«Καλώς όρισες, Νοέμβρη!» φώναξε η νεράιδα των μηνών και, κουνώντας το ραβδί της, σκόρπισε παντού τη μαγική της σκόνη. Τα φύλλα έγιναν πιο χρυσαφένια κι άρχισαν να στροβιλίζονται και να πέφτουν. Ένα χαμογελαστό αγόρι με κατακόκκινα μάγουλα, πολύχρωμο κασκόλ και σκούφο, ξεπρόβαλλε πίσω απ’ την καστανιά. Ήταν φορτωμένο με μια μεγάλη τσάντα γεμάτη δώρα. «Για τον Κοσμά και την Αργυρώ, τον Ταξιάρχη, τον Άγγελο και τη Μιχαέλα, τον Μηνά, την Κατερίνα, τον Στέλιο και τον Ανδρέα που γιορτάζουν!» είπε. Μαζί του είχε κι ένα βαρύ κλειδί. Για να τακτοποιήσει τις σοδειές στο κελάρι. Τα παχιά χαλιά και τις κουβέρτες τα είχε στρώσει αποβραδίς μες στο μικρό σπιτάκι του Χρόνου. Το τζάκι ήταν αναμμένο και το δωμάτιο μοσχοβολούσε μήλα ψητά.
«Καλώς όρισες, Νοέμβρη!» φώναξε η νεράιδα των μηνών και μπήκε μέσα να κεραστεί γλυκό κυδώνι...
Γιώτα Κοτσαύτη
Πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ:
Υπέροχο παραμύθι με την αλήθεια στη καρδιά του, την ομορφιά της γλώσσας στην αφήγηση και την αγάπη στα ωραία και γιορταστικά συναπαντήματα μικρών και μεγάλων κάθε γιορτή και σκόλη. Συγχαρητήρια θερμά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλσα μου, μεγάλη τιμή να διαβάζω αυτό το σχόλιο από σένα! Ευχαριστώ!
Διαγραφή