Αφιερωμένα στις μαμάδες

 

Γακοπούλου Βάγια

Η μάνα μου έβαλε μπουγάδα σήμερα!

Πήρε το σεντόνι της ψυχής μας και το έριξε στη θάλασσα.

Έτριψε δυνατά τους φόβους στον αφρό και το ξέβγαλε στα γαλανά νερά της.

Με τα κοχύλια και τους αστερίες γυάλισε τα όνειρα και το άπλωσε, πανάκι, στο καράβι της νιότης μας.

Ο παιχνιδιάρης ήλιος το χάιδεψε και το γέμισε ροδαλά φιλιά.

Ο άνεμος το φύσηξε, στέγνωσε τα δάκρυα και το φούσκωσε για μεγάλα ταξίδια.

Η μάνα μου έβαλε μπουγάδα σήμερα!

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Μανούλα, είσαι τόσο γλυκιά!

Τρως συνέχεια μέλι;

Είσαι από ζάχαρη;

Τι απαλά που είναι τα χάδια σου!

Μπαμπάκι έχεις στα χέρια σου;

Τα μαλλιά σου είναι χρυσά.

Τι όμορφα μάτια που έχεις!

Τα χείλια σου είναι σαν της Χιονάτης.

Θέλω να με φιλάς και να μ’ αγκαλιάζεις συνέχεια.

Είσαι η φωλίτσα μου.

Σ’ αγαπώ, μανούλα!

 

Κασσελούρη Αναστασία

«Μάνα θα βγω».

«Παιδί μου, μην αργήσεις.

Θα έχω στην πόρτα το κλειδί.

Το φαγητό στο πιάτο.

Ζεστό ψωμί και στο ποτήρι το κρασί.

Κουβέρτα μοσχομυριστή και πουπουλένιο μαξιλάρι.

Κι αν αργήσεις, στείλε μου,

να γέρνω... μα για λίγο.

Θα είμαι εδώ καρτερικά και θα σε περιμένω».

«Μάνα μου, το αλάτι είσαι στο φαΐ,

ο ήλιος στη ζωή μου,

στη φουρτουνιασμένη θάλασσα απάνεμο λιμάνι.

Μάνα μου, στα δύσκολα η αγκαλιά σου απάγκιο».

 

Κωστανίδου Χριστίνα

Σ’ αγαπώ, μανούλα μου,

για χίλιους λόγους.

Γιατί με αγκαλιάζεις, με χαϊδεύεις,

με φιλάς και με στηρίζεις,

μου μαγειρεύεις τα πιο νόστιμα φαγητά,

που σ’ όλη τη γειτονιά μυρίζουν.

Όταν μου χαμογελάς, δεν φοβάμαι τίποτα!

Στο πλάι μου είσαι πάντα,

όταν αρρωσταίνω, με φροντίζεις και δεν με αφήνεις ποτέ.

Όταν νυχτώσει, πριν κοιμηθώ,

κάτι όμορφο θα βρεις να μου διαβάσεις.

Όμορφο σαν εσένα, μανούλα.

Για όλα αυτά και άλλα πολλά,

μαμά, σ’ αγαπώ!

 

Χαραμή Μεταξία

Η μάνα έχει φτερούγες για να φωλιάζει τα παιδιά της.

Έχει βάλσαμο για τα πληγωμένα πόδια τους.

Μέλι για να γλυκαίνει την πικραμένη ψυχή τους.

Κρατάει σπαθί για τον δράκο που παραμονεύει.

Κάθε σούρουπο ανάβει καντήλι στην Παναγιά.

Στην ποδιά της ακουμπάει προσευχές για κείνα.

Μάνα, αστείρευτη στέρνα, ακύμαντη θάλασσα.

Μάνα, η αύρα του καλοκαιριού.

Ο ήλιος μέσα στο καταχείμωνο.

Μάνα, η εύφορη γη που καρπίζει.

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή ένα παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10228449749822239&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.