Αγγελοπούλου
Έλενα
Ο
σκαντζοχοιρολαγός
«Γρήγορα, ξύπνα,
υπναρά! Θα αργήσουμε στη γιορτή των λαγών» είπε η σκαντζοχοιρίνα στο
αδερφάκι της. «Έλα, άφησέ με να κοιμηθώ! Δεν έχει έρθει ακόμη η άνοιξη...»
απάντησε ο μικρούλης κάτω από το φλούδινο κουβερτάκι του. «Λοιπόν, αν δεν
ξυπνήσεις και δεν ετοιμαστείς γρήγορα, θα τη χάσουμε τη μεγάλη πασχαλινή
γιορτή. Όλοι οι σκαντζόχοιροι του δάσους έχουν ήδη ξυπνήσει, μόνο εσύ
απέμεινες» ξαναείπε η σκαντζοχοιρίνα και πήρε το καλαθάκι της με τ’ αυγά, που
είχε ετοιμάσει για τη γιορτή.
«Εντάξει μ’
έπεισες, θα έρθω. Όμως δεν έχω προλάβει να φτιάξω κάτι για τη γιορτή. Πώς να
έρθω έτσι, με χέρια αδειανά;»
«Δεν πειράζει.
Θα σου δώσω απ’ τα δικά μου. Πάμε γιατί αργήσαμε!»
Εκείνος, όμως,
πρόλαβε και άρπαξε δυο μακρουλές φλούδες -από το κουβερτάκι του- και τις έβαλε
στην τσέπη του. Στη διαδρομή, μάλιστα, σκέφτηκε να τις στολίσει με ό,τι έβρισκε
μπροστά του, από τ’ ολάνθιστο δάσος.
Πρόσθεσε λίγες
από τις κατακόκκινες παπαρούνες που ήταν τριγύρω, κάποιες λιλά ανεμώνες, μικρές
άσπρες μαργαρίτες και λίγα πολύχρωμα φτερά, που είχαν πέσει από τις φωλιές των
πουλιών. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πραγματικό έργο τέχνης. Και όλα αυτά χωρίς να
καταλάβει η αδερφούλα του το παραμικρό.
Όταν έφτασαν στη
γιορτή, τους είδε όλους καλοντυμένους με τα καλαθάκια τους, να τον
καλωσορίζουν. Τότε κι εκείνος, με μια αστραπιαία κίνηση, έβγαλε από την τσέπη
του τις ολάνθιστες φλούδες και τις έμπηξε στ’ αγκαθάκια του, γι’ αυτιά. Τον
κοίταξαν με θαυμασμό γιατί ήταν το πιο πρωτότυπο, ανοιξιάτικο, λαγουδίσιο
κοστούμι.
«Ένας
σκαντζοχοιρολαγός με τα όλα του!» φώναξαν με ενθουσιασμό.
Γακοπούλου
Βάγια
Ο σκαντζόχοιρος
του Πάσχα
«Επιτέλους, ήρθε
η Άνοιξη» είπε ο Άκης, ο μικρότερος γιος της οικογένειας Ακανθάκη, στον αδερφό
του τον Λάκη. Εκείνος, όμως, δεν απάντησε. Φαινόταν σαν κάτι να τον
απασχολούσε.
«Λάκη, σου
μιλάω, δεν ακούς;»
«Συγγνώμη.
Σκεφτόμουν μια εργασία που μας έβαλε η δασκάλα για τα έθιμα του Πάσχα και δεν
ξέρω τι να γράψω» είπε λυπημένα ο Λάκης.
«Και γι’ αυτό σκας;» απάντησε ο Άκης. «Θα πάμε στον ειδικό επιστήμονα Πασχολόγο, τον κύριο Λαγό Πασχαλίδη και θα του ζητήσουμε τη συμβουλή του».
Έτσι κι έκαναν.
Τα δύο αδερφάκια πήραν ένα άγριο καροτάκι για δώρο και πήγαν στο σπίτι του
κύριου Λαγού.
