Το Δέντρο που Χαμογελούσε

 

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριουδάκι κρυμμένο ανάμεσα στις βουνοπλαγιές, υπήρχε ένα δέντρο μοναδικό. Οι ηλικιωμένοι έπαιρναν όρκο πως μπορούσε να νιώθει τη χαρά των ανθρώπων και να χαμογελάει. Όμως, όσο κι αν προσπάθησαν, κανείς απ’ τους νεότερους δεν το είχε δει ποτέ να το κάνει.

Η Ελεονώρα, αφού φόρεσε το αγαπημένο της αγιοβασιλίτικο σκουφάκι, αποφάσισε να το επισκεφτεί και να το στολίσει. Πολύχρωμες μπάλες, αστέρια, χρυσές γιρλάντες, όλα πήραν τη θέση τους στα κλαδιά. Όμως κάτι έλειπε...

«Τι χρειάζεται για να γίνει το δέντρο πραγματικά χαρούμενο;» αναρωτήθηκε.

Και τότε θυμήθηκε τον παππού της να λέει: «Ποιος δεν αγαπάει τα γέλια των παιδιών;»  Έτσι ζήτησε βοήθεια από τους φίλους και τους συμμαθητές της. Όταν τους εξήγησε το σχέδιό της, την ακολούθησαν χωρίς δεύτερη σκέψη κι όλοι μαζί ξεκίνησαν να τραγουδάνε και να χορεύουν, να παίζουν και να γελάνε.

Και τότε συνέβη! Το δέντρο άρχισε να λαμπυρίζει και να λαμπυρίζει και να λαμπυρίζει, τόσο που όλοι οι κάτοικοι βρεθήκαν σύντομα κοντά του, για να δουν τι συμβαίνει. Μόλις έφτασε κι η τελευταία γιαγιά, ένα μεγάλο χαμόγελο εμφανίστηκε εκεί που θα βρισκόταν το πρόσωπό του, αν ήταν άνθρωπος.

Τα αυθεντικά γέλια, η χαρά κι η αγάπη είχαν κάνει το θαύμα τους!

Από τότε, κάθε χρόνο, μικροί και μεγάλοι στολίζουν τα Χριστούγεννα το μαγικό δέντρο, ξεχνάνε για λίγο τις έγνοιες τους και διασκεδάζουν με την ψυχή τους. Τότε κι εκείνο τους χαρίζει το υπέροχο χαμόγελό του και τους υπενθυμίζει πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!

Γιώτα Κοτσαύτη

 

 

Θα χαρούμε πολύ να μας γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποια ιστορία στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.

Το παρόν ιστολόγιο λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.

Ηλεκτρονική διεύθυνση επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr

Ευχαριστούμε θερμά!