Μιλούσανε δυο
νεράιδες.
-Τι σημαία να
δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν και έδειξαν την Ελλάδα.
-Ας ρωτήσουμε
την ίδια, είπε η μια.
-Ας ρωτήσουμε,
συμφώνησε και η άλλη.
Βρήκαν την
Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν
ολόλαμπρο ήλιο.
-Κυρά, κυρά
αρχόντισσα,
κυρά μας
παινεμένη,
Ελλάδα
δοξασμένη,
Τι χρώμα θέλεις
να ‘χει η σημαία σου;
-Να ρωτήσω τα
παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.
Τα μισά παιδιά
της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.
-Κυρά, κυρά
αρχόντισσα,
κυρά μας
παινεμένη,
Ελλάδα δοξασμένη,
σκληρός ο τόπος.
Και η δουλειά
σκληρή.
Μα άσπρα
περιστέρια οι ψυχές μας.
Γι’ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε τη σημαία
μας.
Τα ‘γραψε τα
λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.
-Ας πάω τώρα να
ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.
Τα βρήκε να
παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια
λαχταριστά ψάρια.
-Κυρά, κυρά
αρχόντισσα,
κυρά μας
παινεμένη,
Ελλάδα
δοξασμένη,
εμάς οι ψυχές
μας είναι δοσμένες στο γαλανό νερό.
Τούτη η θάλασσα
η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει στη σημαία μας.
Τα ‘γραψε και
τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις
νεράιδες.
-Έτσι να γίνει,
είπαν εκείνες.
Και τότε μέσα
από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και
γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του
έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.
-Η σημαία μας,
είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.
ΓΑΛΑΤΕΙΑ
ΣΟΥΡΕΛΗ, Ο αέρας παίζει φλογέρα, εκδόσεις Τήνος, Αθήνα 1977.
…
Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο
παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία
αγαπημένων λογοτεχνών.
Από τον Δεκέμβριο του
2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση αυτά.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Τη σημερινή
εικόνα έκανε ο Νίκος Πολυχρονόπουλος.
«Γεννήθηκα στον Πειραιά
στις 13 Ιουλίου του 1992. Ο κόσμος με δέχτηκε απλόχερα… Τον δέχτηκα κι εγώ…
έτσι ήρθα πραγματικά στον κόσμο».
Ο Νίκος Πολυχρονόπουλος
τελείωσε το 1ο ΕΠΑΛ Πειραιά. Τώρα είναι πεμπτοετής φοιτητής στο Τμήμα
Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών στην όμορφη και πολύχρωμη Φλώρινα.
Πέρα από τη ζωγραφική,
ασχολείται με την εικονογράφηση.
Έχει εικονογραφήσει τα
βιβλία:
1.«Του ουρανού τα
παραμύθια», Τσουκάπας Δημόκριτος,
εκδόσεις Ζήτη.
2.«Στίλης Τριφύλης-
Ταξίδι στον πλανήτη Φις-Τι-Κιου», Γεωργία Σταυριανέα, εκδόσεις Φυλάτος.
3.«Ο καλύτερός μου
φίλος», Γιώργος Πολύδωρος, εκδόσεις Φυλάτος.
Είναι σταθερός
συνεργάτης της Γιώτας Κοτσαύτη και της στήλης της «Ένα κείμενο, μία εικόνα».
Το 2014 ολοκλήρωσε τη Διευρυμένη Πρακτική
Άσκησή του στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας.
Η σελίδα του Νίκου στο facebook:
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα «Ένα κείμενο,
μία εικόνα» στο facebook:
πολυ ωρσιο
ΑπάντησηΔιαγραφή