Μία ζωγραφιά, πόσες ιστορίες;

 

Βενετσανάκη Γεωργία

Ο άταχτος Ρίκο

«All I want for Christmas is youuuu!» τραγουδούσε η μικρή Ροζαλία κι ο γατούλης της ο Ρίκο κουνούσε την ουρά. «Τι να έχει μέσα στο ασημένιο αυτό πακέτο;» αναρωτιόταν κι άπλωνε την πατουσίτσα του να σκίσει το χαρτί. «Ρίκο, μη! Αυτό είναι το δώρο σου. Θα μπει κάτω από το δέντρο και θα το ανοίξουμε μαζί τα Χριστούγεννα. Το υπόσχεσαι;» «Νιαουυυυυ» διαμαρτυρήθηκε με μια φάλτσα νότα ο γατούλης.

Η Ροζαλία τού έκλεισε το μάτι καθώς ακουμπούσε το δώρο. Έπρεπε τώρα να βιαστεί.

Όταν ο Ρίκο όμως παιδιά έμεινε μονάχος, καμπανάκια άρχισαν να χτυπούν στην καρδιά!

«Make my wish come truuuuue» ακούστηκε και πάλι η Ροζαλία. Τώρα κρατούσε ένα ακόμη πακέτο. Τόσο μεγάλο που το προσωπάκι της είχε κρυφτεί. Και να! Μπουρδουκλώνεται, το πόδι της γλιστράει, τρώει μια τούμπα και βρίσκεται στο πάτωμα. «Ποιος μου ’βαλε τρικλοποδιά;» φωνάζει και ψάχνει να βρει το πειραχτήρι. Μα ο Ρίκο έχει κρυφτεί.

«Ψιτ, γατούλη μου, πού κρύβεσαι;» ρωτάει και βλέπει μια κόκκινη χοντρή κλωστή τριγύρω από το δέντρο. Τώρα όλα τα κατάλαβε! «Μικρέ μου Ρίκο, το ήξερα πως δεν θ’ αντισταθείς, γι’ αυτό κι εγώ σου έβαλα μες το κουτί μια μπάλα μάλλινη να παίζεις!» είπε η Ροζαλία κι αγκάλιασε τον άταχτο γατούλη.

 

Λύχνου Πέπη

Ωραία μου πηγαίνει ο κόκκινος φιόγκος. Πολύ… χριστουγεννιάτικος! Ταιριαστός με τα γάντια και το σκουφί της Μελίνας. Βρε, κοίτα τους πώς με θαυμάζουν! Έχουν ανοίξει διάπλατες τις ματάρες τους και δεν παίρνουν το βλέμμα τους από πάνω μου.

Σκέτη απόλαυση είναι…

Είμαι σίγουρος ότι προσπαθούν να μαντέψουν από το μέγεθος, το βάρος, το σχήμα μου τι έχω τυλίξει με το αστρικό μου περιτύλιγμα. Κι αυτό το χαζογατί γατζώθηκε στον ώμο της αγαπημένης μου και κοιτά. Τι κοιτά; θα περιμένει καμιά νόστιμη γατοτροφή, τίποτα gourmet - μεζέδες!

«Μπουουου!»

Μπα, τίποτα, κόλλησαν. Τους μαγνήτισα…

«Δεν με αφήνετε κάτω τώρα; Θα με κατσιάσετε. Μέχρι τα Χριστούγεννα δεν πρόκειται να αποκαλύψω τίποτα. Έτσι θα μείνω, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, πανέμορφο, στολισμένο με τα γκλίτερ μου, τα γυαλίσματά μου, τα αστεράκια και τον σγουρό, άλικο φιόγκο μου! Γιατί αν δεν έχεις κάτι να περιμένεις, κάτι να σε κρατά σε αγωνία, να το μυρίζεις, να το ψαχουλεύεις, να το κοιτάς γύρω γύρω και να προσπαθείς να μαντέψεις τι θα σου φέρει τη νέα χρονιά, να είναι η αφορμή για ζεστές αγκαλιές και φιλιά, τι νόημα έχουν τα Χριστούγεννα;

 

Μήτσκου Παύλος

Γράμμα στον παππού και τη γιαγιά

«Αγαπημένοι μου παππού και γιαγιά, καλά Χριστούγεννα!

Σήμερα πήγαμε με τον μπαμπά να σας πάρουμε το ομορφότερο δώρο του κόσμου.

Ήταν πολύ ωραία. Μπήκαμε σ’ ένα τεράστιο μαγαζί που είχε ό,τι ήθελες. Ένα σωρό παιχνίδια, ρούχα και γλυκά. Όταν τα βλέπεις, γουργουρίζει η κοιλίτσα σου. Πουλούσαν την αγαπημένη μου σοκολάτα κι εκείνα τα ζαχαρωτά, που εσείς δεν μπορείτε να φάτε, γιατί δεν έχετε γερά δοντάκια σαν τα δικά μου, αλλά ψεύτικα.

Είδαμε και έναν Άγιο Βασίλη με τον οποίο μπορούσες να βγεις φωτογραφία και να του ζητήσεις ό,τι δώρο θέλεις. Εγώ του είπα πως θα ’θελα να είστε μαζί μας φέτος τα Χριστούγεννα, γιατί μου λείπετε πολύ. Είναι η πρώτη φορά που δεν θα κάνουμε γιορτές μαζί.

