Το ξωτικό που δεν σταματούσε να γελάει

Στη Χώρα της Άνοιξης, εκεί που ανθίζουν μαγικά λουλούδια και δέντρα από χρυσόσκονη, ζούνε οι νεράιδες μαζί με τα ξωτικά. Κάνοντας μια βόλτα μέσα από τα μυστικά δρομάκια του νεραϊδοδάσους θα δεις ένα μικροσκοπικό σπιτάκι φτιαγμένο μέσα στην κουφάλα ενός δέντρου. Έχει μια μικρή πορτούλα για είσοδο και ένα πράσινο σκουφάκι στολίζει το κουδούνι του. Είναι το σπίτι του Τζιντζερούμπεν, ενός ξωτικού που ξεχωρίζει από όλα τα άλλα από τα χαριτωμένα μεγάλα αυτιά του και το χαρακτηριστικό του γέλιο. Είναι το πιο ζαβολιάρικο και συμπαθητικό ξωτικό που το γέλιο του δίνει ζωντάνια στο νεραϊδοδάσος. Ακούγοντας το τα λουλούδια ανθίζουν με ένα μαγικό τρόπο και τα πουλιά κελαηδούν όλα μαζί χαρίζοντας στο δάσος μια ατμόσφαιρα ονειρική. Τα ζωάκια μαζεύονται γύρω από τον Τζιντζερούμπεν και μαζί με τις νεράιδες τραγουδούν και χορεύουν σκορπίζοντας μαζί με το γέλιο του μαγεία στη Χώρα της Άνοιξης. Όλοι θέλουν να συμμετέχουν σε αυτή την μεγάλη γιορτή, ακόμα και τα πιο γέρικα δέντρα και το ποτάμι που κυλάει σιωπηλό και υπνωτισμένο από τα γέλια λίγο πιο πέρα.

Η φήμη του Τζιντζερούμπεν είχε φτάσει μέχρι και τον Σκοτεινό Λόφο όπου κατοικούσε στο κάστρο της η κακιά μάγισσα Κρουμέλντα. Έπρεπε να αποκτήσει οπωσδήποτε το γέλιο αυτού του χαριτωμένου ξωτικού για να γίνει πιο νέα και να μπορέσει να ανακτήσει την χαμένη δύναμη της. Έτσι θα μπορούσε να υποτάξει την Χώρα της Άνοιξης και να κυβερνήσει εκεί το βασίλειό της. Αφού έδεσε τους δύο μαύρους ρινόκερους της στο μαγικό έλκηθρό πήρε τον δρόμο για το νεραϊδοδάσος. Όταν προσγειώθηκε στο δάσος η παρέα που έψαχνε ήταν ήδη μαζεμένη γύρω από το Μεγάλο Δέντρο. Ο Τζιντζερούμπεν αμέσως κατάλαβε την σκοτεινή παρουσία της Κρουμέλντας αφού τα πουλιά άρχισαν να πετάνε φοβισμένα και το ρυάκι σχημάτιζε περίεργα κύματα προειδοποιώντας για το κακό που ερχόταν.

Η Κρουμέλντα κατάφερε να εγκλωβίσει μέσα σ’ ένα μαγικό βάζο λίγο από το γέλιο του ξωτικού καθώς προσγειώνονταν στο νεραϊδοδάσος αλλά δεν της έφτανε. Έπρεπε να πιάσει τον Τζιντζερούμπεν και να τον μεταφέρει στο κάστρο της. Με το μαγικό ραβδί της πάγωσε όλα τα πλάσματα του δάσους και ύστερα από μια μικρή μάχη έπιασε με ένα δίχτυ τον μικρό Τζιντζερούμπεν.

Το ξωτικό μας βρισκόταν πια στον Σκοτεινό Λόφο φυλακισμένο μέσα σε ένα κλουβί φτιαγμένο από μαγικό γυαλί. Η Κρουμέλντα προσπαθούσε με διάφορους τρόπους να κάνει το ξωτικό να γελάσει για να της χαρίσει το τόσο πολύτιμο για αυτήν γέλιο αλλά μάταια. Ο Τζιντζερούμπεν από την στιγμή που είχε αποχωριστεί το νεραϊδοδάσος και τους αγαπημένους του φίλους δεν γελούσε πια και μια θλίψη τον είχε κυριέψει. Εξάλλου, δεν θα χάριζε σε καμιά περίπτωση το γέλιο του στην πανούργα Κρουμέλντα ακόμη και να μπορούσε. Δεν θα της έδινε αυτή την χαρά γιατί μέσα του ήλπιζε ότι οι φίλοι του δεν θα τον άφηναν έτσι και θα έρχονταν να τον ελευθερώσουν.

Και έτσι έγινε.. Αφού λύθηκαν τα μάγια της Κρουμέλντας και τα πλάσματα του δάσους συνειδητοποίησαν τι είχε συμβεί αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να σώσουν τον φίλο τους.