Εκείνος, μόλις
άκουσε το πρόβλημά τους, είπε: «Πάνω στην ώρα ήρθατε. Όχι μόνο θα σας πω για
ένα έθιμο, αλλά θα με βοηθήσετε να το ζήσουμε παρέα. Στις βόρειες ευρωπαϊκές
χώρες έχουν το έθιμο του Λαγού του Πάσχα».
«Κι εμείς πώς θα
σε βοηθήσουμε;» ρώτησε ο Λάκης και τα ματάκια του έλαμψαν.
«Ακολουθήστε με
και θα σας εξηγήσω στον δρόμο. Εσύ, Λάκη, μπορείς να είσαι ο βοηθός μου» είπε ο
Λαγός και του έδωσε να φορέσει λαγουδοαυτάκια. Όταν έφτασαν στο ολάνθιστο
λιβάδι, τους έδωσε πολύχρωμα αυγά, να τα βάλουν σε ένα καλαθάκι για να τα
κρύψουν το βράδυ στην αυλή του σχολείου, ώστε να τα βρουν την άλλη μέρα οι
συμμαθητές του Λάκη κι ένα λουλούδι για τη δασκάλα του.
Την επόμενη μέρα
ο Λάκης ήταν τόσο χαρούμενος όταν η δασκάλα τού χάιδεψε το κεφαλάκι
χαμογελώντας κι όταν οι συμμαθητές του ανυπομονούσαν να βγουν στην αυλή, να ανακαλύψουν
τα κρυμμένα αυγουλάκια!
Πάτση
Ελένη
Η Λέλα κι ο
Κοκός το Πάσχα
Το σχολείο
έκλεισε για Πάσχα και τα σκαντζοχοιράκια Λέλα και Κοκός, συμμαθητές και φίλοι,
συναντήθηκαν στην αυλή του σπιτιού της Λέλαs για να παίξουν. Η αυλή ήταν γεμάτη
τουλίπες και ολάνθιστες πασχαλιές.
«Λέλα, κοίταξε
τι ωραία αυτάκια λαγού μου πήρε η μαμά μου» είπε ο Κοκός και έδειξε τα φουντωτά
αυτάκια λαγού
«Είναι τέλεια» απάντησε
η Λέλα. «Σου πάνε πολύ, καλέ μου φίλε, πόσο θα ήθελα να έχω κι εγώ» είπε και
χαμήλωσε το κεφάλι της.
Τότε ο Κοκός τα
έβγαλε μεμιάς και της τα φόρεσε. «Εσένα σου πηγαίνουν πιο πολύ, στα χαρίζω».
Η Λέλα τού έδωσε
ένα φιλί κι έτρεξε μέσα στο σπίτι της. Βρήκε ένα καλαθάκι που κρατούσε όταν πήγαινε
με τη μαμά της για ψώνια, το φόρτωσε με βαμμένα αυγά και σοκολατάκια και ξαναβγήκε
στην αυλή.
«Κοκό μου, καλό
Πάσχα να έχουμε!» είπε με χαρά και του έδωσε το καλαθάκι με τα βαμμένα και στολισμένα
αυγά, αλλά και μια κόκκινη τουλίπα.
Η αγάπη είναι το
Πάσχα, η προσφορά και το νοιάξιμο είναι το Πάσχα!
Πλιάτσικα
Βάσω
Οι βοηθοί του λαγού του Πάσχα
Ο μεγάλος σκαντζόχοιρος
βγήκε από το δωμάτιο φωνάζοντας χαρούμενος στον αδελφό του: «Σου αρέσουν τα
μακριά άσπρα αυτιά μου;»
Ο μικρός
σκαντζόχοιρος τον κοίταξε ενθουσιασμένος. «Αλήθεια, ταιριάζουν πολύ με τα πυκνά
καφετιά αγκάθια σου. Είσαι ό,τι χρειαζόμουν! Πλησιάζει η Ανάσταση κι ο λαγός του
Πάσχα έχει αρρωστήσει… Έλα!» του είπε και τον άρπαξε βιαστικά από το χέρι.
