Μια φορά κι έναν καιρό,
ζούσε στο βόρειο πόλο ένα πιγκουινάκι
που το έλεγαν Πάκι. Κυκλοφορούσε πάντα φορώντας κασκόλ και σκουφάκι. Ξεχώριζε
από τα υπόλοιπα πιγκουινάκια γιατί κουβαλούσε μαζί του μια κόκκινη καρδιά. Δεν
εξηγούσε ποτέ σε κανέναν πού τη βρήκε και γιατί δεν την αποχωριζόταν. Κρατούσε
καλά φυλαγμένο το μυστικό του. Μια μέρα πριν τα Χριστούγεννα, ο φίλος του ο
Χάκι τού ζήτησε να του δανείσει για λίγο την πολυπόθητη καρδιά για να πάίξει.
-Ειδικά σήμερα δεν
μπορώ να στη δανείσω!
-Μα, γιατί; Θέλω απλά
να παίξω! είπε ο Χάκι
-Το μόνο που μπορώ να
σου πω είναι ότι τη νύχτα που θα γεννηθεί ο Χριστός να κοιτάξεις ψηλά στον
ουρανό! τον συμβούλεψε ο Πάκι
-Δεν σε πιστεύω!! Ένα
παιχνίδι είναι μονάχα! απάντησε ειρωνικά ο Χάκι και άρχισε να γελάει με τα
υπόλοιπα πιγκουινάκια.
Ο Πάκι στενοχωρήθηκε
πολύ, γιατί κανείς δεν σεβόταν την επιθυμία του. Είχε έρθει πια η στιγμή να
πιστέψουν στη δύναμη που είχε αυτή η καρδιά. Τη νύχτα της Γέννησης ένας άγγελος
επισκέφθηκε τον Πάκι και του ζήτησε να πάρει πίσω την καρδιά. Ο Πάκι την έδωσε
με χαρά, αφού θα φώτιζε τις καρδιές όσων παιδιών είχαν ανάγκη. Τότε, ο φίλος
του, ο Χάκι, μόλις άκουσε το ρολόι να χτυπά τα μεσάνυχτα θυμήθηκε τη συμβουλή
του φίλου του. Κοίταξε στον ουρανό και είδε χιλιάδες αστέρια να λαμπιρίζουν με
το σχήμα της καρδιάς. Λυπήθηκε που δεν τον είχε πιστέψει και ευχήθηκε οι
άνθρωποι σε όλη τη γη να αγαπούν αληθινά, να βοηθάνε, να σέβονται και να
πιστεύουν σε εκείνες τις καρδιές που είναι μοναδικές.
...
Το κείμενο έγραψε η Βιβή Αθανασοπούλου για την
παραμυθοκαρτέλα του Πιγκουίνου:
Είμαι εκπαιδευτικός, αρθρογραφώ
και συγγράφω θεατρικά έργα. Είμαι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήμα Δημιουργικής
Γραφής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Έχω βραβευτεί με τους μαθητές μου
σε Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Λογοτεχνίας. Παρακολουθώ το Εργαστήρι Συγγραφής
από τις Εκδόσεις Αλάτι, με συντονίστρια την κ. Κοτσαύτη Γιώτα, θέλοντας οι
λέξεις μου να γίνουν σύννεφα και να ταξιδέψουν τα όνειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;