Ο Ουρανιοτοξούλης

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας χαρταετός που τον έλεγαν Ουρανιοτοξούλη, γιατί ήταν πολύχρωμος.

Εκτός από πολύχρωμος ήταν και πολύ περήφανος, γιατί κάθε χρόνο έφτανε ψηλά, τόσο ψηλά που φαινόταν σαν μια μικρή κουκίδα στον ουρανό. Τόσο ψηλά που καλημέριζε τον Ήλιο και καληνύχτιζε τα αστέρια την ημέρα του χρόνου που ήταν δική του, την καθαρά Δευτέρα!

Η καθαρά Δευτέρα για τον Ουρανιοτοξούλη είναι όπως είναι για εμάς τα γενέθλιά μας, η γιορτή μας, τα Χριστούγεννα, το Καρναβάλι, το Πάσχα και το καλοκαίρι μαζί! Η αγαπημένη του, η πιο γιορτινή, υπέρλαμπρη και, φυσικά, η πιο πολύχρωμη μέρα!

Όταν καμιά φορά συναντάει ουράνια τόξα εκεί πάνω που πετάει, «βουτάει» μέσα στα χρώματα και γίνεται πιο χρωματιστός από ποτέ!

Όταν βλέπει τον Ήλιο, εκείνος του χαρίζει λίγη λάμψη, ενώ τα αστέρια..

…τα αστέρια είναι τα αγαπημένα του! Κάθε καθαρά Δευτέρα, το σούρουπο, του ψιθυρίζουν στα χάρτινα αυτάκια του ευχές παιδιών από όλο τον κόσμο για μια περισσότερο πολύχρωμη ζωή. Μέχρι που πρέπει να προσγειωθεί.

Γιατί ο Ουρανιοτοξούλης κάθε ,μα κάθε, χρόνο επιστρέφει στο σπίτι του σώος και αβλαβής, στην ασφάλεια και τη θαλπωρή του. Έχει ακούσει για χαρταετούς που έπεσαν και χάθηκαν, μα αυτός είναι ο μεγαλύτερός του φόβος και δεν θέλει να κάνει τέτοιες σκέψεις.

Αυτήν την καθαρά Δευτέρα, ο μικρός χαρταετός ξύπνησε με κέφι. Μόλις έφτασε η στιγμή να πετάξει, τέντωσε τα φτερά του, έσυρε την ουρά του και ένιωσε τον παγωμένο αέρα να τον καλωσορίζει σε ένα ακόμα όμορφο ταξίδι.

Όλες τις καθαρές Δευτέρες, ο Ουρανιοτοξούλης, εκτός από το να χαίρεται και να πετάει όσο πιο ψηλά μπορεί, ήταν και πολύ προσεκτικός. Έπρεπε να κρατά την ισορροπία του αν ήθελε να συνεχίζει να πετά.

Και αυτή την φορά, λοιπόν, πέρασε μέσα από το ουράνιο τόξο, δίπλα από τον Ήλιο, συνάντησε δυο χελιδόνια που ταξίδευαν για την Αφρική και έναν αετό (που δεν ήταν όμως από χαρτί, δεν ήταν χαρτ-αετός δηλαδή), ώσπου, ήρθε η ώρα να ακούσει τις ευχές από τους φίλους του τα αστέρια.

Όσο άκουγε τις όμορφες ευχές, κρατούσε ταυτόχρονα την ισορροπία του -δεν ήθελε να καταλήξει φαρδύς-πλατύς στο έδαφος!

Ξαφνικά, η Χρυσαφένια, ένα μικρό και γλυκό αστεράκι, είπε με τρεμάμενη φωνή την ευχή ενός μικρού αγοριού: «Είμαι στον δρόμο και κρυώνω. Δεν θέλω μια πολύχρωμη ζωή. Θέλω ένα πολύχρωμο πανί να με σκεπάζει για να προστατεύομαι από την παγωνιά».

