Τούτη η λαχτάρα για βροχή, άξαφνα πώς με πιάνει,
σαν ο Σεπτέμβρης το διαβεί Φθινόπωρου κατώφλι…
Ανασαιμιά φραγκόσυκου καλωσορίζει η μνήμη,
που σαν πλεξούδα μπλέκεται μ’ ώριμο νεκταρίνι.
Οι μυρουδιές στην πρώρα μου, μια ρότα ζωγραφίζουν
κι η γνωριμιά της υγρασιάς τον νου μου ξελογιάζει.
Βρεγμένη γης, ευωδιαστή, που είχα λησμονήσει
δώρο γαλήνη απλόχερα, αβίαστα χαρίζει.
Οι θύμησες ταιριάξανε το πέρσι με το φέτος,
στο πρωτοβρόχι η όσφρηση υπόκλιση χαρίζει.
Ζακέτα κράζει μια φωνή να πάρω στο φευγιό μου,
γλυκό το κρύο, ύπουλο, στα μάτια της μητέρας.
Σάκες τα σκολιαρόπαιδα ζητούν απ’ τους δικούς τους
κι οι κόρες νέες φορεσιές νείρονται ν’ αγοράσουν.
Νωπές από τον Αύγουστο και φυλαχτό οι μνήμες,
μα τζάκι ονειρεύομαι, στο τζάμι την αχνάδα.
ΚΟΥΡΙΑΝΤΑΚΗ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ
Κουριαντάκη Τζωρτζίνα (1978) καθηγήτρια Αγγλικών. Γεννήθηκε
στην Αθήνα με ρίζες από Ζάκυνθο και Κρήτη. Μεγάλωσε στην Κω, ενώ σπούδασε στη
Ρόδο.
Διαμένει στο Παλαίκαστρο. Εργάζεται σε φροντιστήριο στη
Σητεία. Γράφει διηγήματα και ποιήματα. Έχει βραβευτεί σε Πανελλήνιους και
Διεθνείς Διαγωνισμούς. Έργα της έχουν φιλοξενηθεί σε ιστοτόπους, ανθολογίες,
E-book και εγκυκλοπαίδειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;