Ο Νάρκισσος

Κατά τον Οβίδιο, από τον βοιωτικό ποταμό θεό Κηφισό και τη νύμφη Λειριόπη γεννήθηκαν δυο δίδυμα κι ωραία παιδιά, ένα αγόρι, ο Νάρκισσος, κι ένα κοριτσάκι, η Ακτίνα. Κάποτε η μητέρα τους ρώτησε τον μάντη Τειρεσία τι προβλέπει για το μέλλον των παιδιών της και ιδιαίτερα του Νάρκισσου, που είχε μια παράξενη, σχεδόν θεϊκή, ομορφιά. Κι ο Τειρεσίας απάντησε πως ο Νάρκισσος δεν θα πάθει τίποτε και θα ζήσει πολλά χρόνια, αλλά μόνο «αν δεν ιδεί ποτέ τον εαυτό του».

Για πολλά χρόνια η ζωή περνούσε ήσυχη. Ο Νάρκισσος αγαπούσε πολύ την αδερφή του και ποτέ τα δυο αδέρφια δεν χώριζαν. Κάποτε όμως, σε μια πλημμύρα του Κηφισού, η Ακτίνα πνίγηκε. Ο Νάρκισσος ήταν απαρηγόρητος. Μην μπορώντας να ξεχάσει τον πόνο του, πήρε το τόξο και τα βέλη του και βγήκε να κυνηγήσει στο κοντινό δάσος.

Εκεί όμως τον είδε η νύμφη Ηχώ και τον αγάπησε. Θέλει να του μιλήσει, αλλά ντρέπεται. Κάποτε εκείνος σταματάει σε μια πηγή και, διψασμένος όπως είναι, σκύβει να πιει νερό. Ξάφνου όμως ακούει πίσω απ’ τα δέντρα βήματα. «Ποιος είναι;» φωνάζει. Κι ακούει την τελευταία του λέξη «…είναι». Παραξενεύεται ο Νάρκισσος. «Όποιος κι αν είσαι, έλα» ξαναφωνάζει. «Έλα» του απαντά η Ηχώ. Και βγαίνει απ’ τον κρυψώνα της. Αλλά ο Νάρκισσος, ακριβώς επειδή δεν ξέρει πόσο είναι όμορφος, έχει γίνει περήφανος κι εγωιστής. Λοιπόν, δεν της δίνει σημασία και γυρίζει αλλού το πρόσωπο.

Πληγώθηκε βαριά η καημένη η Ηχώ για την περιφρόνηση που της έδειξε κι έφυγε βαθιά μέσα στο δάσος. Κλαίει απαρηγόρητη. Κι ο εγωισμός της την κάνει να τον καταραστεί. Τον καταράστηκε η Ηχώ κι η κατάρα έπιασε. Καθώς ο Νάρκισσος σκύβει να πιει νερό στην ήσυχη λιμνούλα, βλέπει εκεί μέσα, σαν σε καθρέφτη, το πρόσωπό του. Ξαφνιάστηκε. Πρώτη φορά αντίκρισε τη μορφή του. Δεν το φαντάστηκε πως είναι ο εαυτός του. Απλώνει τα χέρια να χαϊδέψει το πρόσωπο που βλέπει, αλλά δεν φτάνει. Η πηγή είναι βαθιά. «Κρίμα» σκέφτεται και τα δάκρυα κυλούν από τα μάτια του και πέφτουν στο νερό. Τα δάκρυα τάραξαν το νερό και η μορφή που έβλεπε κινήθηκε. Ο Νάρκισσος νόμισε πως η πανέμορφη οπτασία του φεύγει και φωνάζοντας «Μείνε! Μη φεύγεις!» όρμησε μέσα στο νερό να την κρατήσει. Κι έτσι πνίγηκε. Οι νύμφες τρέχουν να τον βρουν, αλλά στη θέση του βρίσκουν ένα ωραιότατο άνθος. Τ’ ονόμασαν νάρκισσο. Όσο για την Ηχώ, έκλαιγε μέρα νύχτα απαρηγόρητη. Κι από τη λύπη της το σώμα της μαράθηκε και χάθηκε. Έμειναν τα δάκρυά της που πήξανε κι έγιναν βράχοι, κι η φωνή της που δεν έχει πια δικό της λόγο, μα επαναλαμβάνει τα λόγια και τις φωνές των άλλων.

ΧΑΡΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ, Μύθοι και περίεργα από τον κόσμο των φυτών, Εκδόσεις βιβλιοπωλείον της Εστίας.

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διήγηματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε η Μαρία Καλαϊτζίδου.

Γεννήθηκα στις 2 Ιανουαρίου 1980 στη Θεσσαλονίκη. Μένω στον Παντελεήμονα του Κιλκίς με τον σύζυγο και τα δυο μας παιδιά.

Σπούδασα γραφιστική στο ΙΕΚ Κιλκίς, στο τμήμα ΓΡΑΦΙΣΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 1999-2001.

Έχω παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας στα τμήματα του δήμου Ελευθερίου-Κορδελιού.

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks