Ο γάιδαρος

Ο γάιδαρος είναι ζώο πειθαρχικό και ακατάδεχτο, που, μαζί με τον σκύλο, τη γάτα, την κατσίκα, το πρόβατο, το βόδι, το άλογο, το μουλάρι και τα πουλερικά, αποτελεί την κοινωνία των ζώων του χωριού.

Τρώει χορταρικά, χωρίς να ενδιαφέρεται αν είναι ξερά ή χλωρά. Τρώει και ξηρούς καρπούς. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι ο τρόπος που δουλεύει το επάνω του χείλι, όταν περιμαζεύει το χόρτο για να το φέρει στις δοντάρες του, χερόβολο χερόβολο, ενώ την ίδια στιγμή τα μεγάλα του ρουθούνια, είτε από ερεθισμό είτε από σκοπιμότητα, φυσάνε μ’ ένα ηχηρό ρουθούνισμα.

Δουλεύει αγόγγυστα και σκληρά, και από περιποίηση απλός και λιτός. Κι ό,τι στολίδι φορεί, σαμάρι, καπίστρι, πιστιά, είναι για λόγους πειθαρχίας και φορτώματος, γι’ αυτό όταν απαλλαγεί από αυτά, κυλιέται στο χώμα ευτυχισμένος.

Ο άνθρωπος, που τον εκμεταλλεύεται σκληρά, τον είπε πεισματάρη αλλά και ζώο με την πιο μεγάλη υπομονή, τη γαϊδουρινή.

Κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού. Κουβαλάει ξύλα, νερό, κοπριά, αλεύρι, άχυρο. Και πολλές φορές στολισμένος πανηγυρικά πάει τη φαμίλια ολόκληρη στο πανηγύρι. Εκεί, πίσω απ’ το χοροστάσι δεμένος, πάνω στο κέφι των χορευτών και στο ανηφόρισμα του κλαρίνου, παίρνει κι αυτός έναν αμανέ δικής του έμπνευσης, τόσο ξεχωριστό και δυνατό, που επιβάλλεται σ’ όλη την περιοχή!

Λένε πως τα ζώα του χωριού ήθελαν να τον διαλέξουν δήμαρχο, αλλά δεν το δέχτηκε. Δεν είναι ματαιόδοξος, σαν τον ξάδερφό του, το άλογο, ούτε σαν τον άλλο, τον νόθο συγγενή του, το μουλάρι, που νομίζει πως μπορεί να γίνει το πρώτο μες στα ζώα. Του τα 'πε κάποτε ο γάιδαρος ταπεινά: «Γάιδαρος είσαι, καημένε, κι εσύ και φαίνεσαι». Αυτός στέκεται στο ύψος της γενιάς του. Γάιδαρος ήταν, γάιδαρος μένει. 

Λένε ακόμα πως κάποτε άκουσε τον δάσκαλο που φώναζε ένα μαθητή του «γάιδαρο» κι είπε κρυφά κρυφά μοναχός του: «Άνθρωποι δα, τι περιμένεις από ένα δίποδο…».

Είναι απλός πέρα ως πέρα, κι όμως ό,τι όνομα επίσημο, του πάει. Πες τον Ναβουχοδονόσορα, Ταμερλάνο, του ταιριάζει. Στη χώρα κατεβαίνει με το ίδιο ύφος, σοβαρότατος. Για τον πολιτισμό ενδιαφέρεται σαν αρχαιολόγος ή τουρίστας. Επισημαίνει τα χαλάσματα με αρχαιολογική αξία κι εκεί διανυκτερεύει. Αν τραβήξει για την πλατεία και πετύχει εκεί κάποιο ρήτορα, στέκεται απέναντι και τον ακούει, ώσπου να ενθουσιαστεί, οπότε αρχίζει τον αμανέ του, όχι από αντίπραξη, αλλά, θαρρείς, από έξαρση.

Η γάτα των σαλονιών, μπαίνοντας μια μέρα στον στάβλο του, τον είπε ακάθαρτο, χωριάτη. Δεν έδωσε καμιά σημασία κι εξακολούθησε να στέκει κοιτώντας μπροστά του. Όταν όμως εξέφρασε την απορία της, πώς τον καβαλικεύουν οι καθώς πρέπει άνθρωποι, γύρισε το κεφάλι του ήρεμα και της είπε με την πιο μεγάλη ταπεινότητα: «Ο πρόγονός μου πήγε κάποτε το Χριστό στα Ιεροσόλυμα…».

ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΕΛΗΣ

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε η Αναστασία Βαρνασίδου.

Είμαι μητέρα τριών παιδιών, ξεκίνησα με το σχέδιο μόδας και κατέληξα στη ζωγραφική, σε καμβά, ρούχα και κυρίως τοιχογραφίες σε σχολεία και παιδικά δωμάτια. Ασχολούμαι με τεχνοτροπίες σε τοίχους και έπιπλα και γενικά μ’ αρέσει να ομορφαίνω ό,τι υπάρχει γύρω μου.

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks