Εαρινή Ισημερία

Παιδάκι μόνο του που είναι κλεισμένο μέσα στο σπίτι του τόσον καιρό,

με την ανάσα του παίζει στο τζάμι, φτιάχνοντας σχήματα ένα σωρό.

Ξάφνου πετιέται, κάθεται κάτω κι αναρωτιέται καθώς κοιτά,

ποιος ανασαίνει πίσω απ' το τζάμι κι αφήνει πάνω του χνώτα ζεστά;

Βλέπει την Άνοιξη, που καθρεφτίζεται, κρυφά να γνέφει και να γελά,

σαν το παράθυρο του νου του άνοιξε, Εκείνη άρχισε να του μιλά!

Του λέει να βάλει φτερά στα πόδια του, να τρέξει πάνω της, να φιληθούν

και με λουλούδια στο κεφάλι τους δρόμο να πάρουνε και όπου βγουν!

Τον χαρταετό του, σαν ακούμπησε, τον μεταμόρφωσε σ’ ένα χαλί

και σε τρελό χορό ξεφάντωσαν με καλεσμένη όλη τη Γη!

Πέταξαν πάνω από τη θάλασσα, μέσα απ' τα σύννεφα τα απαλά,

έναν κουβά μπογιά τούς ρίξανε κι όλα τα βάψανε χρωματιστά!

Δειλά ο κόσμος βγήκε απ' το σπίτι του, ψηλά κοιτάζει, τους χαιρετά...

κι άρχισε η Γη να θεραπεύεται απ’ τα πινέλα και την μπογιά!

Το ημερολόγιο κοίταξα έγραφε «Ισημερία Εαρινή»

και βλέπω τότε μέσα στα σύννεφα, πετάει η Άνοιξη μ’ ένα Παιδί!

ΖΩΗ ΡΑΛΛΗ

Γεννήθηκα το 1969 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στον Φοίνικα, μια απλή και λαϊκή γειτονιά.

Από μικρή ηλικία, αγάπησα τα βιβλία και το διάβασμα, γιατί με τη βοήθειά τους άντεξα  δύσκολες καταστάσεις.

Μεγαλώνοντας σπούδασα νηπιαγωγός και εργάζομαι σε ένα δημόσιο νηπιαγωγείο της πόλης μου.

Δεν έπαψα στιγμή να αγαπάω το διάβασμα και να προσπαθώ να κάνω και τα παιδιά να το αγαπήσουν.

Πολύ συχνά τις σκέψεις μου για όσα συμβαίνουν γύρω μου τις κάνω ποιήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά.