Τα ‘σπασε η γάτα; Ο σκύλος τα ‘σπασε!

«Μαρία, Μαρία;»

«Ορίστε, κυρία.»

«Τα ‘πλυνες τα πιάτα;»

«Τα ‘σπασε η γάτα.»

Χρόνια τώρα ακούω από μικρούς και μεγάλους αυτόν τον σαχλό -δήθεν- διάλογο. Ήρθε η στιγμή ν' αποκαταστήσω επιτέλους την αλήθεια.

Πρώτα απ’ όλα ας συστηθώ. Είμαι η γάτα της «κυρίας», που ΔΕΝ έσπασε τα πιάτα της Μαρίας. (Άλλη μεγάλη αδικία. Πουθενά δεν αναφέρεται το όνομά μου!) Με λένε Αλφρέντα και είμαι μια γάτα υψηλής καταγωγής. Η προγιαγιά μου ζούσε στα ανάκτορα του βασιλιά Βουρλιμάκ Βλακέντιου ΙΔ’. Η γιαγιά μου μεγάλωσε στο σπίτι του δήμαρχου. Του ξακουστού Ανσέλμο Κλεψιμάν. Το πώς βρέθηκα εγώ σ’ αυτό το ταπεινό σπιτικό, είναι μια μεγάλη ιστορία, που θα σας διηγηθώ κάποια άλλη φορά. 

Εγώ, που λέτε, είμαι μια γάτα πολύ σπουδαία. Όμορφη, καθαρή, με τρόπους καλούς κι ευγενικούς. Τρεις φορές βραβευμένη απ' τη Λέσχη Γατουάρ Βιβρ, παρακαλώ. Εντάξει, ομολογώ ότι κάπου κάπου παραφέρομαι. Είναι να μη νευριάζω, όταν μου σερβίρουν το ίδιο φαγητό -και μάλιστα δίχως ορεκτικό κι επιδόρπιο- με τον αγαθιάρη τον Μπόμπυ; (Άκου εκεί… «Μπόμπυ»!). Αυτός ο «Μπόμπυ», ο μπουμπούνας, είναι ο σκύλος της οικογένειας. Ένα μεγαλόσωμο σκυλί, που περιμάζεψαν απ' τον δρόμο τα περασμένα Χριστούγεννα. Κι από κείνη τη στιγμή μόνο μπελάδες έχει φέρει στη ζωή μου. Φυσικά ούτε που καταδέχομαι να τον πλησιάσω. Εκείνος πάλι, σαν να το κάνει επίτηδες, δεν ξεκολλάει από δίπλα μου. 

Έτσι και τότε. Ήμασταν στο εξοχικό -ένα συμπαθητικό σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα. Ξάπλωνα στο καλάθι μου και μάταια προσπαθούσα να κλείσω μάτι. Μια ο κόσμος που πηγαινοερχόταν, μια τα παιδιά με τις τσιρίδες τους, αδυνατούσα να βρω λίγα λεπτά ηρεμίας. Μέσα σ’ όλα είχα κι αυτόν τον… «Μπόμπυ». Πέρα-δώθε. Δώθε-πέρα. Να κουνάει τόσο πολύ την ουρά του, που νόμιζα πως από στιγμή σε στιγμή θα ξεκολλήσει. Μια, δυο, τρεις, εκατό, χίλιες, άρχισα να χάνω την ψυχραιμία μου. Η Μαρία έπλενε τα πιάτα στην κουζίνα. Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Προχώρησα αργά αργά προς τα εκεί. Όταν έφτασα στον νεροχύτη και βεβαιώθηκα πως μ' ακολουθεί, τον άφησα να με πλησιάσει. Ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει, του έμπηξα μια νυχιά τόσο γερή, που τινάχτηκε ως το ταβάνι.  Τα πιάτα ταρακουνήθηκαν, έπεσαν στο πάτωμα κι έγιναν θρύψαλα. 

Επέστρεψα κυρία στο καλάθι μου. Κοιμήθηκα ξέγνοιαστα για ώρες. Η Μαρία όμως, που είχε προλάβει να δει τη νυχιά μου, διέδωσε σ' όλους την ανυπόστατη είδηση, φροντίζοντας να τη διανθίσει με μπόλικη σάλτσα. 

Θα σας εκμυστηρευτώ κάτι ακόμα: μπορεί να μην έσπασα εγώ τα πιάτα, μα δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβετε ποια έκανε πριν λίγο χίλια κομματάκια το νυφικό κι όλα τα καινούργια φορέματα της Μαρίας.

Τώρα που μάθατε την αλήθεια, σας αποχαιρετώ και σας ενημερώνω πως σκέφτομαι να μετακομίσω κάπου μακριά. 

Θα περιμένω τα μηνύματά σας στη γνωστή ηλεκτρονική διεύθυνση:

oskilostaspase@gatomail.com

Με αγάπη,

Αλφρέντα, γάτα υψηλής καταγωγής, βραβευμένη (τρεις φορές, παρακαλώ!) απ' τη Λέσχη Γατουάρ Βιβρ.

ΓΙΩΤΑ ΚΟΤΣΑΥΤΗ

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε στα πλαίσια μιας εργασίας του μεταπτυχιακού τμήματος Δημιουργικής Γραφής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου)

...

Ηλεκτρονική διεύθυνση: yotakotsafti1@yahoo.gr

Facebook Profile: https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous