Ένας
αφράτος κουραμπιές
γλιστράει
απ το πιατάκι,
παίρνει
τρεις-τέσσερις στροφές
και
πέφτει στο χαλάκι.
Πάει
η άσπρη φορεσιά,
σκορπίστηκε
σαν σκόνη
κι
η στάμπα της στο πάτωμα
ολόιδια
με χιόνι.
Ο
γάτος μας ο Περικλής,
κουνώντας
την ουρά του,
γλείφεται,
ξερογλείφεται
κι
ορμάει απ’ τη χαρά του.
«Στάσου,
γατούλη,
μη
με φας,
οι
ορέξεις σου να μένουν.
Δεν
στο ‘πανε πως τα γλυκά
τα
ζώα τ’ αρρωσταίνουν;»
Μα
κάνει σάλτο ο Περικλής,
τον
γλείφει, τον μυρίζει,
του
ρίχνει δυο δαγκωματιές
κι
έπειτα γουργουρίζει.
Πάει
ο καημένος κουραμπιές
που
γλίστρισ’ άθελά του,
ο
Περικλής τον έφαγε
και
φούσκωσε η κοιλιά του.
Το
ποίημα έγραψε η Μαρία Κρητικού με τη
βοήθεια της εγγονής της Μαρίας.
Γεννήθηκα
στον Αλμυρό Μαγνησίας. Γράφω πεζά και έμμετρα από παιδί. Σπούδασα λογιστικά,
έκανα μελέτες στην ιστορία της τέχνης και συγκριτική φιλοσοφία. Το πρώτο μου
βιβλίο ήταν Νανουρίσματα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις
Τετράγωνο.
Αρκετά καλό,έξυπνο και χιουμοριστικό,θα κερδίσει τα παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο?
ΑπάντησηΔιαγραφή