινθήρες στραμμένα στην ελπίδα

Γέλιο καλά χαραγμένο σε αθώα χείλη

Ζεστές καρδιές και χάδι άνθινο που απλώνεται σε πράσινο λιβάδι

Άνοιξη ήρθες πάλι

 

Φλογερά Ελένη

Το μονοπάτι της ζωής

Δυο παιδιά, άγουροι ανθοί,

στέκουν στο μονοπάτι της ζωής μπροστά.

Με ελπίδας χρώματα τούς το στόλισε η αυγή,

με φως το έλουσε ο ήλιος.

Άραγε με τι χρώματα

θα το βάψουν εκείνα στην πορεία;

Αχ, ας είναι ρόδινα όπως στα παραμύθια

και οι κακές οι μάγισσες να μην τα συναντήσουν.

 

Χαραμή Μεταξία

Aμυγδαλιά

Μια νυφούλα μυγδαλιά

στέκεται στην αυλή μας,

τ’ άνθη της, ξωτικά πουλιά,

στολίζουν τη ζωή μας.

 

Το πέπλο της το ροδαλό

άνοιξη θα μας φέρει,

μέλισσες στήνουνε χορό

κι οι άνθρωποι χέρι-χέρι.

 

Ελπίδα είναι για τη γη,

μακριά διώχνει χειμώνες,

χρώμα λιλά από αυγή,

αντάμα κι οι ανεμώνες.

 

Με όνειρα κι αρώματα

γεμάτη η κάθε μέρα,

αμυγδαλιάς καμώματα

πλανώνται στον αέρα.

 

Χριστόπουλος Χρήστος

Του κόσμου η ελπίδα

Στους κάμπους ξένοιαστα πετούν,

σαν δυο μικρά πουλάκια,

τέσσερα καταπράσινα

μπιρμπιλωτά ματάκια.

 

Από τα γέλια πέφτουνε

και πιάνουν την κοιλιά τους

κι εγώ μαζί τους χαίρομαι

για την ανεμελιά τους.

 

Παιδιά γλυκά της άνοιξης,

στα πρόσωπά τους είδα

ν’ απεικονίζουν με χαρά

του κόσμου την ελπίδα!

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή τη ζωγραφιά κι ένα παιχνίδι που ξεκίνησε εδώ:

https://www.facebook.com/photo?fbid=10228032654355113&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τα δικά σας στα σχόλια.

1 σχόλιο:

Για πες μας, πώς σου φάνηκε;