Οι άγγελοι και το αστέρι

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Ο Χαμογελουήλ

Κάποτε ήταν ένας άγγελος που τον έλεγαν Χαμουήλ. Όλοι οι άγγελοι τον αγαπούσαν και τον καλούσαν στις γιορτές και στα τραγούδια τους. Αλλά και στους ανθρώπους ήταν πολύ αγαπητός, γι’ αυτό και τον επικαλούνταν συχνά στις δοξολογίες και τις προσευχές τους. Όμως ο άγγελος αυτός είχε ένα πρόβλημα, το οποίο δεν είχε εμπιστευτεί σε κανέναν. Ενώ έλεγε αστεία, έφτιαχνε τη διάθεση και βοηθούσε τους άλλους, ο ίδιος δεν μπορούσε να νιώσει τη χαρά. Υπήρχε μία μαύρη τρύπα στην καρδιά του και ρουφούσε τη χαρά πριν καν προλάβει να γεννηθεί.

Ο Θεός, όμως, που αγαπούσε τον Χαμουήλ και ήξερε το πρόβλημά του, αποφάσισε ότι ήταν η ώρα να τον βοηθήσει. Έκατσε λοιπόν και κατάστρωσε το τέλειο σχέδιο. Έφτιαξε ένα υπέρλαμπρο αστέρι και το έστειλε τη νύχτα να φωτίσει το σπίτι του. Ο Χαμουήλ κοιμόταν, αλλά το δυνατό φως τον ξύπνησε. Σηκώθηκε και πήγε να δει τι συνέβαινε. Μόλις είδε το φωτεινό αστέρι, τυφλώθηκε. Τα μάτια του δυσκολεύονταν να συνηθίσουν στο δυνατό φως. Τελικά τα κατάφερε και κοίταξε το ολόλαμπρο αστέρι. Την στιγμή που πήγε να νιώσει λίγη χαρά, η μαύρη τρύπα που είχε στην καρδιά του, ξύπνησε. Αλλά τότε συνέβη κάτι μαγικό. Το αστέρι έστειλε τόσο δυνατό φως που μέσα στη μαύρη τρύπα άνοιξε και μία άσπρη. Η άσπρη τρύπα έβγαλε έξω ό,τι ρούφηξε η μαύρη. Ο Χαμουήλ σάστισε. Ένιωσε υπέροχα! Για πρώτη φορά ανακάλυπτε τη χαρά. «Tώρα ξέρεις πώς γίνεται» του φώναξε το αστέρι πριν εξαφανιστεί. Πράγματι από τότε ο Χαμουήλ άρχισε να χαμογελάει όλο και πιο συχνά, μέχρι που οι υπόλοιποι άγγελοι από Χαμουήλ τον ονόμασαν Χαμογελουήλ.

 

Χαραμή Μεταξία

Επί γης ειρήνη

Αστέρι λαμπρό, το φως σου να στέλνεις. Εκεί μακριά ένα μελαχρινό αγόρι παίζει το τύμπανό του, θέλει να ψάλλει τα κάλαντα στον νεογέννητο Χριστό. Μην κινδυνέψει από τις βόμβες του πολέμου. Ένα ακόμα κατάξανθο κοριτσάκι γυρεύει τον δρόμο, κάποιοι κλείνουν τα σύνορα, αλλά εκείνο επιμένει. Ρίξε το φως σου ν’ ανοίξουν τις καρδιές τους οι άνθρωποι και να το αφήσουν να πάρει το μονοπάτι της αγάπης. Διώξε το σκοτάδι γιατί όλα τα παιδιά του κόσμου δικαιούνται να προσκυνήσουν τον βασιλιά που γεννιέται. Προστάτεψέ τα από τα κακά που θα βρούνε στον δρόμο τους. Μην αφήσεις τους Ηρώδηδες να πάνε στη Βηθλεέμ, κρύψου πίσω από το σύννεφο, εκείνοι πρέπει να χάσουν τον δρόμο. Κάποτε ήταν ένας ο Ηρώδης, τώρα ’γιναν πολλοί κι όλοι ρωτάνε να μάθουν, αλλά κανείς δεν φανερώνει το μυστικό μονοπάτι για τον νεογέννητο Χριστό. Θέλουν να του κάνουν κακό. Πρόσεξε, αστέρι μας, μη σε ξεγελάσουν. Είναι καλοντυμένοι βασιλιάδες κι όλο χαμογελούν. Κρύβουν επιμελώς τη μαύρη καρδιά τους. Υπόσχονται χίλια καλά, αλλά εσύ ξέρεις. Από χώρες μακρινές καταφτάνουν και οι τρεις μάγοι. Άνθρωποι σοφοί και διαβασμένοι. Εκείνοι χρειάζονται το φως σου. Φορτωμένες οι καμήλες τους με δώρα πολύτιμα, σμύρνα, λιβάνι, χρυσάφι. Χάρισμα στον βασιλιά μας και μαζί με όλα αυτά μια ικεσία. «Επί γης ειρήνη».

Οι ιστορίες γράφτηκαν από μέλη της Αλατοπαρέας, με αφορμή τον τίτλο «Οι άγγελοι και το αστέρι» και τη ζωγραφιά (αν γνωρίζει κάποια/ος τη/τον δημιουργό της, ας επικοινωνήσει με τη σελίδα για να προσθέσουμε πηγή)