Το μαγικό ποτάμι μεταμορφώθηκε σε έναν απότομο χείμαρρο και όρμησε με δύναμη στο κάστρο της μάγισσας σκορπίζοντας καταστροφή στο πέρασμά του. Τα δέντρα απέκτησαν με μαγικό τρόπο τεράστια κλαδιά σπάζοντας τα παράθυρα αλλά και το γυάλινο κλουβί ελευθερώνοντας το μικρό ξωτικό. Η Κρουμέλντα βλέποντας όλα αυτά είχε πρασινίσει από το κακό της και προσπαθούσε με μαγικά ξόρκια να εξοντώσει τα πλάσματα που είχαν εισβάλει στο βασίλειό της. Μάταια όμως αφού οι νεράιδες την είχαν τυλίξει με μαγικό νήμα ακινητοποιώντας της και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πια. Έχασε την μάχη και ο Τζιντζερούμπεν ήταν πλέον ελεύθερος.

Το ξωτικό αφού ευχαρίστησε τους καλούς του φίλους και τους συγχάρηκε για την γενναία και τολμηρή πράξη τους να τα βάλουν με την κακιά μάγισσα για χάρη του επέστρεψε γελώντας πια στο σπίτι του στο νεραϊδοδάσος. 

Η μοχθηρή Κρουμέλντα δεν ξαναενόχλησε τους μικρούς μας ήρωες καθώς το Μεγάλο Δικαστήριο του Δάσους την εξόρισε σε μέρη απόκρημνα και σκοτεινά.

Κάνοντας μια βόλτα κάτω από το ουράνιο τόξο αν ακούσεις ένα γελάκι όχι σαν όλα τα άλλα μην τρομάξεις.. Είναι το γέλιο του Τζιντζερούμπεν, ενός μικροσκοπικού και χαριτωμένου ξωτικού που δεν σταματούσε να γελάει και να σκορπίζει μαγεία στην Χώρα της Άνοιξης.. 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΠΑΝΟΥ

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε η Αθηνά Πετούλη.

Γεννήθηκα στην Κόρινθο, μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα, όπου παρακολούθησα μαθήματα σχεδίου (γραμμικό-ελεύθερο) και ζωγραφικής. Διαμένω μόνιμα στο νησί της Σάμου με τον σύζυγο και τα τρία παιδιά μας. Σε εικαστικό εργαστήρι στο νησί συνέχισα τη σπουδή στο χρώμα, σε υλικά και μικτές τεχνικές . Ασχολούμαι με τη ζωγραφική (ελαιογραφίες, ακουαρέλες, ακρυλικά, έργα για παιδικά δωμάτια, τοιχογραφίες), τη φωτογραφία, την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και την εκμάθηση ζωγραφικής σε παιδιά. Έχω λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας κι έχω εικονογραφήσει παραμύθια για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, με πιο πρόσφατα το «Καλημέρα ήλιε» της νηπιαγωγού Ευφροσύνης Σπυροπούλου, «Ο Κόα και το μεγάλο του δώρο» της Αθηνάς Βουδούρη, καθώς επίσης και μια συλλογή ποιημάτων για παιδιά Δημοτικού της νηπιαγωγού Γιώτας Κοτσαύτη, η οποία τιμήθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 με την μοναδική διάκριση στην κατηγορία της ποίησης στον 59ο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Η εικαστική προσέγγιση ενός παραμυθιού, κειμένου ή ποιήματος με γοητεύει. Η ζωγραφική είναι για μένα ένα παιχνίδι με τα χρώματα και το φως κι έχω φυλάξει μέσα μου ένα κομμάτι παιδικότητας που με οδηγεί δημιουργικά.

Η σελίδα της Αθηνάς στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/Athina-Petouli-illustration-paintings-for-kids/629966553779944?pnref=story

…

Το κείμενο έγραψε η Δήμητρα Σπανού.

Η Δήμητρα γεννήθηκε στις Σέρρες το 1986. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από μικρή διάβαζε λογοτεχνικά βιβλία και τη χαρακτήριζε η αγάπη της για τη γραφή. Οι σκέψεις και η φαντασία της σε συνδυασμό με την αγάπη της για τα παιδιά αποτυπώθηκαν στο χαρτί και δημιούργησαν έναν τόμο με 14 παιδικές ιστορίες με ηθικά διδάγματα, που τιτλοφορείται «ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ…ΛΕΣ;» από τις εκδόσεις Ωρίωνας. Tα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημοτικό σχολείο στη Σάμο ανακαλύπτοντας όλο και περισσότερα πράγματα που αφορούν την παιδική ηλικία και τη διαχρονικότητά της. Η έμπνευσή της είναι οι ίδιοι οι μαθητές της, ο αυθορμητισμός και η αθωότητά τους. Στόχος της είναι μέσα από τη διδακτική πράξη να αγαπήσουν τα παιδιά το λογοτεχνικό βιβλίο και να ξετυλίξουν τις δυνατότητές τους. Γιατί ένας μικρός και ταλαντούχος συγγραφέας μπορεί να κρύβεται ανάμεσά τους.

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks