Στην
κυρία Κατερίνα
Έχω ακούσει διάφορους
θρύλους, περί μυθικών πλασμάτων και γυναικών. Γενικά είμαι άνθρωπος που του
αρέσει να ταξιδεύει σε εξωτικά μέρη μόνο και μόνο για να δει σπάνια αξιοθέατα
και άλλα πολλά. Αλλά όλη η ομορφιά των θαυμαστών μύθων δεν συγκρίνεται με την
κυρία Κατερίνα!... Ποια είναι αυτή;
Η
προ-προ γιαγιά μου (ναι, ζούσε όταν ήμουν γύρω στα οκτώ χρονών) μου διηγήθηκε
έναν μύθο που δεν τον είχα ξανακούσει μέχρι τότε: Στην αρχαιότητα ένας μακρινός
και ονομαστός βασιλιάς, ονόματι Γεννάδιος, είχε αμύθητα πλούτη, αμέτρητα
παλάτια και τον αγαπούσανε όλοι. Αλλά του έλειπε κάτι που δεν μπορούσε να το
αγοράσει με λεφτά. Ο καημός του βασιλιά ήταν ότι δεν μπορούσε να αποκτήσει ένα
παιδί. Σαν το σαράκι τον έτρωγε αυτή η επιθυμία.
Μια
νύχτα, ένας πονεμένος ζητιάνος χτύπησε δειλά την πόρτα του παλατιού του
Γεννάδιου και του άνοιξε ο ίδιος ο βασιλιάς. «Μπορώ να έχω λίγο φαγάκι, καλέ
μου Βασιλιά;» ξεστόμισε βραχνά ο άγνωστος ζητιάνος. Ο βασιλιάς Γεννάδιος τον
περιποιήθηκε με ανοιχτή καρδιά, αλλά με έναν όρο: «Δεν θα με ξανά-αποκαλέσεις
«καλό Βασιλιά», καλέ μου άνθρωπε» είπε με μια ελαφρά βλοσυρότητα και συνέχισε:
«Αν ήμουν καλός Βασιλιάς, δεν θα υπήρχαν φτωχοί και πονεμένοι πουθενά στον
κόσμο.»
Μόλις
τελείωσε την πρότασή αυτή, ο ζητιάνος παρουσιάστηκε με την πραγματική, θεϊκή
του μορφή. Ο Γεννάδιος τα ‘χασε! «Είσαι πραγματικά άξιος να λέγεσαι Βασιλιάς με
το Β κεφαλαίο, Γεννάδιε!» Χτύπησε παλαμάκια ο μεγάλος αυτός θεός και ανακοίνωσε
στον καλόκαρδο βασιλιά, πως σε εννιά μήνες, η γλυκιά σύζυγός του, Καλλιρόη, θα
γεννήσει την πιο καλή και ονομαστή γυναίκα στον κόσμο που θα ακούει στο όνομα
Κατερίνα!
Τα
τελευταία λόγια της προ-προ γιαγιάς μου, ήταν: «Η Κατερίνα υπάρχει…»
Θα
πάω να τη βρω λοιπόν και θα της μιλήσω. Μερικοί λένε πως κατοικεί στο βουνό
Αίτνα (εκεί που ο Δίας έθαψε τον πατέρα των τεράτων, τον Τυφώνα).
Το
ταξίδι ήταν δύσκολο, αλλά άξιζε τον κόπο! Στην κορυφή της Αίτνας βρισκόταν μια
γυναίκα. Ήταν πράγματι εκείνη; Κι όμως! Κι όμως… Τέτοια αρχοντιά δεν ξανάδα
ποτέ στην ζωή μου. Μερικοί μύθοι υπάρχουν τελικά! Εκείνη απλώς χαμογελούσε… «Μα γιατί στέκεσαι
στην κορυφή του βουνού; Ο Τυφώνας μπορεί να βγει από κει και να σε κάνει μια
χαψιά! Δεν μιλούσε. Συνέχιζε να χαμογελάει. Και ξαφνικά παρουσιάστηκε ένα
πλάσμα παράξενο που έμοιαζε διασταύρωση δράκου με ελέφαντα.
«Η
κυρία Κατερίνα δεν μιλάει ποτέ» αποκρίθηκε το πλάσμα. «Τη μιλιά της την έχασε
όχι από κανέναν άλλον, μα από τον ίδιο τον Τυφώνα, δηλαδή τον… πατέρα της! Ο
Γεννάδιος δεν υπήρχε ποτέ, ήταν όλα ρεσιτάλ υποκρισίας. Ο θεός-ζητιάνος, δεν
ήταν άλλος από τον ίδιο τον Δία που προσπάθησε να δώσει ευκαιρία στον Τυφώνα να
συνετιστεί… Βέβαια, όπως ξέρουμε όλοι, το κακό δεν αλλάζει. Αλλά ακόμα και από
το πιο πηχτό σκοτάδι, μπορεί να γεννηθεί φως στις καρδιές των παιδιών. Η κυρία
Κατερίνα είναι ένα από αυτά τα παιδιά, θυσίασε τη ζωή και τη μιλιά της για να
γεννηθούν παιδιά με φως. Γι’ αυτό βρίσκεται στην κορυφή της Αίτνας… Για να
εμποδίσει τον πατέρα της να βγει στη γη να την καλύψει με σκότος!»
