Ένα κείμενο, μία εικόνα: Κατερίνα

Η Κατερίνα έλυσε τις κορδέλες του μεγάλου της καπέλου.

Μόλις γύρισε από την εκκλησιά και ακόμα τα λόγια του παπά βουίζανε στ’ αυτιά της. Βέβαια, δεν τα κατάλαβε όλα όσα είπε ο παπάς. Εκείνο που κατάλαβε ήταν ότι για να πας στον Παράδεισο πρέπει να κάνεις καλές πράξεις. Κι η Κατερίνα ήθελε πολύ να πάει στον Παράδεισο!

-Κατερίνα, πάρε με και μένα μαζί σου, την παρακάλεσε ο Γιωργής, ο μικρότερος ξάδελφος, όταν του είπε το όνειρό της.

Κι η Κατερίνα, που φοβότανε τα μοναχικά ταξίδια -τρέχα γύρευε αν έβρισκε κανένα γνωστό στον Παράδεισο- του είπε πως, ναι, θα τον πάρει μαζί της. Μόνο που έπρεπε να κάνει κι αυτός καλές πράξεις.

-Θα τις κάνουμε μαζί! ενθουσιάστηκε ο Γιωργής. Σταμάτησαν να μιλάνε, γιατί άκουσαν κουβέντες απ’ έξω! Είχε έρθει ο θείος.

-Σας έφερα αυτή τη συναγρίδα να φάνε τα παιδιά, έλεγε ο θείος. Νύχτα σηκώθηκα, πήρα τη βάρκα μου, ρίχνω τ’ αγκίστρι. Περιμένω, περιμένω. Τσακ, νιώθω ένα τσίμπημα. Μεγάλο ψάρι τσιμπάει, σκέφτομαι. Τραβάω τ’ αγκίστρι, δεν υπήρχε δόλωμα. Μεγάλο κι έξυπνο ψάρι τσιμπάει, ξανασκέφτομαι. Βάζω δόλωμα και περιμένω. Νιώθω πως το ψάρι μ’ έχει πλησιάσει. Η θάλασσα ταράζεται. Ταράζεται κι η βάρκα μου. Είναι, λέω από μέσα μου, κοπάδι ολόκληρο. Υπάρχει κίνδυνος να αναποδογυρίσει η βάρκα μου και να χαθώ στα μαύρα κύματα. Μα τι μεγάλος ψαράς θα είμαι, αν δεν καταφέρω να ‘ρθω με ψάρια μεγάλα στ’ ανίψια μου; Επιμένω το λοιπόν και με τέχνη μεγάλη πιάνω αυτή τη συναγρίδα. Μα ορμάνε οι άλλες να τη σώσουν. Ορμάνε να τη γλιτώσουν από μένα. Παίρνω κι εγώ ένα ξύλο και χωρίς ν’ αφήσω την πετονιά, χτυπώ αλύπητα τα άλλα ψάρια. Φοβούνται αυτά, φεύγουν. Έτσι έγινε και σήμερα θα ‘χουμε συναγρίδα βραστή!

Ο θείος είχε λαχανιάσει.

-Κάτσε. Κόβω καφέ φρέσκο. Θα σου ψήσω έναν να ξεκουραστείς!

Η θεία έβγαλε από το μύλο τον καφέ και τράβηξε για την κουζίνα.

Η Κατερίνα κοίταξε με νόημα το Γιωργή.

-Ο καημένος ο θείος ξέχασε, ψιθύρισε στον ξάδελφό της. Σκέφτηκε πως όταν μιλάνε οι μεγάλοι -της το ‘πε πολλές φορές η μαμά-δεν ανακατεύονται τα παιδιά. Μπορεί τώρα να θύμωνε κι ο πατέρας. Μα ο Παράδεισος δεν κερδίζεται έτσι!

-Πάμε, είπε μ’ απόφαση!

Άνοιξαν την πόρτα.

-Είδα κι άλλη συναγρίδα, τόοση! έδειχνε με τα χέρια ο θείος.

-Όχι, θείε, είπε με θάρρος η Κατερίνα, δεν είδες άλλη πιο μεγάλη! Ο ψαράς στην αγορά σου ‘δωσε τη μεγαλύτερη που είχε! Ήμουνα εκεί, όταν την πλήρωνες.

Η Κατερίνα ένιωσε ξαλαφρωμένη με το καλό που έκανε, να βοηθήσει το θείο της να θυμηθεί. Και φαίνεται πως πραγματικά χάρηκε ο θείος, γιατί έγινε κατακόκκινος από ευχαρίστηση. Και ο πατέρας της ασφαλώς θα συγκινήθηκε, γιατί ξερόβηξε πολλές φορές. Η Κατερίνα τράβηξε το Γιωργή πολύ ευτυχισμένη, που έδωσε τόση χαρά στους δικούς της.

-Αλλά, Γιωργή, είμαστε στην αρχή. Πρέπει να κάνουμε πολλές καλές πράξεις ακόμα.

ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ , Κατερίνα, εκδόσεις Καμπανά.

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διήγηματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση αυτά.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Αθηνά Πετούλη.

Γεννήθηκα στην Κόρινθο, μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα, όπου παρακολούθησα μαθήματα σχεδίου (γραμμικό-ελεύθερο) και ζωγραφικής. Διαμένω μόνιμα στο νησί της Σάμου με τον σύζυγο και τα τρία παιδιά μας. Σε εικαστικό εργαστήρι στο νησί συνέχισα τη σπουδή στο χρώμα, σε υλικά και μικτές τεχνικές . Ασχολούμαι με τη ζωγραφική (ελαιογραφίες, ακουαρέλες, ακρυλικά, έργα για παιδικά δωμάτια, τοιχογραφίες), τη φωτογραφία, την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και την εκμάθηση ζωγραφικής σε παιδιά. Έχω λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας κι έχω εικονογραφήσει παραμύθια για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, με πιο πρόσφατα το «Καλημέρα ήλιε» της νηπιαγωγού Ευφροσύνης Σπυροπούλου, «Ο Κόα και το μεγάλο του δώρο» της Αθηνάς Βουδούρη, καθώς επίσης και μια συλλογή ποιημάτων για παιδιά Δημοτικού της νηπιαγωγού Γιώτας Κοτσαύτη, η οποία τιμήθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 με την μοναδική διάκριση στην κατηγορία της ποίησης στον 59ο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Η εικαστική προσέγγιση ενός παραμυθιού, κειμένου ή ποιήματος με γοητεύει. Η ζωγραφική είναι για μένα ένα παιχνίδι με τα χρώματα και το φως κι έχω φυλάξει μέσα μου ένα κομμάτι παιδικότητας που με οδηγεί δημιουργικά.

Η σελίδα της Αθηνάς στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/Athina-Petouli-illustration-paintings-for-kids/629966553779944?pnref=story

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…