Ζούσαν κάποτε στη
μακρινή Ανατολή δυο ξαδέλφια. Μεγάλωσαν μαζί από την πρώτη μέρα που γεννήθηκαν,
μαζί μπουσούλισαν, μαζί περπάτησαν και έτρεξαν, μαζί κολύμπησαν στο ποτάμι και
ανέβηκαν στα δέντρα. Ήταν πάντα μαζί, αχώριστοι και αφοσιωμένοι φίλοι.
Αλλά, όπως συχνά
γίνεται στη ζωή, καθώς μεγάλωναν, οι δρόμοι τους άρχισαν να απομακρύνονται.
Ο ένας αγαπούσε πολύ το
διάβασμα και τα βιβλία και διακρινόταν στο σχολείο του. Ο άλλος δεν έδειχνε
συμπάθεια για τη μελέτη, απουσίαζε συχνά από το σχολείο και η επίδοσή του κάθε
χρόνο χειροτέρευε.
Όταν μεγάλωσαν ο πρώτος
που είχε διακριθεί για τις γνώσεις του, έγινε σύμβουλος του βασιλιά, ενώ ο
άλλος έγινε κωπηλάτης στο βασιλικό ποταμόπλοιο.
Κάποια μέρα ο βασιλιάς
αποφάσισε να περιηγηθεί τη χώρα με τους συμβούλους του, ακολουθώντας την πορεία
προς τις πηγές του Μεγάλου Ποταμού. Κάθονταν σε αναπαυτικές πολυθρόνες κάτω από
μια τέντα στην πλώρη του καραβιού, εκεί που φυσούσε πιο δροσερό το αεράκι και
συζητούσαν διάφορες κρατικές υποθέσεις.
Την ίδια στιγμή οι
κωπηλάτες, κι ανάμεσά τους ο ξάδελφος του συμβούλου, ιδροκοπούσαν παλεύοντας να
οδηγήσουν το πλοίο ενάντια στο ρεύμα.
— Δεν είναι ζωή αυτή,
ψιθύρισε ο ξάδελφος. Εγώ πνίγομαι στον ιδρώτα και ο τεμπέλης ο ξάδελφός μου την
έχει αράξει στη σκιά και στο βοριαδάκι και αερολογεί. Εγώ θα έπρεπε να είμαι
σύμβουλος και αυτός βαρκάρης!
Είχε νυχτώσει για καλά,
όταν ο βαρκάρης ένιωσε στην πλάτη του κάποιο χέρι. Ήταν ο βασιλιάς:
— Κάποιος θόρυβος
ακούγεται από τη μεριά αυτής της όχθης και δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Πας να
δεις τι συμβαίνει;
Ο κωπηλάτης πήδησε στην
ακτή και ανέβηκε τρέχοντας στο γειτονικό λόφο. Σε λίγα λεπτά ξαναγύρισε:
— Δεν είναι τίποτα,
Μεγαλειότατε. Μια γάτα έχει γεννήσει και ακούγονται νιαουρίσματα.
— Τι είδους γατάκια
είναι; ρώτησε ο βασιλιάς.
Ο ξάδελφος δεν το είχε
προσέξει αυτό. Ξαναπήδησε στην όχθη, έτρεξε στον λόφο και σε λίγο ξαναγύρισε:
— Σιαμαία,
Μεγαλειότατε.
— Πόσα είναι; ρώτησε ο
βασιλιάς.
Ο βαρκάρης ξανάτρεξε
στον λόφο και σε λίγο γύρισε πίσω:
— Έξι, είπε
λαχανιασμένος.
— Πόσα είναι αρσενικά
και πόσα θηλυκά; ξαναρώτησε ο βασιλιάς.
Πάλι έπρεπε να πηδήσει
στην όχθη ο κωπηλάτης, να τρέξει στον λόφο και να ξανάρθει:
— Τρία αρσενικά και
τρία θηλυκά, είπε με κομμένη την ανάσα, έτοιμος να λιποθυμήσει από την κούραση.
— Και τι χρώμα έχουν; ρώτησε
ο βασιλιάς.
— Λυ-λυπήσου με,
Με-μεγαλειότατε, είπε εκείνος κοντανασαίνοντας. Θα μείνω στον δρόμο αν πρέπει
να ξανανεβώ στον λόφο!
— Καλά, έκανε ο
βασιλιάς. Έλα μαζί μου να δεις κάτι.
Πήγαν στην πλώρη και ο
βασιλιάς ξύπνησε τον ξάδελφο – σύμβουλο.
— Κάποιος θόρυβος
ακούγεται από τη μεριά αυτής της όχθης και δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Πας, σε
παρακαλώ, να δεις τι συμβαίνει;
Ο σύμβουλος χάθηκε στη
νύχτα. Σε λίγα λεπτά ξαναγύρισε:
— Είναι μια γάτα με έξι
σιαμαία γατάκια, Μεγαλειότατε. Τρία αρσενικά και τρία θηλυκά. Έχουν το γνωστό
χρώμα των σιαμαίων γατιών, εκτός από ένα που είναι πιο σκούρο. Ανήκουν στην
πριγκίπισσα της περιοχής, η οποία σας ζητά συγγνώμη για την ενόχληση και λέει
ότι θα ευχαριστηθεί πολύ αν της κάνετε την τιμή να παρευρεθείτε με την ακολουθία
σας στο δείπνο που θα διοργανώσει για σας αύριο. Είπε ακόμα ότι θα σας πληρώσει
και τους φόρους που σας χρωστά για τον τελευταίο χρόνο.
Ο βασιλιάς γύρισε στο
βαρκάρη:
— Κάποιος άνθρωπός μου
κρυφάκουσε αυτά που είπες το μεσημέρι. Ναι, η ζωή μοιάζει άδικη πολλές φορές
αλλά καθένας πρέπει να κάνει τη δουλειά που ξέρει και που μπορεί να κάνει
καλύτερα από τους άλλους. Πήγες τόσες φορές στον λόφο και πάλι δεν τέλειωσες τη
δουλειά που του ζήτησα. Αντίθετα, ο ξάδερφός σου χρειάστηκε να πάει μόνο μια
φορά και έμαθε πολύ περισσότερα από όσα του ζήτησα. Κατάλαβες τώρα γιατί αυτός
είναι σύμβουλός μου και εσύ βαρκάρης μου;
(Λάος)
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Αγγελική Ιωακειμίδου.
Το όνομά μου είναι
Αγγελική Ιωακειμίδου. Είμαι φοιτήτρια στη σχολή Τεχνών, Ήχου και Εικόνας, προς
το τέλος των σπουδών και ασχολούμαι με τη ζωγραφική, την εικονογράφηση και το
κινούμενο σχέδιο.
Ολοκλήρωσα το δίμηνο
πρόγραμμα κλασσικού σχεδίου στο Animation Workshop της Δανίας το φθινόπωρο του
2016.
Πήρα μέρος στην Art
Αθήνα του 2016, καθώς και σε μια έκθεση ζωγραφικής στην Κέρκυρα, στον χώρο
Corfu Gallery, ανάμεσα σε άλλους 9 συμφοιτητές. Η έκθεση έφερε το όνομα
«Απίθανες Πιθανότητες» και μαζί με μια άλλη συμφοιτήτρια δημιουργήσαμε την
αφίσα της έκθεσης.
Προσωπική Σελίδα :
instagram:
Δείγματα δουλειάς
animation :
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;