Δεν σας έγραψα το καλύτερο. Ο μπαμπάς μου αγόρασε ένα γατάκι. Είναι πολύ παλαβό. Συνέχεια τρίβει το κεφάλι του πάνω στο χέρι μου, κάθε φορά που το χαϊδεύω. Ανεβαίνει στον ώμο μου και γουργουρίζει στο αυτί μου. Στο σπίτι έχει μαδήσει όλα τα χαλιά. Όταν η μαμά το μαλώνει, αυτό δεν της δίνει σημασία, μόνο κάθεται και γλείφει τα πόδια του. Αποφάσισα να το ονομάσω Μπουμπού.

Σας στέλνω και μια φωτογραφία που βγήκα με την Μπουμπού και το δώρο σας.

Με αγάπη, Βιβή.»

 

Πουρίδου Κατερίνα

Χριστουγεννιάτικο δωράκι

Έβαλε το γκρι γούνινο παλτό και το κασκόλ της, φόρεσε στο κεφάλι μια κόκκινη αγιοβασιλιάτικη σκούφια και πέρασε στα χέρια τα κόκκινα γάντια της. Το είχε αποφασίσει. Η μικρή γατούλα ανέβηκε πάνω της -δεν θα την άφηνε να φύγει μόνη, μέσα στο κρύο. Η Λίζα έσκυψε μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, πήρε στα χέρια της ένα πακέτο κι έσιαξε λίγο τον κόκκινο φιόγκο του. Ναι, ήταν υπέροχη η ιδέα της.

«Μαμά, θα πεταχτώ λίγο μέχρι το σπίτι της Αμαλίας. Δεν θα αργήσω!» φώναξε μέσα από το σαλόνι για να την ακούσει η μαμά από την κουζίνα. Δίχως να περιμένει απάντηση, άνοιξε την πόρτα κι άρχισε να κατηφορίζει τρέχοντας. Σε τρία λεπτά είχε φτάσει στο κατώφλι της Αμαλίας, ένα μικρό χαμόσπιτο με μια μικρή αυλίτσα. Στο δεύτερο χτύπημα η πόρτα άνοιξε κι ένα ξανθό μουτράκι ξεπρόβαλε δειλά. «Καλησπέρα, Αμαλία. Έγινε ένα λάθος κι έτρεξα να το διορθώσω. Ο Άγιος Βασίλης μπερδεύτηκε κι έφερε το δικό σου δώρο στο δικό μας δέντρο. Ορίστε! Καλά Χριστούγεννα!» είπε με μιαν ανάσα η Λίζα και γύρισε πίσω τρέχοντας. Το χιόνι είχε αρχίσει να πέφτει πυκνό. Το κρύο πάγωνε τη μυτούλα της αλλά η χαρά ζέσταινε την καρδιά της.

 

Ρηγάτου Βασιλική

Αγαποεπίσκεψη

«Γρήγορα, Άλφι! Μπες κάτω από το κασκόλ μου. Θα κρυώσεις στο χιόνι. Πρέπει να βιαστούμε, αν θες να προλάβουμε» είπε το κοριτσάκι στον γάτο κι εκείνος, λες και κατάλαβε, βιάστηκε να εκτελέσει την εντολή. Τον σκέπασε με το μάλλινο κασκόλ, φόρεσε τον κόκκινο σκούφο της, πήρε το καλοτυλιγμένο κουτί και βγήκαν στον δρόμο. Παρόλο που έκανε κρύο, δεν φάνηκε να ενοχλεί κανέναν από τους δύο. Πήγαιναν στον προορισμό τους χαρούμενοι. «Λες να τους αρέσει το δώρο, Άλφι;» ρώτησε το κοριτσάκι κι ο γάτος γουργούρισε καταφατικά.

Μετά από λίγο βρέθηκαν μπροστά από ένα μεγάλο, γκρι κτίριο. Το κοριτσάκι άνοιξε την πόρτα διακριτικά και προχώρησε μέχρι τον πάγκο της υποδοχής. «Καλησπέρα. Ψάχνω τον κύριο και την κυρία Μπόβεντυ. Σε ποιον όροφο είναι;» είπε στην υπάλληλο κι εκείνη πρόθυμα τη συνόδευσε μέχρι το δωμάτιο. «Γιαγιά! Παππού! Έκπληξη!» ξεφώνισε με το άνοιγμα της πόρτας. Οι δύο φιγούρες, που ήταν ξαπλωμένες στο κρεβάτι, σάστισαν. «Ιβ, τι κάνεις εδώ αγγελούδι μου; Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς» είπε η γιαγιά με μια ανοικτή αγκαλιά. «Χωρίς δώρο θα σας άφηνα; Έφερα και τον Άλφι μαζί, πρέπει να τον είχατε πεθυμήσει» απάντησε κι ανεβαίνοντας στο κρεβάτι αγκαλιάστηκαν όλοι μαζί αγαπημένοι.

Οι ιστορίες γράφτηκαν με αφορμή την εικόνα (πηγή: διαδίκτυο, αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει, για να το προσθέσουμε) από μέλη της Αλατοπαρέας