Επιθυμίες από κόκκινο

 

«Ήρθα να σε φιλήσω, παπαρούνα μου όμορφη. Να χαθώ στο κόκκινό σου. Το δικό σου, το βαθύ το φωτεινό. Ν’ αγγίξω τα αραχνοΰφαντά σου πέταλα. Να χαϊδευτώ στους νέους στήμονές σου. Ξέρω, δεν σ’ έχω μόνο εγώ αγαπήσει. Πριν από μένα μια θεά, η Δήμητρα, που τη Γη φρόντιζε και νοιαζόταν, σε είχε διαλέξει, ιερό φυτό της,  μαζί με τα χρυσοπράσινα πολύτιμα στάχυα των σιτηρών. Με τον τρόπο σας και τα δυο εφήμερα ανθοφορείτε. Λίγες ημέρες μόνο οι κύκλοι της ζωής σας. Έχω ακούσει και την παράδοση που θέλει το αίμα του Ιησού απ’ τον Σταυρό να πέφτει στο χώμα και να βάφει κατακόκκινο το μέχρι τότε λευκό σου σώμα».

«Να με φιλήσεις, πασχαλίτσα! Όχι, πώς να πω… έχω κι εγώ για σένα μάθει πολλά κι ας είναι λίγη η ζωή μου. Της “Παναγιάς σκαθάρι” σε λένε κι οι γεωργοί σ’ αγαπούν. Κόκκινη και λαμπερή με τις πιτσιλιές τις μαύρες, μου μοιάζεις, θαρρώ! Κι ύστερα, λένε πως τύχη φέρνεις. Ακόμα, πως βοηθάς να εκπληρωθούν επιθυμίες – ίσως, κι εγώ να έχω μια, ποιος ξέρει;»

«Μα, πες μου, τι;»

«Να μη χαθεί το κόκκινο. Να βρίσκει τρόπους να ζωντανεύει τα μάγουλα, τα χείλη, τις καρδιές. Είναι το χρώμα της σβελτάδας, των γρήγορων αποφάσεων, της ενεργητικότητας, το χρώμα το δικό μας. Το χρώμα της αγάπης».

«Έννοια σου κι όλα, όπως τα θες, θα γίνουν. Έρχεται η Λαμπρή με τ’ αυγά τα κόκκινα και τα μαγιάτικα στεφάνια παίρνουν σειρά. Όσο για τις καρδιές, πάντα θα βρίσκουν τρόπο ν’ αγαπούν γιατί εσύ θα πλάθεσαι “απ’ των αθώων τα όνειρα”, λουλούδι της αγάπης!»

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΥΛΟΥ (κείμενο και εικόνα)