Βγαίνοντας από
τη φωλιά, τους μάγεψε ο γαλανός ουρανός που είχε στολιστεί με τα πουπουλένια
του σύννεφα και το γρασίδι με τα καταπράσινα φύλλα του. Πατώντας στο γρασίδι,
ένιωσαν ένα περίεργο γαργαλητό και άρχισαν να χοροπηδάνε σαν λαγοί! Σε λίγο μια
αόρατη δύναμη τούς τράβηξε και στρογγυλοκάθισαν μπροστά σε ένα μεγάλο καλάθι.
Ήταν γεμάτο πασχαλινά σοκολατένια αυγά, στολισμένα με ζωηρά χρώματα και σχέδια.
Γύρω τους κάτασπρες μαργαρίτες και κόκκινες τουλίπες καμάρωναν γεμάτες χάρη.
Κατάλαβαν πως ο
λαγός του Πάσχα αν και άρρωστος, τους οδηγούσε στην αποστολή τους. Έπρεπε
οπωσδήποτε να τον βοηθήσουν. «Μεγάλε αδερφέ, το καλάθι με τα σοκολατένια αυγά,
που ετοίμασε ο λαγός, σε περιμένει!» είπε ο μικρός σκαντζόχοιρος. «Γίνε λαγός-βοηθός!
Είναι η ώρα να κρύψεις τα αυγά σε κήπους και αυλές, για να τα βρουν τα παιδιά
και να χαρούν το κυνήγι του πασχαλινών αυγών!» συνέχισε.
Ο μεγάλος σκαντζόχοιρος ένιωθε περήφανος που θα αναλάμβανε αυτήν τη σπουδαία αποστολή! Κάλεσε όμως και τον αδελφό του να τον βοηθήσει, που αμέσως πήρε με χαρά ένα αυγό και ετοιμάστηκε να το κρύψει. Ο ίδιος έκοψε μια μικρή τουλίπα, για να ευχηθεί «περαστικά» στον λαγό του Πάσχα, πριν ξεκινήσουν…
(Ιδέα από το
ομώνυμο γερμανικό πασχαλινό έθιμο)
Σπαθαράκη
Κατερίνα
Το μυστικό της σκαντζοχοιρίνας
Κάθε Πάσχα η
γιαγιά του Λάμπρου έλεγε ότι η γιορτή αυτή στα ορεινά χωριά της Κρήτης είναι
διαφορετική. Γιατί το βράδυ της Ανάστασης βγαίνουν τα σκαντζοχοιράκια στα
χωράφια και κρύβουν πολύχρωμα, πασχαλινά αυγά. Αλλά για να τα βρεις πρέπει να
έχεις αγνή καρδιά.
Έτσι φέτος ο
Λάμπρος αποφάσισε ότι θέλει να συμμετέχει κι αυτός στο κυνήγι των αυγών. Μετά
την Ανάσταση δεν πήγε για ύπνο όπως συνήθως, αλλά κρύφτηκε πίσω από το παράθυρό
του και περίμενε να δει τα σκαντζοχοιράκια. Και πράγματι, δεν πέρασε πολλή ώρα
και φάνηκαν περίεργες σκιές. Έβλεπε κάτι πλάσματα με κοντά ποδαράκια, φουντωτή
ουρά και αγκαθωτή ράχη, που αναγνώρισε αμέσως. Όμως είδε και μία άλλη σκιά, που
του φάνηκε περίεργη. Ενώ ήταν κι αυτή μικρόσωμη, στο κεφάλι της είχε κάτι
πελώρια αυτιά. Ο Λάμπρος παραξενεύτηκε τόσο που ξέχασε τα πασχαλινά αυγά και
αποφάσισε να την ακολουθήσει. Πήρε το φαναράκι που του είχε αφήσει η γιαγιά του
και βγήκε έξω.