Ο Ουρανιοτοξούλης λυπήθηκε τόσο πολύ, που ξέχασε πως έπρεπε να κρατάει την ισορροπία του! Εκείνη την στιγμή, καθώς ένα πολύχρωμο δάκρυ κυλούσε από τα χαρτονένια ματάκια, φύσηξε ένας πολύ δυνατός Βοριάς, που τραυμάτισε πολύ άσχημα τον σπάγκο που κρατούσε τον χαρταετούλη μας.

«Φίλοι μου, πρέπει να φύγω!», είπε στα αστέρια. «Βεβαιωθείτε ότι το παιδάκι θα βρει κάτι να σκεπαστεί κάντε την ευχή του πραγματικότητα...».

Και πάνω που ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο όμορφο πάρκο που τον περίμεναν τα παιδιά της γειτονιάς, ο Νοτιάς τον χτύπησε και του έκοψε τον σπάγκο...

Και στριφογύριζε δεξιά, μετά αριστερά, μετά πάλι δεξιά... ώσπου...

…έπεσε σε ένα πεζοδρόμιο, ένα παγωμένο και σκληρό πεζοδρόμιο.

Προσπάθησε να σταθεί ξανά στην ουρά του και, μόλις τα κατάφερε, είδε πως λίγο πιο πέρα καθόταν ένα αγοράκι, χωρίς πολλά ρούχα και χωρίς οικογένεια.

Δεν είχε φαγητό, δεν είχε ούτε κάτι να σκεπαστεί με αυτό το κρύο.

Τότε του ήρθε μια ιδέα!

Πήγε και αγκάλιασε το παιδάκι, το οποίο άρχισε με ευχαρίστηση να χαμογελά.

Από τότε λένε πως ο Ουρανιοτοξούλης βρήκε έναν πολύ καλό φίλο, που κάθε μέρα τον γεμίζει με τα χρώματα της αγάπης του και του διηγείται ευχές και ιστορίες.

Και… κάπως έτσι μια ευχή έγινε πραγματικότητα και τα αστεράκια χαμογέλασαν.

Όσο για τον Ουρανιοτοξούλη, μπορεί να έφυγε από την ασφάλεια του σπιτιού του και να έχασε το πέταγμα στον ουρανό την καθαρά Δευτέρα, έφτιαξε όμως ένα σπίτι δίνοντας ασφάλεια στο μικρό παιδάκι. Και αυτή η κίνηση δεν απαιτεί φτερά. Απαιτεί αγάπη.

Για αυτό, λοιπόν, και φέτος, πετάξτε πολλούς χαρταετούς, να γεμίσει ο ουρανός!

Και αν κανένας πέσει, μην στενοχωριέστε.... Θα προστατεύει τα παιδάκια που τον χρειάζονται, όπως θα κάνουμε και όλοι εμείς όταν ακούσουμε την ευχή τους…

ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΚΑΛΛΙΒΩΚΑ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Χρύσα Π.

Η Χρύσα αγαπάει την ζωγραφική και κάθε μορφή δημιουργίας από παιδί. Με τη δημιουργό του κειμένου έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν σε σκηνοθετική παραγωγή με κούκλες, οπότε η επανένωση ήταν άκρως συγκινητική.

…

Το σημερινό κείμενο έγραψε η Σταματία Καλλιβωκά. 

Με λένε Σταματία Καλλιβωκά.

Σπουδάζω στο Τμήμα Επιστημών Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία Πάτρας και η πρακτική στο Νηπιαγωγείο είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί.

Προτιμώ να περνώ το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μου με τα παιδιά γιατί δεν τσιγκουνεύονται αγκαλιές και μου διδάσκουν πολύτιμα μαθήματα, όπως το ότι ένα ουράνιο τόξο μετά τη βροχή, αδιαμφισβήτητα, είναι το πιο σημαντικό γεγονός της ημέρας!

Θεωρώ πως τα παραμύθια είναι ένας τρόπος  να εκφραζόμαστε, να επικοινωνούμε και να γινόμαστε ξανά παιδιά!

Γραφώ για να μεταδώσω αισιοδοξία και προβληματισμό!

Τα σημαντικότερα στην ζωή είναι η υγεία και, φυσικά, τα ουράνια τόξα!

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks