Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια φωλιά βαθιά μέσα στο δάσος, ζούσε η Μπιάνκα, μια ηλικιωμένη ποντικίνα. Αρκετές εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα, όπως κάθε χρόνο, στόλισε το δεντράκι της, κάθισε ευχαριστημένη στην αγαπημένη της πολυθρόνα και χάζευε μια τα φωτάκια που αναβόσβηναν παιχνιδιάρικα, μια τις νιφάδες του χιονιού που στροβιλίζονταν σαν μπαλαρίνες, μέχρι που αποκοιμήθηκε.
Όταν ξύπνησε μετά από λίγο, είδε ότι δεν είχε σταματήσει να χιονίζει. Το ίδιο και το επόμενο πρωινό. Και τρεις μέρες αργότερα. Κανένα ζωάκι δεν επισκέφτηκε την αυλή της, όπως κάθε απόγευμα, για να δει αν χρειαζόταν κάτι και να κεραστεί από την υπέροχη ζεστή σοκολάτα που έφτιαχνε.
Κάποια στιγμή, απ’ την οροφή της φωλιάς, άρχισαν να στάζουν χοντρές σταγόνες και ενώ είχε κλείσει καλά τα παράθυρα, ο παγωμένος αέρας εξακολουθούσε να τρυπώνει απ’ τις χαραμάδες. Αντί ν' αφήσει την απογοήτευση να την κυριεύσει, αποφάσισε ν' ασχοληθεί με κάτι που αγαπούσε πολύ: με το πλέξιμο! Στερέωσε μπροστά απ’ το παράθυρο ένα μεγάλο, χοντρό χαρτόνι, για να περιορίσει τον αέρα, ντύθηκε με τα πιο ζεστά της ρούχα κι έπειτα πήρε το καλάθι με τα σύνεργά της και ξεκίνησε να φτιάχνει κάλτσες. Μια κόκκινη για τον λαγό, μια πράσινη για τη χελώνα, μια πορτοκαλί για τον σκαντζόχοιρο, μια μοβ για την κυρα-αλεπού, για τον λύκο μία γαλαζοπράσινη, μία χρυσή για την κουκουβάγια και μία ασημένια για τον αρουραίο. Έφτιαξε κι άλλες, πολλές, κάλτσες, για όλα τα πλάσματα που ζούσαν εκεί γύρω. Ακόμα και για την Πολύχρωμη Νεράιδα που σπάνια εμφανιζόταν. Και για το κατεργάρικο ξωτικό, τον Πεπίτο, που έκανε διαρκώς φάρσες. Μέχρι που ένα πρωινό ξύπνησε και είδε ότι είχε σταματήσει, επιτέλους, να χιονίζει. Συγκέντρωσε όλες τις κάλτσες που είχε πλέξει κι αφού τις παραγέμισε με διάφορα μικροδωράκια που μάζευε όλο τον χρόνο, ετοιμάστηκε και βγήκε. Χρειάστηκε να κάνει πολλές διαδρομές μέχρι να ολοκληρώσει την αποστολή της. Όταν άφησε και το τελευταίο πακετάκι έξω απ’ τη φωλιά του Λούκα, του κοκκινολαίμη, γύρισε σπίτι και κοιμήθηκε βαθιά.
Όση ώρα κοιμόταν η Μπιάνκα, τα ζώα και τα πλάσματα του δάσους έβρισκαν τις κάλτσες που με τόση φροντίδα είχε ετοιμάσει. Τι κρίμα που δεν προσπάθησαν να την επισκεφτούν όλο αυτό το διάστημα! Έπρεπε, ειδικά τα πιο μεγαλόσωμα, να μη φοβηθούν το χιόνι και να περάσουν να δουν τι κάνει. Άλλωστε ήταν η πιο ηλικιωμένη στην περιοχή. Ο Τζιοβάννι, ο λαγός, που ήταν πάντα ο πιο δραστήριος, πρότεινε να συγκεντρωθούν κάπου όλα και επανορθώσουν ετοιμάζοντας μια μεγάλη έκπληξη για τη φίλη τους.
Το επόμενο βράδυ τα πάντα ήταν έτοιμα! Ο Μικέλε, ο σκίουρος, χτύπησε απαλά την πόρτα της.
«Κυρία Μπιάνκα, ελάτε γρήγορα, η μαμά μου έπεσε απ’ τη σκάλα όπως στόλιζε το δέντρο μας και πρέπει να έσπασε το πόδι της!»
Η ποντικίνα ετοιμάστηκε στο πι και φι κι ακολούθησε αγχωμένη το σκιουράκι.
«Μα δεν είναι εδώ η φωλιά σας» είπε όταν το είδε να ακολουθεί ένα άλλο μονοπάτι. Έτρεχε πίσω του με τα μικροσκοπικά της ποδαράκια κι αναρωτιόταν τι σκάρωνε. Ώσπου έφτασαν στο μεγάλο έλατο…
«Έκπληξη!»
Κάποιος της έδωσε ένα πολύχρωμο κασκόλ. Ένας άλλος έναν ολοκαίνουργιο σκούφο και γάντια. Σε λίγο δίπλα στην Μπιάνκα σχηματίστηκε μια στοίβα από δώρα. Εκείνη όμως δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το βλέμμα της απ’ το δέντρο, που ήταν γεμάτο με στολίδια.
«Περίμενε λίγο» είπε η κουκουβάγια και της έκλεισε τα μάτια.
«Με το ένα, με το δύο, με το τρία!»
Όταν το ξανακοίταξε, λαμπύριζε από πάνω μέχρι κάτω. Η Πολύχρωμη Νεράιδα τής έγνεψε από μακριά και τα χείλη της σχημάτισαν τη λέξη «ευχαριστώ».
«Και τώρα ας ξεκινήσει η γιορτή!» φώναξε Πεπίτο, το ξωτικό κι όλοι χειροκρότησαν κι έτρεξαν να σερβιριστούν φαγητά και ποτά, να χορέψουν και να τραγουδήσουν.
Γιώτα
Κοτσαύτη
Πηγή
εικόνας: https://www.karinartspace.com/illustrations
Θα χαρούμε πολύ να μας
γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποια
ιστορία στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.
Το παρόν ιστολόγιο
λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει
καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας
είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Ηλεκτρονική διεύθυνση
επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr
Ευχαριστούμε θερμά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;