Κατευθύνθηκε
προς το χωράφι τους και πριν προλάβει να κοιτάξει ολόγυρα, είδε ξανά την
περίεργη σκιά. Χωρίς να χάσει χρόνο, την ακολούθησε και οδηγήθηκε στην κουφάλα
ενός δέντρου. Μάζεψε όλο το κουράγιο του και κοίταξε μέσα. Και τι να δει; Η
σκιά ήταν μία μαμά-σκαντζοχοιρίνα, με ψεύτικα αυτιά κουνελιού, που θήλαζε πέντε
μικροσκοπικά μωρά λαγουδάκια. Τότε θυμήθηκε ότι, πριν από λίγες μέρες, είχαν
βρει μία κουνέλα ακίνητη και παγωμένη στο χωράφι τους, αλλά η γιαγιά είχε πει
να μην ανησυχεί γιατί ο Θεός δεν αφήνει κανένα πλάσμα του αβοήθητο, ειδικά αυτές
τις γιορτινές μέρες…
Στεργίου
Ευαγγελία
Πάσχα στο
Σκαντζοχοιροχωριό
Η Άνοιξη είχε
μπει για τα καλά στο Σκαντζοχοιροχωριό. Τα δέντρα είχαν γεμίσει πράσινες
φυλλωσιές και παντού είχαν ανθίσει λουλούδια. Όλα τα ζωάκια ετοιμάζονταν για τη
γιορτή της Ανάστασης. Ο Ντίνος και η Κλαίρη, δύο μικρά σκαντζοχοιράκια,
ξεκίνησαν για το Λαγουδοχωριό, για να φέρουν τα πασχαλινά αυγά. Στον δρόμο
απόλαυσαν τις ομορφιές του δάσους και συνάντησαν διάφορα πλάσματα: σκιουράκια,
πεταλούδες, πασχαλίτσες, πουλάκια, και χελώνες. Οι ακτίνες του ήλιου ξεπηδούσαν
ανάμεσα από τις φυλλωσιές των δέντρων και τους πρόσφεραν ζεστασιά. Το δροσερό
αεράκι χάιδευε απαλά τα πρόσωπά τους. Ξαφνικά άκουσαν μια φωνή να ζητάει
βοήθεια. Ήταν ο φίλος τους, ο λαγός ο Γρηγόρης, παγιδευμένος σε μια παγίδα
κυνηγών. Λίγο πιο πέρα βρισκόταν το καλαθάκι του και τα αυγά σκορπισμένα
ανάμεσα στα λουλούδια.
Έπρεπε κάτι να
κάνουν. Με τη βοήθεια ενός ξύλου, κατάφεραν να τον σώσουν. Ο Γρηγόρης τους ευχαρίστησε
και μάζεψαν τα σκορπισμένα πασχαλινά αυγά. Άλλα ήταν κόκκινα όπως οι
παπαρούνες, αλλά κίτρινα όπως οι μαργαρίτες και άλλα πράσινα όπως το γρασίδι. Ως
ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Γρηγόρης χάρισε στα σκαντζοχοιράκια τα αυγά του. Κράτησε
μόνο ένα, που το ονόμασε «το αυγό της φιλίας». Ο Ντίνος και η Κλαίρη τον
ευχαρίστησαν και τον κάλεσαν στο χωριό τους, για να γιορτάσουν μαζί την
Ανάσταση. Ο Γρηγόρης χάρηκε πολύ και δέχτηκε αμέσως την πρόσκληση.
Το βράδυ της
Ανάστασης, μαζί με τις οικογένειές τους, άναψαν τις λαμπάδες, τσούγκρισαν αυγά
και έφαγαν μαγειρίτσα. Τα τρία ζωάκια κράτησαν από ένα αυγό, για να τους θυμίζει
την όμορφη φιλία τους!
Η εικόνα δημιουργήθηκε
μέσω ΑΙ αποκλειστικά για το ιστολόγιο.
Γράφτηκαν με αφορμή το
παιχνίδι γραφής εδώ:
https://www.facebook.com/groups/1006082537869676
Θα χαρούμε πολύ να μας
γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποιο
κείμενο στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.
Το ιστολόγιο
λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει
καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας
είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Ηλεκτρονική διεύθυνση
επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr
Ευχαριστούμε θερμά!