«Μα
ποιος είσαι εσύ;» ρώτησα τρεμάμενος το πλάσμα αυτό. Και την απάντηση του τη
θυμάμαι σαν κεραυνό: «Ποιος είμαι εγώ; Εγώ είμαι ο καθένας! Είμαι η συλλογή
φωτός της κυρίας Κατερίνας. Θα νικήσω εγώ τον Τυφώνα, αλλά μόνο όταν μαζέψω στα
μάτια μου φως… Τώρα έχω μόνο φλόγες! Πήγαινε στο καλό, παλικάρι! Και μην
ξανάρθεις εδώ! Η κυρία Κατερίνα, θα σε προσέχει από μακριά με το χαμόγελό της.
Γιατί το χαμόγελο, να ξέρεις, νικάει ακόμα και το φως το ίδιο»…
Νίκος
Πολυχρονόπουλος
…
Κείμενο-εικόνα: Νίκος Πολυχρονόπουλος.
«Γεννήθηκα στον Πειραιά στις 13 Ιουλίου του
1992. Ο κόσμος με δέχτηκε απλόχερα… Τον δέχτηκα κι εγώ… έτσι ήρθα πραγματικά
στον κόσμο. Αγάπησα τη χρυσή κοπέλα που λέγεται Τέχνη και λάτρεψα το πνεύμα της
που λέγεται Συγγραφή. Ένα απλό μολύβι μπορεί να μεταμορφώσει ολόκληρο τον
κόσμο. Ίσως όχι ριζικά, μιας και οι καταστάσεις αλλάζουν, αλλά οι μπουκιές του
πνεύματος παραμένουν. Οι κολώνες της πανέμορφης χρυσής κοπέλας στέκονται πάντα
δίπλα της να την προστατεύουν, αλλά και ταυτόχρονα να με ενθαρρύνουν πως όχι, η
Τέχνη δε θα μείνει άστεγη! Όχι ακόμα. Όσο για τον στυλοβάτη του ναού της
κοπέλας, θα δεχτεί τα ταπεινά μου βήματα, που πλησιάζουν με δέος το χρυσό αυτό
θαύμα.
Θα καταφέρω, όμως, να
ξεπεράσω τα δύσκολα εμπόδια που μου ανέθεσε ο πατέρας της κοπέλας ή θα μπλεχτώ
στα πολύπλοκα πλοκάμια που έχει για γένια; Ένα είναι σίγουρο: Ότι ακόμα και να
αποτύχω, θα έχω πετύχει!»
Ο Νίκος Πολυχρονόπουλος
σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών στην όμορφη και πολύχρωμη
Φλώρινα.
Πέρα από τη ζωγραφική,
ασχολείται με εικονογραφήσεις βιβλίων.
• 2013 εικονογράφησε το βιβλίο του
Δημόκριτου Τσουκάπα «Του ουρανού τα παραμύθια», Εκδόσεις Ζήτη.
• 2014 εικονογράφησε το βιβλίο της
Γεωργίας Σταυριανέα «Στίλης Τριφύλης- Ταξίδι στον πλανήτη Φις-Τι-Κιού»,
Εκδόσεις Φυλάτος.
• 2014 εικονογράφησε το βιβλίο του
Γιώργου Πολύδωρου «Ο καλύτερός μου φίλος», Εκδόσεις Φυλάτος.
• 2015 έγραψε και εικονογράφησε το
βιβλίο «Σταματίτιδα», Εκδόσεις Φυλάτος.
• 2015 πήρε μέρος στην Έκθεση Ζωγραφικής
«Περί έρωτος διασταυρώσεις» ζωγραφίζοντας την Αγάπη και τον Έρωτα.
• 2015 εικονογράφησε το
Ημερολόγιο-Ανεκδοτολόγιο του Γιάννη Σερβετά «Ένα παιδί ακόμα μετράει τ’ άστρα»,
Εκδόσεις Ιανός.
• 2016 Έγραψε το βιβλίο «Κόσμο Κινγκ»
και εικονογράφησε το εξώφυλλό του, Εκδόσεις Easywriter.gr.
• 2016 Έγραψε το βιβλίο «Λουίζα» και
εικονογράφησε το εξώφυλλό του Εκδόσεις Easywriter.gr.
• 2016 Έγραψε το βιβλίο «Το χρυσό
Μενίρ: Ο Ναός της Πολυξένης» και εικονογράφησε το εξώφυλλό του, Εκδόσεις
Easywriter.gr.
• 2016 Εικονογράφησε το εξώφυλλο και
το εγχειρίδιο από το μουσικό CD «Δυόμιση χρόνια αργότερα» του συγκροτήματος
«Κακώς Πρέπει».
• 2016 Πήρε μέρος στην καλοκαιρινή
Έκθεση Ζωγραφικής «Πινελιές στο φως του Αιγαίου» που πραγματοποιήθηκε στην
Σαντορίνη και στην Πάρο.
• 2016 Εικονογράφησε το βιβλίο του
Θεοφάνη Θεοφάνους: «Όσα φέρνει η ώρα στης ποίησης τη χώρα», Εκδόσεις Άνεμος.
• 2017 Εικονογράφησε το βιβλίο του
Γιάννη Μύρτση: «Η πέτρα της τύχης», Εκδόσεις Φυλάτος.
Μόνιμος συνεργάτης της
λογοτεχνικής στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» της Γιώτας Κοτσαύτη και του
ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Book Tour.
Το 2014 ολοκλήρωσε με
επιτυχία τη Διευρυμένη Πρακτική Άσκηση στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας.
E-mail επικοινωνίας:
eaglehead73@gmail.com
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;